სახსოვრად ჩემს მეგობრებს...

    ახლა ხევსურეთში ვართ,შატილში.უკვე ოცდაერთი დაიწყო.კოცონს ვუზივართ გარშემო:მე,თეა,ნუკრა და ჩე...დანარჩენებს მიეძინათ უკვე. კარვებში ძლივს ვეტევით,მაგრამ აქაურობა ისეთია, არც ღირს დასაწოლზე ფიქრი. დილის რვაზე უნდა გამოვსულიყავით თბილისიდან, მაგრამ, როგორც ხდება ხოლმე, ასე, ათის ნახევრისთვის გამოვედით. მგზავრების შემადგენლობა ასეთი იყო:ჩე,ნუკრი,თეა,მე,თამარელა,ნატრე,თეო,სოფო და მინდია. თამარელას ბექა ხევსურეთში გველოდა უკვე.მძღოლს ორი პიროვნებაც ახლდა.დაახლოებით დუშეთთან ვიქნებოდით,როცა მძღოლმა თავი შეუძლოდ იგრძნო და მანქანა გააჩერა.ცოტა ხანში ისე ცუდად გახდა,დუშეთის სასწრაფო გამოვიძახეთ. ბავშვები ხევსურეთში წაუსველელობაზე ღელავდნენ,ცოტა მოზრდილები _ მძღოლზეც.დუშეთის საავადმყოფოში გადაიყვანეს მძღოლი და ინფარქტის სინდრომები დაუდგინეს. გადავრჩით ბეწვზეო,იძახდნენ ჩვენები.მალე რეანომობილი ჩამოვიდა თბილისიდან და მძღოლი თბილისის საავადმყოფოში გადაიყვანეს,ჩვენ კი მისმა ნაცნობმა გვიმძღოლა  და გამოვუყევით შატილის გზას. მე მძღოლის მეორე ნაცნობ ახალგაზრდა ბიჭს,რომელიც ჩემ წინ იჯდა და ხანდახან პროფილში ვხედავდი მის სახეს,უფრო და უფრო ვამსგავსებდი ოთარ კობერიძეს.თვალები ჰქონდა ულამაზესი,მწვანე და მოგრძო ჭრილით.როგორც იქნა ჯაყჯაყით ჩამოვაღწიეთ შატილამდე,მაგრამ იალაღებმა ისე გამაოცა,სულ აღარ მახსოვდა "ადღვებილი გულ-მუცელი.." შატილში პატრიარქია ჩამოსული,ღამესაც აქ ათევს,კოშკში.მის საპატივსაცემოდ ეზოში შეკრებილი ანსამბლები უკრავდნენ,მღეროდნენ და ცეკვავდნენ...
    საღამოს კოცონი დავანთეთ ჩვენებმა,როცა კარვების გაშლას მოვრჩით ძლივს.(მოვრჩით რა,ნუკრიმ გააკეთა ყველაფერი).ირაკლი მთელი დღე სოფოსა და მინდიაზე(ახლადდაქორწინებულებზე) უხერხული ხუმრობებით ირთობდა თავს. გვიან, კოშკებს უკან,ველზე უნდა ემღერათ გოგოჭურებს და ხრიდოლიც უნდა გამართულიყო,მაგრამ ტყუილად ავედით,ან ვერ ავუსწარით.ვიღაც პოლონელი ტურისტები შემოგვიერთდნენ და ლუდიც მოგვიტანეს. ხევსურეთით დიდი აღფრთოვანება ვერ შევატყვე... თუმცა არც დავკვირვებივარ და მომისმენია კარგად...
    ახლა ნუკრი ლექსს ყვება...თეა ჩეს ეხუტება... კოცონი კი ისევ ანთია და ცაა  მაღალი,კრიალა და ვარსკვლავებიც ჩაიკარგნენ სადღაც სიღრმეში...უამრავი ვარსკვლავი...მოკლედ,ხვალ ისევ შატილში ვაპირებთ დარჩენას და მერე წავალთ არდოტს...ამის წერის თავიც ძლივს მაქვს ისეთი დაღლილი ვარ...