ოდესღაც სადღაც ლექსს წერდა
ერთი ლამაზი ქალი,
ვაჟს ვინმეს ეჩვენებოდა,
როგორც მაცდური ალი,
თან კიდეც ემუქრებოდა,
ვით მონადირეს დალი!
მაშინ ავდექ და პასუხად
ასე ვთქვი ნაფიქრალი: 

- ფენიქსად დავბადებულვარ,
ღმერთის დამყურებს თვალი,
ნუ ფიქრობ, ფერფლად მაქციო,
სულ ამირიო კვალი...
გულზე რომ მიდი-მოდიხარ,
ცეცხლის რომ მიგზნე რკალი,
ეგ როდი ნიშნავს, დავმარცხდი,
მორჩა, წამიღებს წყალი...
აღვსდგები! სიყვარულშია
ჩემი სიბრძნე და ძალი!..

ნახავ, რა დღეში ჩაგიგდო,
სული, ხორცი და ძვალი,
უჩემოდ ვეღარ იძლებდე
ალი და ამორძალი,
გექცე ნატვრად და ტკივილად,
ცალს დამეძებდე ცალი,
ძირს დედამიწამ იოცოს,
მაღლა კვირობდნენ ცანი,
დაიცა, ჯერ შემოგენთო,
აი, მაშინა მცანი!..