__ხუთი თეთრი არა გაქვს?_ კაშნეს "პომპონჩიკზე" დამქაჩა პატარამ და შავმა.
__არაა._ გავუღიმე.
__ათი?
__არც ათი._ ახლა გავუცინე, ოღონდ გამახსენდა ,რომ მოვატყუე._ მარჯვენა ჯიბეში მეგდო ათთეთრიანი, მაგრამ უკვე აღარ ღირდა ამოღება. პატარა და შავი ასე არ ფიქრობდა:
__მაშინ ეს მაჩუქე._ ხელით მოსინჯა ჩემი ფუმფულა კაშნე და ისევ დაეკონწიალა "პომპონს".
__ოოო... ეს ნაჩუქარია, ვერ გაჩუქებ._ კიდევ მოვატყუე და ვცადე მისი პატარა და შავი ხელებიდან ჩემი ფუმფულა საკუთრება დამეხსნა.
__მაჩუქე ,თორე არ გაგიშვებ!_ უფრო მძლავრად დაქაჩა ძირს. შარფმა ყელზე ისე მომიჭირა,სუნთქვა შემეკრა.
__არა-მეთქი! შემეშვი!_ ვუყვირე ცოტათი. გარშემომყოფების ყურადღება კი მივიპყარი.
    პატარა და შავი ცოტა მოლბა, როგორც ჩანს, არ ეთმობოდა ჩემი პომპონებიანი კაშნე._
__მაჩუქე რაა..._ ჩაღუნა თავი და ამოიოხრა:_ იცი, მე მამა არა მყავს..._ ქვეშიდან ამომხედა საწყლად.
    მარჯვნივ მდგარმა აშკარად კეთილმა ბებომ დანანებით გადააქნია თავი და შემომხედა. ალბათ უნდოდა, ეთქვა, აჩუქეო.
__არც მე მყავს მამა!_ უფრო ბებოს გასაგონად ვთქვი. პატარამ და შავმა ამომხედა გაკვირვებით:
__მართლა არ გყავს?
__ხოო... შენ, რა, მოიტყუე?
__ხო,_ დამიქნია თავი,_ გინდა, მე გაჩუქებ ჩემს ქუდს!_ ხელი იტაცა თავზე და ცოტა ხანს დაელოდა, რას ვეტყოდი.
__არაა,_ გამეცინა მე და ჩემი კაშნეს პომპონები მოვიქციე ხელებში.
__მართლა გაჩუქებ, თბილია!_ პატარამ და შავმა თავისი პატარა და შავი ქუდი ჩამიკუჭა ხელებში და გაიქცა. ტროტუარზე მოღუღუნე მტრედები დააფრთხო.
    მარჯვენა ბებომ ისევ ისე გადააქნია თავი.
  ჩემი კაშნეს "პომპონები" ჩამომხრჩვალებივით ქანაობდნენ აქეთ-იქით...