ხვარამზეს

სხვა მზე არ ვიცი, მაგრამა
ფშავის მზე აგენთებოდა!
სიყვარულისთვის დამაშვრალს -
სანთელიც დაგენთებოდა!
ნაჭრილობევზედ ვაჟიკა
მალამოდ დაგედებოდა!
ნაკვეთაურის ცოლობა
ნეტაი დაგბედებოდა!
მაშინ ფშაველი ვაჟიკაც -
უბედურ არ იქნებოდა!
ბედნიერების ძებნაში
ოფლად არ დაიღვრებოდა!

ეს გამორჩენია........ ძალიან საინტერესო იყო........+2 :)))

+++++  მშვენიერია....

"ვერცხლის თასამდაც მაქცია..." 
ეჰ...

ხვარამზე

სად დაიკარგე ვაჟიკავ,
რად აღარა მცემ ხმასაო.
აღარ ამღერებ ომებში
გამოწრთობილსა ხმალსაო.
ვაჟის ალერსი სწყურია
ცეცხლმოკიდებულ ქალსაო.
გამოჩნდი... ნუ მემალები,
გადახდა უნდა ვალსაო.

ბატონო  მშვენიერი ლექსია! მე  მომწონს თქვენი პოეზია.......

როგორ მიყვარს აქ ყოფნა! იმდენ რამეს ვსწავლობ!.. დიდი მადლობა..
მზე... და უამრავი კესანე!

მიშა, ძალიან სასიამოვნოდ იკითხება და ფაქტიც საინტერესოა. მთელი ლექსი უბადლოდ კარგია, მაგრამ აი ეს მომწონს ძალიან:

"ჰაი, ხვარამზე, ხვარამზე,
აგენთებოდა სხვა რა მზე?!.
ერთი მზე უნდა გნთებიყო
იორზედაც და არაგვზეც!.."

გაიხარე და წარმატებები! +5555555555555555

ეგრე იციან ქალებმა,
ხვარამზეს როგორც უქნია,
ვაჟის ხმას არად აგდებენ,
სანამ ქარები უქრიან!..
რო დაკარგავენ სიყვარულს,
რომელსაც უხვად ჩუქნიან,
გლოვას მერეღა იწყებენ,
თავს ჯანდაბაში შჩუმქრიან,
სწყევლიან ბედსა და ყისმათს,
თავის მოკვლასა მუქრიან!..

ყველაზე მეტად ლექსის ეს ნაწილი მომეწონა :)

არაჩვეულებრივი საკითხავ-მოსასმენი ლექსია... მართალია, თავისი მარილი აქვს, ეშხში შეყავხარ... :)
ჩემი "ყველაზემეტი"  +2

რა კარგად გითქვამთ ეს ლექსიც ილტოსპირელო პოეტო!
ენა გაქვთ ყოველთვის მადლიანი და სათქმელი - აზრიანი!

ღირსეული ავტორის ულამაზესი ლექსი ღირსეულ ადრესატს ;;)

ეს ხვარამზეც იყოს აქ ;;)



ქალი ხვარამზე

აღმოსავლეთით აღმოჩნდა
თვალად ლამაზი ქალიო,
ამაჰყვა საყურ–ბეჭედი,
უჟრიალებდა ქარიო,
თან მოყმე ამოიყოლა,
ნათლად ეღება ფარიო.
–აკოცეთ ქალსა ხვარამზეს.
მე ვარ ამ ქალის ქმარიო!
აკოცა ბიჭმა რეგვენმა,
თავს გადიმტვრია ხმალიო.
–რად ეგრე,ბიჭო რეგვენო,
რაზედ მოიკალ თავიო?
გაწყრა,გაჯავრდა ხვარამზე,
მაღლა ჩაშალნა თმანიო,
შაკმაზა მამის ლურჯაი,
ზედ თავად შაჯდა ქალიო,
სარბენლად არ ეყოფიან
თრიალეთისა გზანიო,
საძოვრად არ ეყოფიან
დიდი ალგეთის მთანიო,
სალოკად არ ეყოფიან
სამნი მარილის ქვანიო,
სასმელად არ ეყოფიან
ალაზანი და მტკვარიო,
მოვარდა გუმბრის წყალზედა,
ელვით ენათა თვალიო,
დაეწაფა და ზღვა გაშრა,
გაგლიჯა მოსართავიო.

5

წრფელი მადლობა მიშა!


გათხოვდაო

შენ გათხოვება გავიგე,
სამჯერ მოვკმიჭე მიწასა.
              ხვარამზე
გათხოვდაო.
ელდა როგორ დავიმჩნიო?
ან შენ როგორ გაგამწარო - დაგაქვრივო?
მგლურ ყმუილში ჩაილია ორი ღამე,
ცრემლი მკლავდა ვაჟკაცისთვის სათაკილო.
გუშინ მთელ დღეს მთა-მთა ვძებნე თქვენი კვალი,
სიმწრით ტუჩიც ჩავიკბილე, მკლავ-მარჯვენიც,
უგონთურმა მიწაც ვკმიჭე,  ხატიც დავგმე,
შენ ქმარს ბევრჯერ შევუგინე გვარ-გამჩენი.
ახლა ვგდივარ ყვარასთავს და ავ-კარგს ვწონი,
ვერ გავნელდი. ჟამ-ჟამ ცრემლით ვალტობ მიწას.
მიყვარხარ და მითხარ, როგორ გაგიმეტო,
ცრემლი როგორ  გაგიმუდმო დასაფიცარს?!
ემაგ ხარლაღს მიულოცე შენი თავი,
არსად შემხვდეს ბედნიერი ჯავრის პატრონს.
დამინდე და ლექსი აღარ შემოსთავლო,
მტკივან სულზე ცეცხლი აღარ დამიმტო.

წრფელი მადლობა მიშა!


გათხოვდაო

შენ გათხოვება გავიგე,
სამჯერ მოვკმიჭე მიწასა.
              ხვარამზე
გათხოვდაო.
ელდა როგორ დავიმჩნიო?
ან შენ როგორ გაგამწარო - დაგაქვრივო?
მგლურ ყმუილში ჩაილია ორი ღამე,
ცრემლი მკლავდა ვაჟკაცისთვის სათაკილო.
გუშინ მთელ დღეს მთა-მთა ვძებნე თქვენი კვალი,
სიმწრით ტუჩიც ჩავიკბილე, მკლავ-მარჯვენიც,
უგონთურმა მიწაც ვკმიჭე,  ხატიც დავგმე,
შენ ქმარს ბევრჯერ შევუგინე გვარ-გამჩენი.
ახლა ვგდივარ ყვარასთავს და ავ-კარგს ვწონი,
ვერ გავნელდი. ჟამ-ჟამ ცრემლით ვალტობ მიწას.
მიყვარხარ და მითხარ, როგორ გაგიმეტო,
ცრემლი როგორ  გაგიმუდმო დასაფიცარს?!
ემაგ ხარლაღს მიულოცე შენი თავი,
არსად შემხვდეს ბედნიერი ჯავრის პატრონს.
დამინდე და ლექსი აღარ შემოსთავლო,
მტკივან სულზე ცეცხლი აღარ დამიმტო.

დიდებულია
++

კლიმი, კლიმი, კლიმი, მაქფერი არ მახსოვს, ჰამან ახალს არ ჰგავს მაი დიმიჯერეთ. ისე გავ ამ ნიკით ხავისოფს ხანდროს

ღმერთო რამდენი კომენტარია,
როგორ ლაპლაპებს უფალო ქულა 

ლიტერატურული უპასუხისმგებლობაა კომენტართა უმრავლესობა
კლიმი. 2010-09-22 12:07:23


ახალი ჩანხარ, კლიმ, საიტზე!..

და ეტყობა ამიტომაც განგაცვიფრა კომენტარების ასეთმა სიმრავლემ და ქულების ლაპლაპმა! :)

"ლიტერატურულ უპასიხისმგებლობაში" კი შეიძლება მეც დაგეთანხმო, ნაწილობრივ, თუმცა ამის საპრწონედ, დაველოდები შენს, მაღალი ლიტრატურული გემოვნებით, პასუხისმგებლობითა და ობიექტურობით დაწერილ რეცენზიას ჩემს ლექსებზე - შენი პირველივე განაცხადი ამ გვერდზე მაფიქრებინებს, რომ საქმე პროფესიონალთან უნდა მქონდეს!

საუკეტესო სურვილებით!

კეთილი ყოფილიყოს ფეხი შენი საიტსა ამას შინა! :)

მშვენიერი ლექსია! :)

ღმერთო რამდენი კომენტარია,
როგორ ლაპლაპებს უფალო ქულა :D :D :D

ლიტერატურული უპასუხისმგებლობაა კომენტართა უმრავლესობა:)

ფშავურ მოტივებზე დაწერილ პოეზიას თავისი "მარილი" გააჩნია მაინც.. შინაურული, ქართული :)
მიუხედავად იმისა, რომ მე ამ სტილს არ ვეტანები, უდაოდ აღსანიშნავია, რომ თქვენ მშვენივრად ართმევთ თავს ამ რთულ მისიას.
პატივისცემა ჩემგან, ბატონო მიშა.

ჰაი, ხვარამზე, ხვარამზე,
აგენთებოდა სხვა რა მზე?!.
ერთი მზე უნდა გნთებიყო
იორზედაც და არაგვზეც!..

შესანიშნავია ;)

ლექსი ნამდვილად კარგია .........უფრო ხევსურულ შაირს მაგონებს?    ისე თუსიას შეემთხვა მაგდაგვარი რამ თუ რატო მას? :)



ბატონო ილტოს მე ყოველთვის მომწონს თქვენი პოეზია.......




მაპატიეთ საპატიო მიზეზების გამო დროებით ვერ ვახერხებდი აქაურობის სტუმრობას.....

პატივისცემით "დიადი ბლაგვი"

რაც  კარგია  კარგია....  ++5

ჰეჰ ივრის ჩურჩულითო , რა მეთქმის, მშვენიერი ლექსია მთის სულ-გულით , ჯიგრიანი, საინტერესო მინაწერით და თან კი არადა სანათასო და 5 რათქმაუნდა :)

კიდევ ერთხელ მოვედი რომ მეთქვა : მიყვარხართ ბატონო მიშა :)

ეგრე იციან ქალებმა,
ხვარამზეს როგორც უქნია,
ვაჟის ხმას არად აგდებენ,
სანამ ქარები უქრიან!..
რო დაკარგავენ სიყვარულს,
რომელსაც უხვად ჩუქნიან,
გლოვას მერეღა იწყებენ,
თავს ჯანდაბაში შჩუმქრიან...

ჰეჰ... ვითომ ასეა, ბატონო მიხეილ? :)

ულამაზესი  ლექსია,
  ხვარამზეს და ვაჟიკას სიყვარული ამონაძახებია ხვარამზეს ულამაზესი ლექსი, ამ ლექსის კოპირებას გავაკეთებ და ბატონ მიშას კი დიდ მადლობა ეს ულამაზესი სულის ადამინი რომ გაგვახსენა,  რომელიც როგორც სადღაც წამიკითხავს ვაჟა-ფშაველას დედის  — გულქანის თანატოლი და მეგობარი ყოფილა;
  გული გულს იცნობსო ხოა ნათქვამ..,
ახლა კი ის ლექსი, რომელიც ალბატ ყველა ქართველმა იცის მაგრამ მაინც იყოს აქ

ხვარამზე:

- ვერცხლის თასადამც მაქცია,
რო ღვინით აგევსებოდი,
დაფერილი მქნა წითლადა,
შამსვამდი - შაგერგებოდი;
ანა მქნა ოქროს სათითე,
რო ხელზე ჩაგედებოდი;
ანა მქნა ოქროს ბურთვაი,
კალთაში ჩაგეშლებოდი;
ან ვერცხლის ფულად მაქცია,
ჯიბეში ჩაგეყრებოდი;
ან შენი ნამგლის ყანა მქნა,
რო ფხაზე შაგეჭრებოდი,
ანა მქნა ვარდი, ყოილი,
რო პირზე დაგეყრებოდი;
ანა მქნა მოის პერანგი,
რო მკერდზე დაგადნებოდი;
ან შენი ნანდაური მქნა,
გულს ჯავრად ჩაგეჭრებოდი;
ძალიან დაწუხებული
გზაზედამც შაგეყრებოდი;
ან შენი ძმა მქნა, მოწილე,
აროდის გაგეყრებოდი.

ხვარამზე ჩემთვის მითია, ლეგენდაა... ისევე როგორც კალანდაძის თორღვა, ჯაბუშანურის მზექალა და ა.შ. (მიუხედავად იმისა რომ ხვარამზე რეალური ადამიანია და თან პოეტი) პოეზიას კი უხდება "მითოლოგიურობა". მითუმეტეს როდესაც კარგი ავტორის თემატიკაში ხვდება. ვარიაციულობას რაც შეეხება როგორც ზევით ვთქვი ეს უფრო მისტიურს და მიმზიდველს ხდის. წარმატებები და მოკითხვა ბატონო მიშა, კარგ ლექს გამასულ  :)

მე ძალიან მომწონს! ქართულმა სულმა შემახსენა თავი ამ ლექსის კითხვისას...

ლექსს არ მაფასებინებს:(
რაღაც გაუგებრობაა აქ...

ძალიან კარგი

ორაზროვნად აღვიქვი და ორივენაირად მომწონს ♥ მოკითხვა თქვენ :*:*:*

მიხეილ ბატონო! მე ვერ მოვყვები ოცო-ბოდიას,იმდენი დაწერილია, ღმერთიც კი აღწერილია, ასე რომ ან მოგწონს,პოეტის ნააზრევი,ან არა.
მე მომწონს მიხეილის ლექსები და არა ნაკლებია არავისზე!
გაიხარე ბატონო მიხეილ შენი სულიქართული ლექსებით!!! 

ძალიან მომეწონა, გიხარე პოეტო :-*

საინტერესოა :)

ამომწურავი განმარტებებია:))))
მართლა რა კარგი იქნება ფშაველი პოეტი ქალების დღე!
სანათას ეს ლექსი ნამდვილად მოეწონება:))) როცა ნახავთ, უთხარით, რომ მეც მისი ლექსების ერთ–ერთი თაყვანისმცემელი ვარ და წარმატებებს ვუსურვებ, ისევე, როგორც, თქვენ:)))

მედეა კახიძის ამ ლექსში ერთი უზუსტობაა გაპარული: ხვარამზეს გული "ცხრა კლიტით" არ ჩაუკეტავს. ასე რომ ყოფილიყო, ის, საერთოდ, არ გათხოვდებოდა (ვერც გაათხოვებდნენ). თუმცა ვაჟიკა სიცოცხლის ბოლომდე უყვარდა, და რაც დრო გადიოდა, უფრო მეტად და მეტადაც კი, თურმე.
ეს ორი "გულიც"  ერთ სტროფში უკვე ტავტოლოგიის ელფერს იტარებს!

ჰე, ჰეი, ქალო, ხვარამზე!
გულში გინთია სხვა რამ მზე!
მას აქეთ ყველა ვაჟისთვის
გული ცხრა კლიტით ჩარაზე.

ჰე, ჰეი! ქალო, ხვარამზე!
გულში გინთია სხვა რამ მზე!
                მედეა კახიძე.

კარგია თუ ეს მშვენიერი ლექსი ქალბატონ მარიამ ხუცურაულს ეძღვნება. :)
სანათა ძალიან კარგი პოეტია. მე პირადად მოვისმინე მის მიერ წაკითხული ლექსი და მინდა ვთქვა, რომ ძალიან მოვიხიბლე.

''მაგრები ვართა ფშავლები,
ხატ-სალოცავში მავლები''.
                        სანათა.

აქვე ვისარგებლებ შემთხვევით და რადგან ილტოსპირელის ამ ლექსს ''ხვარამზეს ლექსი'' ჰქვია, მედეა კახიძის ლექსიდან ''ფშაველო ქალო ხვარამზე''! პატარა ნაწყვეტს მოვიყვან:

ჰე, ჰეი, ქალო, ხვარამზე!
გულში გინთია სხვა რა მზე!
მას აქეთ ყველა ვაჟისთვის
გული ცხრა კლიტით ჩარაზე.

ჰე, ჰეი! ქალო, ხვარამზე!
გულში გინთია სხვა რა მზე!

:) :) :)

ლ ე ლ ა  ც უ ც ქ  ი რ ი ძ ე ს!

"ერთი შენიშვნა მაქვს, თუ ეს შენიშვნაა საერთოდ და მაპატიეთ: არ სჭირდება ამ ლექსს მინაწერი, ყველაფერი ისედაც ცხადზე ცხადია..."

"მინაწერი არც იყო აუცილებელი" - ეს  ნ უ ნ უ ნ უ ნ უ მ ა ც  დაწერა!

გიპასუხებთ:

ქართლი ხალხურსა და კლასიკურ ლიტერატურაში მეტ-ნაკლებად გარკვეული მკითხველისთვის ეს მინაწერი ლექსთან, ცხადია, ზედმეტია!
ამაში გეთანხმებით!
მაგრამ ამ საიტზე, როგორც პიადი დაკვირვვვვებიდან მივხვდი, სამწუხაროდ, ასეთ ადამიანთა რიცხვი არცთუ ისე ბევრია!
ამიტომ იმათთვის, ვინც საერთოდ არაფერი იცის ხვარამზეს შესახებ, დავდე ეგ მოკლე საცნობარო მინაწერი!



"პ.ს. რატომ ეძღვნება სანათას? ეს ისე, ჩემთვის)))))"

ამ ლექსის შექმნას თავისი ისტორია აქვს:
იგეგმება, იორზე დაწესდეს ფშაველი პოეტი ქალების პოეზიის დღე, რომელიც სწორედ ხვარამზესა და სხვბის, ზოგადად, პოეზიის პოპულარიზაციას მომემსახურება, ამ ჯანსაღი იდეის სათავესთან ერთ-ერთი პირველი სწორედ  სანათა დგას. მე მას ვიცნობ, ჩვენ და-ძმასავით ვართ. რამდენჯერაც არ უნდა შევეხმოთ ერთმანეთს, სულ იმას მეუბნება, იფიქრე ხვარამზზე, იფიქრე და ეგება რაიმე დაწერო მასზეო...
ჰოდა, აი მეც ვიფიქრე, ვიფიქრე და ეს ლექსი კი შემრჩა ხელთ!
მიძღვნითაც სანათას მივუძღვენი, ჩემი აზრით, სავსებით ლოგიკურად, მაგრამ რად გინდა რა! :) ლექსი ვისაც მიეძღვნა, თავად ის არ ჩანს, არ შემოსულა, ეტყობა, ჯერ, რომ წაეკითხა და მისი აზრიც მომესმინა - მოსწონს თუ არა!

ხვარამზეს ლექსიც მიყვარს, სანათას პოეზიაც და ეს ლექსიც არაჩვეულებრივია! აბსოლუტურად სხვა რაკრუსით დანახულია თვითონ ხვარამზე–ქალი... ალბათ ასეც იქნებოდა, ინანებდა ხვარამზე თავის უარს, მაშინ არ შემღობავდა ვაჟიკას ნაფეხურებს... თქვენ ხვარამზეს გულსიქით მიმალული ფიქრი და სინანული გაახმოვანეთ და ძალიან კარგად: აზრობრივადაც და მხატვრულადაც. ერთი შენიშვნა მაქვს, თუ ეს შენიშვნაა საერთოდ და მაპატიეთ: არ სჭირდება ამ ლექსს მინაწერი, ყველაფერი ისედაც ცხადზე ცხადია... მესამე ნაწილმა კი ყველაზე მეტად მომხიბლა, მთლიანობაში შეკრა ლექსი.
პ.ს. რატომ ეძღვნება სანათას? ეს ისე, ჩემთვის:)))))))))))))
კეთილი სურვილებით, 

ულამაზესი  ლექსია,  ძალიან მომწონს  თქვენი შემოქმედება!
55555555

lamazi da daxvewilia!:)+2

უმშვენიერესია... ;;)

ქალებს რას გაუგებ? N უცნობიან განტოლებებს გვანან! ჩემი ერთი მეზობელი ქალი თავის დროზე იმიტომ არ გათხოვილა, რომ სასიძოს "შნუროკები" გაბანტული ჰქონდაო... მის მერე როცა მხვდებოდა, ყოველთვის ფეხებზე ვიხედებოდი, თასმები კარგად მქონდა თუ არა ფეხსაცმელებში ჩატანებული... 

მშვენიერი ლექსია...
ერთი ამოსუნთქვით იკითხება! :)

ძალიან საინტერესოა! განსაკუთრებით ის მომწონს მთის კილო-კავს რომ არ ვკარგავთ და თანამერდოვე პოეზიასჰი უხვად აისახება... :-)

უღრმესი მადლობა ყველას, ვინც ეს ლექსი წაიკითხა!

მე ზოგიერთ თქვენგანს პირადშიც კი მოგწერეთ, რომ შემოსულიყავით და გენახათ ის, იმიტომ, რომ გულწრფელად მსურს ლექსი რაც შეიძლება მეტმა ადამინმა წაიკითხოს და შეაფასოს, პირუთვნელად დაწეროს თავისი აზრი კომენტარში!

ბევრმა კიდეც წაიკითხეთ, ბევრმა - არა, სამწუხაროდ!

მინდოდა ლექსის ლიტმცოდნეობითი თვალთახედვით გარჩევა-ანალიზიც მომესმინა (თუნდაც კრიტიკული), მაგრამ, როგორც ჩანს ეს, რიგი მიზეზების გამო, საიტზე შეუძლებელია (დროის დეფიციტი, მონიტორის პრობლემა, პროფესიონალიზმის ნაკლებობა და ა. შ.)!

გული მწყდება, რომ ზოგიერთი იუზერი, რაღაც ბავშვური ახირების გამო (ალბათ, ნაწყენობის) დღემდე გულგრილად უქცევს ფეხს ჩემს გვერდს!

არ მჯერა, რომ ეს ლექსი იმდენად თავისი თემატიკითა და შესრულების ხარისხით იმდენად სუსტი, უემოციო და არასაინტერესო იყოს, რომ, ობიექტურ გარემოში, მეტ-ნაკლებად ობიექტური, სერიოზული და ლიტერატურით დაინტერესებული ადამიანის ყურადღება ვერ დაემსახურებინა!

ასეა, თუ ისე, ეგ არის, რაც არის!

ღმერთმა ყველას მშვიდობა მოგვცეს!

მადლობის გრძნობითა და საუკეთესო სურვილებით, მეგობრებო!

პერსონაჟის ისტორია სევდიანი და ტკივილიანია,მაგრამ ლექსი მშვენიერია!

ენამოვარაყებული ხართ, ბატონო მიშა :) აქ ძალიან ბევრი ფერია-ხევსურთ ფარდაგის დარად. მხიბლავთ და მახარებთ !

ამ ლექს ჩუუღმავდი და  ხუთი დავსწერე.5

ეგრე იციან ქალებმა,
ხვარამზეს როგორც უქნია,
ვაჟის ხმას არად აგდებენ,
სანამ ქარები უქრიან!..
რო დაკარგავენ სიყვარულს,
რომელსაც უხვად ჩუქნიან,
გლოვას მერეღა იწყებენ,
თავს ჯანდაბაში შჩუმქრიან,
სწყევლიან ბედსა და ყისმათს,
თავის მოკვლასა მუქრიან!..

სიმართლეა. +2 დიდი პატივისცემით

ძალიან კარგი ლექსია, მინაწერი არც იყო აუცილებელი,გასაგებად და საინტერესოდ  გვილექსავს ავტორი სიყვარულობანას, მარტო ხვარამზეს კი არა ,, ბევრს გადახდენია თავს ასეთი რამე.ამ ლექსით  ავტორმა ქალის ფსიქოლოგიური სურათი დაგვანახა,რისთვისაც მადლობის ღირსია,ვერსიებზე ზედმეტად მიმაჩნია კომენტარები, გაიხარეტ ბატონო მიშა.
5555555555555555

  მიშასი, როგორც პოეტის დადებითი თვისება ის არის, ადგილს რომ არ სტკეპნის და სულ მუდამ ახალი სახის ძიებაშია. ამ ძიების ნაყოფია კიდევ ერთი შთამბეჭდავი ლექსი, რომელიც მას ჩვენს სამსჯავროზედ მოუტანია. მიხარია, რომ მკითხველი ერთსულოვანია ამ ლექსის ავკარგიანობზე საუბრისას, მიუხედავად იმ ცოტაოდენი პოლემიკისა, რომელიც ამ საინტერესო სასიყვარულო ისტორიის დეტალებზე მსჯელობისას წარმოჩენილა აქ.
  ლექსი, ისტორიის მიშასეული ხედვის ნაყოფია და თვით ამ ისტორიის სიღრისეულად არ მცოდნეს, მიჭირს რაიმეს თქმა ამ მხრივ. თვით ლექსზე კი ვიტყვი - იგი ისე იკითხება, როგორც ისმინება მელოდია მთიელთა; აღიქმება ისე, როგორც ნიავი, თავზეხელგადამსვები იქაურ ველ-მინდვრების... ლამაზია და თბილი, ამავდროულად მკაცრიც და სევდანარევიც...
  და ბოლოს - ქვემოთ, ჰერმინე, კომენტარში სწერს: "...სწორედ ასე იფიქრებდა ჩემი წარმოსახვით ნამდვილი ხვარამზე....  ავტორმა შეძლო პერსონაჟი გაეცოცხლებინა, ეს კი ყველანაირად მეტყველებს ლექსის მხატვრული მხარის სიძლიერეზე..." შემეძლო ამდაგვარი რამ დამეწერა, მაგრამ მე ჰერმინეს სრულად ვეთანხმები.
  წარმატებები მიშას - მიღწეულით დაუკმაყოფილებელს, მუდამ მაძიებელს, ლექსით მსუნთქავს და... უბრალოდ კარგ პოეტს.

 

მშვენიერი... :) +5!

არაჩვეულებრივი ლექს-ამბავია, ხელი-ხელ საგოგმანები :) +2

თაყვანისცემა და +2... ბატონო მიხეილ, ერთადერთი თუ არა ერთ-ერთი მაინც ხართ ამ საიტზე, ვისაც ეკუთვნის პოეტის წოდება... დიდი მადლობა... გთხოვთ განაგრძეთ წერა...

ლექსით რას მოაფარდაგებ,
ცრემლით რას მორწყავ ან ამ გზებს,
ან რაღას უზამ სურვილებს,
მხოლდ ცეცხლად თუ დააგზნებ,
ან თუ დასჩეჩავ ლექსებად
შენი ტრფიალის არაკზე,
დასტოვებ დასამღერებლად
ფშავლებში, ყრმობის ალაგზე      ეს ადგილი ყველაზე მეტად მომეწონა.სწორედ ასე იფიქრებდა ჩემი წარმოსახვით ნამდვილი ხვარამზე......... :)  ავტორმა შეძლო პერსონაჟი გაეცოცხლებინა,ეს კი ყველანაირად მეტყველებს ლექსის მხატვრული მხარის სიძლიერეზე :)

რო დაკარგავენ სიყვარულს,
რომელსაც უხვად ჩუქნიან,
გლოვას მერეღა იწყებენ...

ტკივილიანი...
ულამაზესი...

მშვენიერი ლექსია.ხვარამზე მკითხველის მარადიული და ულამაზესი ტკივილი და ეს ტკივილი იგრძნობა ამ ლექსშიც...

მე ძალიან მომეწონა.რითმაც, რიტმიც, ფაბულაც და საერთოდ, კარგი ლექსია.

აზრთა განბნევა ხალხში, ჭორ-მართლის გარჩევას ემსგავსება რიგ შემთხვევებში, არც რაი არს აქ საჩოთირო!!! არის მოსაზრება? იყოს!!!  ქალი ლეგენდად ქცეულა, რად ვარჩევთ ვის რა ემართა? ლექსი ლამაზად შემკული, უნაგირ ულაყს დებულა! ხმალი ქარქაშსა ეტმასნის, ქალია კაცის ეჟვანი!!! გზად მიმავალსა უნიშნავს: უნაგირ ცალკე დებულა, ხმალი ქარქაშთან გდებულა... ქალი ახლოში, ხის ძირში, კვნესით, სიყვარულს ფერულსა, უმღერდა აწ მოგონებად ვნებულსა!!!

მგონი გარკვევით განვმარტე ჩემი სათქმელი!!!
ლექსი დიდებული!!!
მიშა მოგიკითხე და გისალმე!!!

კარგია... მოგიკითხეთ ბატონო მიშა... :) 55555

ჰაი, ხვარამზე, ხვარამზე,
აგენთებოდა სხვა რა მზე?!.
ერთი მზე უნდა გნთებიყო
იორზედაც და არაგვზეც!..
ლექსით რას მოაფარდაგებ,
ცრემლით რას მორწყავ ან ამ გზებს,
ან რაღას უზამ სურვილებს,
მხოლდ ცეცხლად თუ დააგზნებ,
ან თუ დასჩეჩავ ლექსებად
შენი ტრფიალის არაკზე,
დასტოვებ დასამღერებლად
ფშავლებში, ყრმობის ალაგზე,
ემა ხინკლიან ხონჩასთან
ჟიპიტაურის არაყზე!..


მაგარი ხარ რა მიშა!- ძალიან, ძალიან, ვისიამოვნე გაიხარე შენ :)

მოგიკითხეთ ბატონო მიხეილ :)

ეგრე იციან ქალებმა,
ხვარამზეს როგორც უქნია,
ვაჟის ხმას არად აგდებენ,
სანამ ქარები უქრიან!..

ლექსით რას მოაფარდაგებ...

ლამაზია...

საოცარი ლექსია, ოსტატის ხელით ამოქარგული...

ძალიან მაგარი ლექსია, მე მომწონს, ისეც შემოვა აქ მკითხველი ;)

5

დ ა ი ს ს!

ვიკავე თავი, რომ აღარ მეპასუხა დაისისთვის, მაგრამ ბოლოს მაინც გადავწყვიტე მეპასუხა იმიტომ, რომ, თუ დაისის ბრალდებებს უპასუხოდ დავტოვებ, ობიექტური სინამდვილე დაიჩაგრება!

დაისი წერს:

"ვაჰ!  ხავარამზე არ გაათხოვესო, არა! ვაჟიკას შერთეს ცოლი ნათესავებმა...ანუ თვითონ მამაკაცი იყო უსუსური და ვერ დაიცვა ვერც თავისი თავი, ვერც სიყვარული და ვერ ქალი, რომელსაც უყვარდა.... ჯერ ვაჟიკა დაოჯახდა. ხვაზარმზეც და ნებისმიერი ქალიც ბუნებრივია გატყდება, როცა საყვარელი კაცი უნიათობას გამოიჩენს სიყვარულში. ეტყობა, არაჯანსაღი ინტეპრეტაცია მოისმინეთ იმ მოხუცებისგან, ვისაც  ქალის გამტყუნება სურთ, ვაჟიკას უნიათობის გადასაფარად..ეს ნამდვილად არასწორი ინტერპრეტაციაა..ვერანაირად ვერ გამოდის ხვარამზე საკუთარი სიყვარულის უარმყოფელი...გრძნობა მასთან დარჩაო, თავად ამბობთ. სულიერად ძლიერი და ქების ღირსი ქალია ხვარამზე...თავის ლექსებში მას დილოგები აქვს შექმნილი...და აქედანაც ჩანს, რომ პრობლემა მისი სიყვარულის ობიეტშია და არა მასში"

ქვემოთაც წამომიყენა დაისმა ბრალდება, თითქოს მე ხალხში დაცულ  ამბავს ხვარამზეს ისტორიასთან დაკავშირებით თვითნებურად მოვქცეოდე, ჩემთვის სასურველი კუთხით "გამუკუღმართებინოს", რომ ქალი გამოსულიყო მტყუანიო!

მაგრამ მე ასეთი არც სურვილი მქონია და არც მიზანი და არც ლექსიდან იკითხება, რომ ქალია მტყუანი!

ლექსში გამოხატულია სინანული იმის მიმართ, რაც მოხდა და როგორც მოხდა!

ვიმმეორებ:

ხვარამზეს არ უღალატია სიყვარულისთვის!
მე ის სიყვარულის უარმყოფელ ქალად არ მყავს გამოყვანილი!
არც ვაჟიკა ყოფილა "უნიათო"!
უბრალოდ,  გ ა რ ე მ ო ე ბ ა  იყო ტრაგიკული!

უფრო მეტი სინათლის შესატანად იმაში, რაზედაც, რა ნიუანსზე დაყრდნობითაც შეიქმნა ჩემი ლექსი, მომაქვს მცირე ამონარიდი იმ მკვლევარ-ფოლკლორისტის ჩანაწერიდან, ვინც ყველაზე უკეტ იცოდა ხვარამზეს ისტორია!

თედო რაზიკაშვილი წერს: 

"ხ ვ ა რ ა მ ზ ე  სამუკაშვილი ჩარგლელი ყოფილა, ვაჟა-ფშაველას დედის დობილი. გარეგნულად ძალზე ლამაზი ქალი ყოფილა. შ ე ჰ ყ ვ ა რ ე ბ ი ა  ვ ა ჟ ი კ ა  ნ ა კ ვ ე თ ა უ რ ს.  მ თ ხ ო ვ რ ე ბ ი ც  მ ი უ გ ზ ა ვ ნ ი ა,  მ ა გ რ ა მ  ხ ვ ა რ ა მ ზ ე ს  ყ ა ს ი დ ა დ  უ ა რ ი  უ თ ქ ვ ა მ ს.  მშობლებს კი ვიღაც მდიდარი შეურჩევიათ და ხვარამზე იმისთვის მიუთხოვებიათ. ხვარამზეს ვაჟიკას სიყვარული ჰქონია და კიდევ უფრო გასძლიერებია."

აი, ამ "ყასიდად უარის თქმამ" მომცა ბიძგი, ეს ლექსი სწორედ იმ ინტერპრეტაციით დამეწერა, როგორითაც დავწერე!

ასე, რომ მე არც ჩემთვის სასურველი ვერსიები შემიქმნია და არც "არაჯანსაღი ინტეპრეტაცია" მომისმენია "იმ მოხუცებისგან, ვისაც  ქალის გამტყუნება სურთ."

ქალი რომ ყოფილიყო გამტყუნებულიო - სასაცილოა!!!

მსგავსი პრიმიტიული მიდგომა ასეთი სერიოზული დრამის მიმართ არც მე მხიბლავს და არც სახალხო მთქმელებისთვის არის დამახასიათებელი!

დანარჩენი კი უკვე მკითხველის სქმეა!

ეგრე იციან ქალებმა,
ხვარამზეს როგორც უქნია,
ვაჟის ხმას არად აგდებენ,
სანამ ქარები უქრიან!..
რო დაკარგავენ სიყვარულს,
რომელსაც უხვად ჩუქნიან,
გლოვას მერეღა იწყებენ,
თავს ჯანდაბაში შჩუმქრიან,
სწყევლიან ბედსა და ყისმათს,
თავის მოკვლასა მუქრიან!..

სამწუხაროდ, მართლა ასე სჩვევიათ ქალებს!... ეტყობა, ხვარამზეც ამ ქალურ ”გაპრანჭვას” ემსხვერპლა და მერე მთელი სიცოცხლე სანანებლად ჰქონდა, სამაგიეროდ, შესანიშნავი ლექსები შემორჩა ქართულ ფოლკლორს, მისი ხელნაკრავი სიყვარულით შთაგონებული

კარგია,  მუსიკალურია ძალიან
5

რა არის იცით? როგორც ,,ხვარამზე,, ასევე ზოგი პოეტი შეგნებულად წირავს თავს - ლექსებში მეტად ყვარობენ და არ უნდათ ეს თავიანთი შექმნილი ,,ილუზია,, რეალობაში გადაიზარდოს. ამიტომ გვხვდება ხოლმე ,,შეუძლებელი სიყვარული,, რაც ამ თემას და ლექსს ეხება ამჟამად, გარდა ამისა მე პირადად ვთვლი რომ ასე უფრო ბედნიერი-უბედურნი არიან, ასე სწამთ ეს სამყარო და ცხოვრება, დარწმუნებული ვარ არ უნანია, უბრალოდ მისთვის ეს ტკივილი სიამოვნების მომგვრელი იყო, სიყვარული შესაწირს ითხოვს, თუკი წმინდაა ჩემის აზრით.

ლექსს რაც შეეხება უნიკალურია და კარგათაა გამოკვეთილი ქალის დარდიც და გარედან დანახულიც ...

მაქსიმუმს ვტოვებ ბატონო მიშა ;;)

რა არის იცით? როგორც ,,ხვარამზე,, ასევე ზოგი პოეტი შეგნებულად წირავს თავს - ლექსებში მეტად ყვარობენ და არ უნდათ ეს თავიანთი შექმნილი ,,ილუზია,, რეალობაში გადაიზარდოს. ამიტომ გვხვდება ხოლმე ,,შეუძლებელი სიყვარული,, რაც ამ თემას და ლექსს ეხება ამჟამად, გარდა ამისა მე პირადად ვთვლი რომ ასე უფრო ბედნიერი-უბედურნი არიან, ასე სწამთ ეს სამყარო და ცხოვრება, დარწმუნებული ვარ არ უნანია, უბრალოდ მისთვის ეს ტკივილი სიამოვნების მომგვრელი იყო, სიყვარული შესაწირს ითხოვს, თუკი წმინდაა ჩემის აზრით.

ლექსს რაც შეეხება უნიკალურია და კარგათაა გამოკვეთილი ქალის დარდიც და გარედან დანახულიც ...

მაქსიმუმს ვტოვებ ბატონო მიშა ;;)

როგორც ყოველთვის, საუკეთესოა!!.. გაიხარეთ!! ..
]
5

მინდოდა რაღაც ამომეწერა , მაგრამ მთელი ლექსი იმდენად შთამბეჭდავია, რომ...  არა, მთის დიალექტს მაინც სხვა პოეტური  ხიბლი აქვს, სხვანაირად ატკბობს გულისყურს.55555

ბატონო მიშა,მე დიდ პატივს ვცემ თქვენს პოეზიას,თქვენი ყველა ლექსი ძალიან მომწონს,იხარეთ და იბედნიერეთ,
პატივისცემით მაკა

ვაჟის ხმას არად აგდებენ,
სანამ ქარები უქრიან!..
რო დაკარგავენ სიყვარულს,
რომელსაც უხვად ჩუქნიან,
გლოვას მერეღა იწყებენ,

მშვენიერი.... :)

ჰაი, ხვარამზე, ხვარამზე,
აგენთებოდა სხვა რა მზე?!.
ერთი მზე უნდა გნთებიყო
იორზედაც და არაგვზეც!..

ბატონო მიშა, ერთმანეთში  ამრევია ,,ადრესატი'' და ,,ადრესანტი''. ვაი, სირცხვილო!

ხვარამზეს პოეზიას არ ვიცნობ, სამწუხაროდ, მაგრამ თქვენი ლექსი შესანიშნავია. :)
მთლიანად კარგია, მაგრამ განსაკუთრებით :

"ეგრე იციან ქალებმა,
ხვარამზეს როგორც უქნია,
ვაჟის ხმას არად აგდებენ,
სანამ ქარები უქრიან!.."

და კიდევ :
"ან თუ დასჩეჩავ ლექსებად
შენი ტრფიალის არაკზე,
დასტოვებ დასამღერებლად
ფშავლებში, ყრმობის ალაგზე,
ემა ხინკლიან ხონჩასთან
ჟიპიტაურის არაყზე!.."

ძალიან მომეწონა.
პატივისცემით: ტენდი  :)

რა ლამაზი ლექსია :) :) +2

იცის ამ კაცმა რა უნდა წეროს და როგორ,მე მომეწონა, ხვარამზეს-ნაირები ახლაც არიან სხვათაშორის თან ბევრი:)
++2

ჰაი, ხვარამზე, ხვარამზე,
აგენთებოდა სხვა რა მზე?!.
ერთი მზე უნდა გნთებიყო
იორზედაც და არაგვზეც!..


არაჩვეულებრივია! 555555555

საერთოდ მიზიდავს ხევსურულ მოტივებზე დაწერილი ლექსები.
ვფიქრობ ავტორმა მოახერხა ამ ფაქტის მკითხველამდე კარგად მიტანა.
ეგრე იციან ქალებმა,
ხვარამზეს როგორც უქნია,
ვაჟის ხმას არად აგდებენ,
სანამ ქარები უქრიან!..
რო დაკარგავენ სიყვარულს,
რომელსაც უხვად ჩუქნიან,
გლოვას მერეღა იწყებენ,
თავს ჯანდაბაში შჩუმქრიან,
სწყევლიან ბედსა და ყისმათს,
თავის მოკვლასა მუქრიან!..
ყველაზე მართალი სტროფია რაც კი წამიკითხავს 5 ავტორს პატივისცემით ფრესკაული

ძალიან ლამაზადაა გადმოცემული ხვარამზეს ტრაგედია, თუკი ტრაგედიად თვლის საკუთარ ხვედრს  თვით ლექსის ადრესანტი.  ქალებს რას  გაუგებ!  ლექსში + 555

ძარღვიანი ლექსია, ერთი ამოსუნთქვით იკითხება. ლექსი მომწონს და ჩემი აზრით არავითარი მნიშვნელობა არ აქვს იმას თუ რომელი  ინტერპრეტაცია გამოიყენა ამ შემთხვევაში ავტორმა. შეიძლება სულაც გაგებული არ გქონდეს  ხვარამზეს პერსონაჟის რეალური ისტორია ამიტომ, ზოგადად, ლექსის შეფასებისას ჯობია თვითონ ლექსი, როგორც ასეთი, ყველანაირი წინათქმებისა და ბოლოთქმებისგან თავის არიდებით შეაფასო.ჩემი აზრით, ეს ლექსის უკეთ აღქმის საშუალებას იძლევა.

მიშა ერთნაირობა არ გჩვევია და მუდამ ახალი რამ გაქვს სათქმელი 55555555

აბა მე რაღა დავამატო უმრავლესობის აზრს,საინტერესოა,ლამაზი და კარგად გადმოცემული.

მომეწონა :)

+55555

:)

"ჰაი, ხვარამზე, ხვარამზე,
აგენთებოდა სხვა რა მზე?!.
ერთი მზე უნდა გნთებიყო
იორზედაც და არაგვზეც!..
ლექსით რას მოაფარდაგებ,
ცრემლით რას მორწყავ ან ამ გზებს,
ან რაღას უზამ სურვილებს,
მხოლდ ცეცხლად თუ დააგზნებ,
ან თუ დასჩეჩავ ლექსებად
შენი ტრფიალის არაკზე,
დასტოვებ დასამღერებლად
ფშავლებში, ყრმობის ალაგზე,
ემა ხინკლიან ხონჩასთან
ჟიპიტაურის არაყზე!.."

ასე იყო თუ ისე, კიდევ ერთი კარგი ლექსი კი მიიღო მკითხველმა  - მშვენიერი ხვარამზესა და ავტორის წყალობით!
 

რომ გაყოლოდა, მერეც დაწერდა ამდენ ლექსებს ვითომ?...) არა მგონია... რას ერჩი ხვარამზეს,
სიყვარული გადაურჩენია...:)

ლექსი რათქმაუნდა მომეწონა...და  ფშავურ ამბებზეც ვგიჟდები...5

რა ვთქვა აღარ ვიცი ხალხო, იმდენად ნასიამოვნები დავრჩი ამ ლექსისგან:


ეგრე იციან ქალებმა,
ხვარამზეს როგორც უქნია,
ვაჟის ხმას არად აგდებენ,
სანამ ქარები უქრიან!..
რო დაკარგავენ სიყვარულს,
რომელსაც უხვად ჩუქნიან,
გლოვას მერეღა იწყებენ,
თავს ჯანდაბაში შჩუმქრიან,
სწყევლიან ბედსა და ყისმათს,
თავის მოკვლასა მუქრიან!..


რამხელა სიმართლეააა.

+5 ს ვწერ მაგრამ, მეტის დაწერის სურვილი მაქვს.

მომეწონა :)

დაისს!

ვერსიების სიმართლე-არსიმართლეობაზე თავის დადება ფუჭი საქმეა!
ვერსია ვერსიაა!
ყველა ვერსიას, რაკი ისინი არსებობენ, აქვს არსებობის უფლება!
ვინ რომელს მიიჩნევს მისთვის მოსაწონად და მისაღებად, ეს უკვე მისი საქმეა!

კი, როგორც ჩანს, ხვარამზე თავის საქმეს კარგად აკეთებდა: მართალია, სხა კაცთან ერთად ქონდა ოჯახი შექმნილი, მაგრამ ვაჟიკას სიყვარული მაინც არ დაუკარგავს!
მეტიც, მან ეს ტრაგიკული სიყვარული ლამაზ პოეტურ ისტორიად აქცია და ხალხში განფინა!

ქალის "ერთდროულად რამდენიმე მასზე შეყვარებულ მამაკაცზე" გათხოვება კი, ნამდვილად არ ვიცი, საიდან მოიტანეთ, ლექსში ამაზე, მგონი,  უბრალო მინიშნებაც კი არ არის!

არა, ხვარამზე სიყვარულის უარმყოფელი არ არის!
მე ამ ლექსის ხერხემალი მაინცა და მაინც იმ საბედისწერო წამზე განვავითარე, როდესაც, მიუხედავდ სიყვარულისა, ხვარამზემ მაინც რატომღაც უარი თქვა ვაჟიკას ცოლობაზე!..
"სხვა კაცზე გაათხოვეს"-ო, რომ წერენ, მთლად ასეც არ ყოფილა საქმე!
როდესაც კითხეს ხვარამზეს ვაჟიკას ცოლობა უნდოდა თუ არა, როგორც წესი, პირველად მან, ყასიდად, უარი განაცხადა, თავი დაიფასა თუ რა იყო, არ ვიცი, და ამას მოჰყვა მერე ყველაფერი, რაც მოჰყვა...
აი, ამაზე ავაგე მე ჩემი ლექსი!..

როგორც ვიცი, "ნატვრის" ტიპის  ლექსი "ვერცხლისამც თასად მაქცია" გაგრძელებაა  დიალოგის ფორმით დაწერილი ლექსისა "ხვარამზეს ლექსი" ანუ "ქალ-ვაჟის სიყვარული ვაჟიკასი და ხვარამზესი"
თქვენეული ხვარამზე სიყარულის უარმყოფელია. არადა, გადმოცემის  თანახმად, "ვაჟიკასა და ხვარამზეს უყვარდათ ერთმანეთი, მაგრამ პატრონებმა ნება არ მისცეს შეერთო ცოლად. ხვარამზე სხვაზე გაათხოვეს. უხეირო ქმარი შეხვდა, სიყვარული კი ისევ ვაჟიკასი ჰქონდა".
თქვენეული "ხვარამზეს ლექსი"_ტრაგიკულად ლამაზი ისტორიის  მშვენიერი გაგრძლელებაა...
ერთმა პასაჟმა , ცოტა არიყოს, "გული მატკინა". შემეცოდა  ქალი-ხვარამზე დასამუნათებლად:
"ეგრე იციან ქალებმა,
ხვარამზეს როგორც უქნია,
ვაჟის ხმას არად აგდებენ,
სანამ ქარები უქრიან!.."
"ერთ ნაწვიმარ დღეში ვაჟიკამ ცხენით მათ სოფელში გაიარა, იმათ სახლის გვერდზე გზაზე. ხვარამზემ ცხენის ნაფეხურებს ღობე თურმე შემოავლო, რომ არ წაიშალოსო", _ უცნაური სიყვარული სცოდნია ფშველ მზექალს და ამიტომაა ცოდო...

გამარჯობა და მადლობა, ჰარირამა!

ოღონდ, ვფიქრობ, რომ დიალექტიზმი (ფშაური) "ემა" სწორი ფორმით მიწერია!

"ე"-ს ცალკე გამოყოფაც ხდება ხოლმე, ოღონდ სხვა შემთხვევებში!

თქვენეული ინტერპრეტაცია ამ სიტყვის შინაარსისა კი ზუსტია!

ძალიან კარგი!

მოკითხვები ბატონ მიშას!

5

დაისს!

ნამდვილად არ გავბრაზდები! :)

მადლობა სტუმრობისთვის!

ოღონდ ერთს მაინც ვიტყვი:

იმაში უცილობლად მართალი ხართ, რომ:

"იქ გასაგებად წერია, რომ ხავარამზე და ვაჟიკას ე.წ. სიყვარულის ტრაგიულობის მიიზეზი, ხვარამზეს უარი სულაც არ არის...ვაჟიკას თავისმა გარემოცვამ სხვა ქალი შერთო და ამის შემდეგ  გათხოვილა ხვარამზეც. მისი ლექსების შინაარსიც მისი ტრაგიკული ბედის ადექვატური ამიტომ გამოდის."

მაგრამ არსებობს მათი არ-შეუღლების სხვა ვერსიაც, ანუ ის ვერსია, რომელსაც მე ვავითარებ ჩემს ლექსში.
ეს სხვა ვერსია, მკვლევარებსაც აქვთ მითითებული და მე თავადაც მომისმენია მოხუცებისაგან ფოლკლორულ ექსპედიციებში ყოფნისას.
უბრალოდ, ვიკიპედიაში, მხოლოდ ერთი ვერსიაა წარმოჩენილი!

ასე, რომ "შეცვლილი და შესაბამისად უკუღმა გავრცობილი" არაფერი მაქვს! :)))

საერთოდ, არ მიყვარს უკუღმართობა! :)))

სატქმელს უხდდება ენაც  ფორმაც  და შესრულებაც. სულ ბოლოში  ემა ხინკლიანთან მე მგონი ე -სთან მძიმე ან უბრალოდ გამოყოფა უნდა, ემა --ხომ ნისნავს ეგე მაგ-ს ამიტომ ალბათ მერეც ცალცალკე უნდა იყოს, თავს ვერ დავდებ :)

როგორი ინტერესიანი ხარ, ოთარ! :)))
კარგია, რომ ეგ ინფორმაცია მოგიტანია მკითხველისთვის!
გაიხარე!

მადლობა, ნიკოლოზ!
რითმებთან დაკავშირებით შეიძლება მართალიც იყო!
მაგრამ, გალაქტიონის შემდეგ, ახალი და ორიგინალური რითმების ისეთი დეფიციტია, რომ მათს პირველაღმომჩენობაზე, სავსებით შეგნებულად, საერთოდ ხელი მაქვს ჩაქნეული და რაც მომეპოვება, იმითი ვცდილობ ხოლმე სათქმელის ლექსად ქცევას!
ნუ დასძრახავთ ამ მხრივ ჩემს სიღარიბეს!
მე ის ხომ მაინც ვიცი, რომ ღარიბი ვარ!.. :)))

ხვარამზე, ფშავშიც და ლიტერატურაშიც “სამუკათ ხვარამზეობით”იხსენიება. ფაქტია, “სამუკანი” ოჯახის სახელწოდება უნდა იყოს, მაგრამ მამის ოჯახის თუ ქმრისა? ამისი დადგენა ახლა არაა მარტივი. ასევე არაა მარტივი, ხვარამზეს შესახებ ბიოგრაფიული ცნობების მოპოვებაც.
ფშავი ოდითგან ორ (არაგვისა და ივრის) ხეობაში იყო განთავსებული. ხვარამზე თავისი ლექსებით და ბიოგრაფიით ივრის ფშავში უფრო ცნობილი და პოპულარული იყო, ვიდრე არაგვისა და ივარაუდება, რომ ივრის ფშავიდან უნდა იყოს.
ხვარამზე და ვაჟიკა ნაკვეთაური რეალური პიროვნებები იყვნენ და მე-19 საუკუნის შუა ხანებში ცხოვრობდნენ ფშავში. თედო რაზიკაშვილი, ვინც ჩაიწერა ხვარამზეს ლექსები ქალიკელ გორზამაულისაგან, მიუთითებს, რომ იგი ერთდროულად ორი ქალის – თედოს დედის, გულქან ფხიკლეშვილის და თვით ქალიკელ გორზამაულის თანამედროვე, მათი ტოლი და ამხანაგი იყო. როგორც მრავალი ექსპედიციების კვლევით გახდა ცნობილი, ქალიკელ გორზამაული სოფელ ჩარგლიდან ივრის ფშავში, სოფელ არტანში იყო გათხოვილი. თუ ხვარამზე ქალიკელის ქმრის თანასოფლელია, მაშინ იგი, არტნელი ყოფილა. მაგრამ არტნელი ქალი თუ არტნელების რძალი? თუ მივიჩნევთ, რომ არტნელი ქალი, მაშინ რომელ სოფელში იყო გათხოვილი? ფშაური ტრადიციისამებრ, ქალი თავისავე სოფელში არ თხოვდებოდა, რადგან იქ ყველა ძმა-ბიძაშილად და მამა-ბიძად ერგებოდა და ამიტომ უნდა ვივარაუდოთ, რომ არტნელების რძალი იყო. აქ უნდა გავიხსენოთ ის ფაქტიც, რომ ხვარამზე იმავდროულად თედოს და ვაჟას დედის, გულქანის ტოლ-ამხანაგიც იყო. ცნობილია, რომ გულქანი ივრის ფშავის სოფელ სხლოვანიდან იყო ჩარგალში გათხოვილი. გათხოვების მერე მას ხვარამზესთან ამხანაგობა ვეღარ ექნებოდა სიშორის მიზეზით და სავარაუდებელია, რომ ხვარამზეც სხლოვნელი ქალი ყოფილიყო არტანში გათხოვილი. ასეთ ვარაუდს ისიც ამყარებს, რომ ხვარამზე ქალიკელის ამხანაგი გულქანისაგან განსხვავებით ყმაწვილქალობაში კი არა, ორივე მათგანის გათხოვების მერე, უკვე არტანში იქნებოდა.
ლოგიკური ჯაჭვიც იბმება:…ყმაწვილქალობაში ხვარამზე სხლოვნელი გულქანის ამხანაგია და გულქანის ჩარგალში გათხოვების და ქალიკელის ჩარგლიდან არტანში გამოთხოვების მერე არტანშივე გათხოვილი ხვარამზე ქალიკელის ამხანაგი გახდებოდა.…
კიდევ ერთი საინტერესო მომენტი - არტნელები მინდოდაურები, ანუ ჭიჩოელები არიან და სავარუდოა, რომ ხვარამზეს ქმარი ჰყოლოდა არტნელი მინდოდაური. ხვარამზეს მინდოდაურობის სავარაუდებლად მეტყვლებდა ის ფაქტიც, რომ მისი ლექსები დიდმა ილია ჭავჭავაძემ საგურამოში ჩაიწერა ბაბალე მინდოდაურისაგან, რომელიც ასევე არტნელი იყო და პურის მცხობლად მუშაობდა ილიასთან. სავარაუდოა, რომ ილიამ მთქმელად, ანუ “მისთვის მთქმელად” მიუთითა ბაბალე მინდოდაური ისე, რომ ლექსების ნამდვილი ავტორი, ანუ “გამომთქმელი” არც იცოდა.
რაც შეეხება თედო რაზიკაშვილს, მან ფასდაუდებელი ღვაწლი დასდო ხალხურ სიტყვიერებას არამარტო ქალიკელ გორზამაულისაგან ხვარამზეს ჩვენამდე მოღწეული ამ ათივე ლექსის ჩაწერით, არამედ, ხვარამზეს შესახებ ბიოგრაფიული ცნობების მოწოდებითაც.
აი, რაც მოგვეპოვება ჯერჯერობით ხვარამზეს შესახებ:
ხვარამზე ივრის ფშავის მკვიდრია.
ხვარამზე ვაჟა–ფშაველას დედის, გულქან ფხიკლეშვილის ტოლი და ამხანაგია და, ამდენად სავარაუდოა, რომ იგი სხლოვანელი ქალია.
ხვარამზე იმავდროულად არის ქალიკელ გორზამაულის ტოლ–ამხანაგი, საიდანაც შეიძლება დავასკვნათ, რომ იგი ქალიკელივით არტანში იყო გათხოვილი.
ხვარამზე სავარაუდოდ არტნელი მინდოდაურების რძალია, ვინაიდან არტანი ძირითადად მინდოდაურების სოფელია.
ხვარამზე "სამუკათ ხვარამზეს" სახელით მოიხსენიება, რაც იმაზე მიუთითებს, რომ ეს შეიძლება მისი მამის ან ქმრის ოჯახის სახელწოდება იყოს.

ეს ვიკიპედიადან ამოვაკოპირე! :)

მადლობა, ნუციკო, საინტერესო კომენტარისთვის!

"ქალო, ის მიყვარს მე შენი
თავს რო ჩაჰკიდებ მელადა " 

ვაჟას მზამზარეული უებრო მხატვრული სახეა, იგი იმდენადაა ცნობილი, და ისე ძალიან მომწონს,  და, თანაც, ისე ადეკვატურად გამოხატავს ქალის ყასიდად ნათქვამ უარს გათხოვებაზე, რომ ლექსში ყოველგვარი ყოყმანის გარეშე გამოვიყენე!

ვფიქრობ, მაპატიებს მგოსნის დიადი აჩრდილი! :)

მომეწონა, კარგი ნაწერია... ასეთი სტილი შესანიშნავად გამოგდით ბატონო მიშა.. ძალიან კარგია!

5555555

ეგრე იციან ქალებმა,
ხვარამზეს როგორც უქნია,
"ვაჟის ხმას არად აგდებენ,
სანამ ქარები უქრიან!..
რო დაკარგავენ სიყვარულს,
რომელსაც უხვად ჩუქნიან,
გლოვას მერეღა იწყებენ,
თავს ჯანდაბაში შჩუმქრიან,
სწყევლიან ბედსა და ყისმათს,
თავის მოკვლასა მუქრიან!.. " <== გაითვალისწინეთ გოგონებო! ;) ეს ადგილი ძალიან მომეწონა,ვეთანხმები ავტორს. ისე კაცებიც ხშირად ვართ ერგრე, რომ დავკარგავთ სიყვარულს მერე ვხვდებით მის ფასს... :(

იდეა მომეწონა, მაგრამ რითმები ჩემი აზრით ცოტა სუსტია:
მიეუარა_ თუ არა _ უარა_ნატყუარა
მაქმანის_ნაქნარის ...

+2

ზოგადად ხვარამზეს პერსონაჟია ძალიან მიმზიდველი, ბევრი შემოქმედისთვის გამხდარა ინსპირაციის წყარო და, ვფიქრობ, მომავალშიც ასე იქნება.
თქვენეული ინტერპრეტაციაც საინტერესოა.
არის კარგი ტროპები,
თუმცა ნარატივი უფროა, თხრობა ჭარბობს და, აქედან გამომდინარე, ლექსში ექსპრესია იკარგება.
"თავის მელად ჩაკიდება" კი რამდენი ხნის წინ ითქვა, და თან, - საოცრად ნიჭიერად.

ოხ ქალები ქალები
5

უმსვენიერესია,მთის პოეზია და მასში შენი ენა შეუდარებელია+777

ძვირფასო მკითხველებო!
მერწმუნეთ, ქულები და მშრალი შეფასებები ნაკლებად მაინტერესებს.
ამ თეამზე დისკუსიები უფრო დიდად სასიამონოდ დამირჩებოდა.
დაკვირვებული მკითხველი უთუოდ იპოვის აქ სათქმელ-განსავრცობასა და საპოლემიკოს, როგორც თავად თემიდან გამომდინარე, ისე, ალბათ, ლექსის შესრულების მხრივაც!..

ხვარამზეზე უფრო ვრცელი  ინფორმაცია თუ ვინმეს დააინტერესებს, შეუძლია "ვიკიპედიაში" შევიდეს და მოიძიოს. არის იქ ზოგიერთი საინტერესო რაღაცები ამ ტრაგიკული სვე-ბედის პოეტი ქალის შესახებ. მისი წიგნიცაა გამოცემული, რომლის ნახვაც საჯარო ბიბლიოთეკაში პრობლემას არ წარმოადგენს!

ძალიან ლამაზი ლექსია +5

საინტერესო პერსონაჟისთვის მიგიგნიათ, თქვენეული წერის სტილიც შესაბამისობაშია მასთან.

საინტერესო ამბავია

ჰოოო, მაგრად მომეწონა მე ეს ლექსი. 5-ს ვწერ.

ლამაზია :)

5

"Что имеем - не ценим, потерявши - плачем".

რუსული ანდაზა გამახსენდა,

ლექსი მშვენიერია!

+5!!!

ხვარამზეზე ერთი კარგი ლექსი აქ მიძღვნილი მედეა კახიძეს:
''ეჰეი, ქალო ხვარამზე'', ასე იწყება მედეას ეგ ლექსი! :)
თქვენი ლექსიც ძალიან მომეწონა მიშა ძია!

კი,ოთარ, ეგ ნამდვილად ხვარამზეს ლექსია!
შენ რავა ყველაფერი იცი, ბიჭო! :)
ყოჩაღ!

''ვერცხლისამც თასად მაქცია'' თუ არ ვცდები ხვარამზეს ლექსი უნდა იყოს!

ჰაი, ხვარამზე, ხვარამზე,
აგენთებოდა სხვა რა მზე?!.
ერთი მზე უნდა გნთებიყო
იორზედაც და არაგვზეც!..
ლექსით რას მოაფარდაგებ,
ცრემლით რას მორწყავ ან ამ გზებს,
ან რაღას უზამ სურვილებს,
მხოლდ ცეცხლად თუ დააგზნებ,
ან თუ დასჩეჩავ ლექსებად
შენი ტრფიალის არაკზე,
დასტოვებ დასამღერებლად
ფშავლებში, ყრმობის ალაგზე,
ემა ხინკლიან ხონჩასთან
ჟიპიტაურის არაყზე!..


ეს სტროფი მომეწონა ძალიან!!! :) ++++++++ ძალიან კარგი ლექსია :)

ქართული სულის ძახილი! :)

+5

მაგარია!

ეგრე იციან ქალებმა,
ხვარამზეს როგორც უქნია,
ვაჟის ხმას არად აგდებენ,
სანამ ქარები უქრიან!..
რო დაკარგავენ სიყვარულს,
რომელსაც უხვად ჩუქნიან,
გლოვას მერეღა იწყებენ,
თავს ჯანდაბაში შჩუმქრიან,


:)))))))))))))
გაიხარე, გამაცინე...

5