ქალაქ გრამატიკაში დიდი ჩხუბი მომხდარა,
თურმე უცებ ბგერა  ჯ  რიგიდან გადმომხტარა,
განიერი ბეჭები მედიდურად უშლია,
გულში წყენად ჰქონია, წინ დგომას რომ უშლიან,__
"შემიცვალეთ ადგილი, აღარ მინდა ჩანჩალი,
ჯანი მე არ მაკლია და არა ვარ ქაჩალი!"__
სიამაყით ულვაშზე ხელი გადაუსვია...
"რას კადრულობს, მომკალით; დედაა,რა ნამუსი აქვს?!"__
შეიცხადეს ანბანში, ჩურჩულდნენ ყველანი,__
"შენს ადგილზე დაბრუნდი, პირს შეგაშრეს მელანი!"
ჯ-მ დოინჯი იყარა:__"აღარ მოვალ, აღარა!"
"ბიჭო, ჭკუას მოუხმე, ნუ შემირცხვენ ჭაღარას!"__
ჰ  ეხვეწა კარგახანს, მერე თავი ანება,__
"ძირი გამოუთხარეს ენას შენისთანებმა!"
ჯ-ს ასეთმა ღალატმა ყველაფერი არია,
ყირამლა დადგაო, თითქოს, მთა და ბარია.
ჩ-მ ნაბიჯი გადმოდგა, ჩოხა აიკაპიწა,__
"ჭკუა თუ არ ვასწავლო, დამეყაროს თავს მიწა!"
"__სიტყვა სიტყვას აღარ ჰგავს, სულ მაგისი ბრალია!"
"__იქნებ სიყმაწვილემ ქნა, ანდა კიდევ მთვრალია..."
ასეთ მითქმა-მოთქმაში იყვნენ ასო-ბგერები,
ჩოჩქოლობდნენ ყველანი,__ყრუები თუ მჟღერები.
უცებ ყველამ იყუჩა, რმ იკითხა:"რა მოხდა?"
გადახედეს ერთმანეთს, ღ-ს მხოლოდ ეს აღმოხდა:
"მეფე მობრძანებულა, უკვე ამცნეს ეტყობა..."
ზმნამ მოათვალიერა,__ "სად დაკარგეთ თქვენ წყობა?!"
დიდად იყო ნაწყენი, სახეს ნირი ეცვალა,
"გარეშე მტერს ებრძოდა, ახლა თქვენთვის ეცალა?"__
საყვედურით ამბობდა მეფის შორისდებული.
"__რაინდია ნამდვილი, სამეფოში ქებული..."__
კეკლუცურად  ჭ-მ თვალი ქვეშ-ქვეშ გამოაპარა,
მზერა დაეჭირა და გაიღებდა რას არა...
მეფემ ბგერებს მიმართა: "რა გჭირთ, რისთვის პაექრობთ?
ათასობით მტერს სურდა, თქვენი გენი გაექრო,
თუ წვალებით შევძელით, კვლავ სინათლე გვენახა,
სასიკვდილო გამოცდა ბევრჯერ გადაგველახა,
ნუთუ ახლა არ გახსოვთ მომავალი თაობა?!
ნუთუ დაგვიწყებიათ ჩვენი ვალი, რაობა?!
არაკს რატომ ვივიწყებთ ერთი კონა ისრების,
როცა ირაზმებიან გარეთ ბარბარიზმები..."
დარცხვენილმა ბგერებმა მორცხვად თავი ჩახარეს,
ჯ-ს ჭკუაზე მოგება მეფეს ძლიერ ახარებს.
ისევ მწკრივად მოეწყვნენ და ფერხულში ჩაებნენ,
ხან ნოველად ჩამოსხდნენ, ხანაც ამოტაეპდნენ...
დიდი ლხინი გამართეს, სადღეგრძელოდ იღვარნენ,
ხმოვნები კი სემღერით დიდხანს არ დაიღალნენ...
პოეტს გამოეღვიძა, თვალებს არ დაუჯერა,__
"ნუთუ ეს ყველაფერი დამესიზმრა წუხელა?!"
გადახედა ნაწერებს და სიტკბომ გააოცა,__
"დღეგრძელ იყავ, ქართულო!"__სიამაყით დალოცა.