+

იძულებითი სიფხიზლე რატომ, მართლა გამოვფხიზლდეთ, კაცო! :) წარმატებები!

: )))))))

პატივისცემით ოპტიმისტი

შენ სწორ ტყეში მოხვდი სემ, სხვა მასპინძლებით. :დ

:დ სადაც მწყემსებს შეუძლიათ ცხვრის ხმა (მეეე) გამოსცენ და პირიქით. ჯადოქრობაა პირდაპირ :დ

:)) არაფერი არ იქნება კარგად.

პატივისცემით, პესიმისტი.

გაუგებარი რა არის უკვე მეორე  კომენტარია ამაზე
აი რა მარტივია დაუკვირდით : )

"და ადრეული
ასაკიდანვე მიგვაჩვიეს
შორიდანვე სიყვარულს,  "
დანარჩენზე მოვალ ეხლა ჯოკერს ვთამაშობ : ))

მე არ ვიცი რა არის პოეზია, მაგრამ სიამოვნებით ჩავიკითხე ნაწერი. თუმცა ერთ-ორ ადგილს მაინც ხელს შევავლებდი, ბარემ უკვე მაინც დაწერილია და...
ასაკიდანვე მიგვაჩვიეს
შორიდანვე სიყვარულს,-
ვფიქრობ ერთი დაკონკრეტება საკმარისი იქნება-ასაკიდანვე.
"შორს სიყვარულს"-საკმარისია და აღარც ყურს ხვდება ცუდად.

და კიბის უსახო საფეხურებს
რომელზეც წვიმის გვამები
პერიოდებივით კვეთენ ერთმანეთს,
და ნიჟარებში გამომწყვდეულ ზღვის ხმებს წააგავნან. -თუ აქ წერტილი კორექტურაა,მაშინ-
"ააცილე მათ ნაბიჯები"-"მათ" ზედმეტი ხდება.
თუ კორექტურაა, აზრი არ მთავრდება მაშინ ჩემთვის და "საფეხურები" მეკითხება და მაშინ ზემოთ "მცდელობასთან" არის ზედმეტი წერტილი.
მოკლედ, მგონი აბდაუბდად დავწერე, მაგრამ მე მესმის რაც დავწერე და ასე მგონია სხვამაც უნდა გაიგოს.
ფინალს სხვანაირად დავწყობდი,ჯერ ვგრძნობთ შიშს და მერეღა ვამბობთ რაიმეს, ანუ-
მე შემეშინდება
და გეტყვი:
"შენ დაბრუნდი."
თუმცა ავტორისეულად  უფრო ეფექტურია და ტრილერიდან სცენას მაგონებს.

და კიბის უსახო საფეხურებს
რომელზეც წვიმის გვამები
პერიოდებივით კვეთენ ერთმანეთს,
და ნიჟარებში გამომწყვდეულ ზღვის ხმებს წააგავნან.-ეს მომენტი ძალიან მომეწონა.

კარგი იყო....... თან ახლდა იძულებითი სიფხიზლე, ჩვენ კი არ შეგვეძლო სიცილი...:)

:D ვახ ჩემიი.
მეც მოგიკითხე : )

მოგიკითხე. მღლის ასეთი ლექსები, მერე წავიკითხავ კარგად, ახლა მთვრალი ვარ :) შანსი არაა რამე არ ვიპოვო საჩემო. მაგ.

როგორც მზე ჩემი ფანჯრების ტკივილს რომ დაითრევს აღმოსავლეთიდან დასავლეთით.

დაჟე რამე დასკვნამდე მიხვედით კიდეც, მაგ კამათის დროს?
არ მჯერა ბოზიშ : )))
კაი ეხლა დიმა შენ არ დაგეზარა ამდენი წერა აქ და მე მაგრა მეზარება ხოდა : )))
დავიჯერებ რო ეს არაა პოეზია მარა მაინც გამოვეყოფი ფარას რა (არ მიიღო ეს შენ თავზე, ან პრინციპში რატო უნდა მიიღო) : ))) რადგან არც ცხვარი ვყოფილვარ ოდესმე და არც მწყემსი მყოლია არასდროს : ))) შემთხვევით მოვხვდი აქ,
ვაფშე სხვაგან მივდიოდი ვაფშე სხვა ტყეში : )))
რამდენი "მეეე" თუ "ბეე" არის ამ საიტზე აღარ შემიძლია : )))

პ.ს.
მარა პირობას ვდებ რამდენ ლექსზეც დამაინტერესებს :D არის თუ არა პოეზია :D მოვალ კიდე აუცილებლად :D ვიხალისებ მაინც რა ვაკეთო.

რაც შეეხება ვერდიქტს, თქვენ ჩემზე მეტი დალიეთ და იმიტომ აღარ გახსოვთ, პაპუნას ზარმა შეგვაწყვეტინა კამათი ეგზომ საჭირბოროტო საკითხზე. :)) :))

სემ, პოეზია რა არის? :)

მოიცა ვიკიპედიადან მოგიტან. :დ


პოეზია (ბერძნ.: ποίησις "ვქმნი") — ხელოვნების უძველესი ფორმა, რომელშიაც ენა გამოიყენება მისი ესთეტიკური თვისებების გამო, მის მნიშვნელობასთან ერთად (ან ნაცვლად) მხატვრული ლიტერატურის ერთ-ერთი ძირითადი ფორმა, რომელიც განსხვავდება პროზისგან მხატვრული ენის სხვადასხვაგვარი მეტრულ-რიტმული ორგანიზაციით, ე.ი. რიტმული იმპულსით, სიტყვათა ნაკადის მეტრულ-რიტმულად ურთიერთშეფარდებულ მონაკვეთებად - სალექსო სტრიქონებად დაყოფით (რომელიც უგულებელყოფს სინტაქსურ დაყოფას), თანმიმდევრულად გამოხატული ბგერითი სიმეტრიით, ემოციურ-ექსპრესიული ფოკუსირებით.

პოეზიის საწყისები სინკრეტიზმშია, როცა სიტყვები მუსიკა და ცეკვა ერთ მთლიანობას წარმოადგენდა. პოეზიისა და მუსიკის მჭიდრო კავშირი განპირობებულია მათი ძირითადი მასალის ბგერითი ბუნებით. ჩვეულებრივი მეტყველებისგან პოეზია განსხვავდება სიტყვების განსაკუთრებული წყობით, სადაც სინტაქსი ემორჩილება რიტმულ-ინტონაციურ პერიოდულობას, რაც სათანადო ფსიქოლოგიურ-ესთეტიკურ ეფექტს ქმნის.

ანუ აქ გრძლად ჩამოწერილ მხატვრულ სახეებზე რომელიც წაკითხვის მერე (რა თქმა უნდა) არ გახსოვს და გაურკვევლობის ზეიმებზე სულ არაფერი სწერია.

თავიდან მეგონა ფიზიკის (მეტა-) გაკვეთილზე თავი , ფიზიკოსებს ხშირად აქვთ ხოლმე გამხატვრულების მცდელობა თავიანთი მშრალი თეორიების ფორმულირებისას (მომისმენია). მერე ცოტა კიდევ გავძელი, ყოველგვარი ფორმის და რიტმის გარეშე და...

ასაკიდანვე მიგვაჩვიეს
შორიდანვე სიყვარულს

ამის დამწერ ადამიანს კეთილხმოვნების შესახებ თუ სმენია ცუდად გაუგია მაშინ :))

"და კიბის უსახო საფეხურებს " სახეებიანი საფეხურები როგორია ნეტამ(ც)? :დ აი მანდ ბოლო მომეღო.

ამას აუცილებლად დავუწერდი მინუს ორს. :დ  სიცილი არ შეგეძლო არა ისა, :) (ლირიკულ გმირს მივმართავ სემ, შენ თავზე არ მიიღო) :დ და ზუსტადაც დარწმუნებული ვარ რომ ეს არ არის პოეზია, საერთოდ არაფერი არ არის მე მოვკვტე (ნუ გამიმეტებთ სასიკვდილოდ).

მესამე ნაწილი შედარებით კარგი იყო ისე, დანარჩენებს სჯობდა.

რაც უფრო შორს ხარ, მით უფრო ვტბები-ვოოო... დიმამ :)) "სამიჯნურო ლირიკა" არ არის ჟანრში?

: )

შენ შენს მეკოპირე მეგობარს მიხედო სჯობია : ))

კარგი ოთო რა : ))) რა დაგტოვე და რეებს ბაზრობ?

ისე ჩვენში დარჩეს და აქ ბევრი რო ჰკივის ისე ესმოდეს პოეზია როგორც დიმას... კარგი იქნებოდა

ამ შემთხვევაში კი მეც გამაკვირვა : )

მდამ! ))

გაიხარე : ) თ

მომნატრებია აქ ..

ახლა იტყვის ვინმე სულ რომ მოსწონს ამ გოგოს სემის ლექსები რა არის ესო.. სუბიექტურიაო.. :))))

არადა არ.. მეც არ მესმსი ხოლმე რაღაცები ლექსში.. მაგრამ სწორედ ეგ მიყვარს.. მაფიქრებს და მაფხიზლებს ცოტა.. : ) და თან ეს ემოცია.. უჰუმ .. ვერავინ გაიგებთ რას ვიღებ აქედან მე.. რა მიმაქვს.. ჩემი წილი სემი : ) :-*

გავიკომენტარე და წავედ.. :-*

პირველი და მესამე მომეწონა :)
ცალ-ცალკე

რა თქმა უნდა არაფერი :)

რა გეშველაბათ : )))

სამწუხაროდ მტკვარი დღეს ღელავდა და მის ფონზე ვერ გავიგონე საბოლოო ვერდიქტი :))

რაღა მიჭირს : ))) ბოლოს რა გადაწყდა არიო თუ არაო?

ნწ. მე საოცრად ნეიტრალური ვარ :))

ერთმანეთის "გავლენებში" არიან :))

დღეს იყო ამ ლექსზე საუბარი სამთა საბჭოზე ნაბერეჟნზე :))

სადაც ოტო იცავდა ლექსს.

სადაც დიმა ისევ იგივე აზრზე იყო

სადაც მე ლუდს ვწრუპავდი მხოლოდ :))

დადუ დაგესეხები :))

ისე დიმა მართლაც და, შენ რაღა დაგემრთა? :))

სიბნელის ანატომია... აუ რა მაგარი იყო ეს კადრი ჩემთვის... იმიტომ რომ ახლა ძალიან ბნელა...
სემ-უელ my friend :-*

სემ, მთვარის დაბნელება ყოფილა რამდენიმე წუთის წინ :)) დაწერე-დაეწევი :))

აუ, დიმა, შენგან ამას არ მოველოდი :)) შენ რაღა დაგემართა? :))

=))  ვაიმე თაკაა :))

კაროჩე თავს ისევ, მარტო ვგრძნობ :|
ცოტა ნელა იარეთ : ( ჩამოვრჩი ბლიად

ვეძებ  "რეპეტიტორს", რითმა-ბურძგლაობის სპეციალისტს.
თაკა შენ ნუ გამომეხმაურები :|

ჰომ და კიდევ

"ქალაქის გრუხუნში ჩვენ ორნი ვიყავით.
თანაგრძნობა ინდუსტრიულ უბნებში
ვისწავლეთ   "

რულ-ზ : )

ვეძებ  "რეპეტიტორს", რითმა-ბურძგლაობის სპეციალისტს.
ტაკა სენ ნუ გამომეხმაურები :|

ჰომ და კიდევ

ქალაქის გრუხუნში ჩვენ ორნი ვიყავით.
თანაგრძნობა ინდუსტრიულ უბნებში
ვისწავლეთ 

რულ-ზ : )

-პასუხი არ ისმის გაღმა სოფლიდან, ჰმ!
დამაწიწკნეთ რითმები რეაააა

:D პეჩენიის ჭამა და მესამე ძუძუ :D

დიმიტრი ბახუტაშვილი, რა არის პოეზია?

ლექსი არი ესი? ე შუაში რავა გაგანივრებულა.

ხანდახან გადავიხარხარებხოლმე..

სად მე და სად სემი.. ანუ სტილისტურად ვამბობ

მესმის აპათიას ლექსი წაიკითხო და ვერ მიხვდე ვისი დაწერილია (ამას არ ვამბობ გასაბრაზებლად და ასე შემდეგ, ცოტა ტვინი და მიხვედრა ადვილია)

რაც შეეხება ლექსი.

დიმა არ არის პოეზია? ხო ემოციური დაწოლა მართალი ხარ, უნდა ქონდეს მაგრამ როცა საქმე გაქვს კადრებთან და ინდივიდუალიზმთან შესაბამისად აღქმაც ინდივიდუალურია, ასე გადაჭრით თქმა ჩემისდა და შენისდა აზრითაც დარწმუნებული ვარ რომ არ არის სწორი. რომ ეს არ არის პოეზია.


საძინებელი ოთახი
ყულფს დაემსგავდა.
საკანია. სიბნელის ანატომია.
სადაც ზღვის არსებობა მიუწდომელია.

აჰა ეს მონაკვეთიც

ჩემი...

მიყვარს მე ეს ლექსი.
დასასრული ხომ ძალიან მაგარი აქვს.
“შენ დაბრუნდი”
და შემეშინდება.


და არა იმიტომ რომ ჩემიანი ხარ...კარგად იცი შენი ლექსები,ხედვა რამდენს ნიშნავს ჩემთვის...
ყველა ლექსს,ამასაც მათ შორის დაყვება თავისებური და თავისი მელოდია...
მომწონს რომ რომელიმე მონაკვეთში,რომელიმე ხაზზე შეიძლება დაიკარგო და მერე როგორც სიზმარიდან ისე გამოხვიდე..

მოკლედ რამდენი ვილაპარაკე...
კარგად იცი შენ:-*

გადაწიე გადმოწიე ხაზები, "დააკვადრატე" ნაწერი და სახეებით გაჯერებული პროზაა.

პროზაული თხრობა (მუსიკის გარეშე) ვერლიბრში შეიძლება მხოლოდ დიდმა ემოციურმა დაწოლამ  გაპატიოს (ისიც ალაგ-ალაგ).

ეს არ არის პოეზია.

და ეს უძილობაც
დაუმსახურებელი სასჯელივით
დაუძლეველია.
საძინებელი ოთახი
ყულფს დაემსგავდა.

ახლა როცა ამინდები
ასე გამარტივდნენ,
დატოვე ყველა მცდელობა.
და კიბის უსახო საფეხურებს
რომელზეც წვიმის გვამები
პერიოდებივით კვეთენ ერთმანეთს,
და ნიჟარებში გამომწყვდეულ ზღვის ხმებს წააგავნან.
სუნთქვა შეკრულმა და საკუთარი მახინჯი ჩრდილით გადაღლილმა
ააცილე მათ ნაბიჯები და გულისხმიდან დათვალე მანძილი.
როგორც მზე ჩემი ფანჯრების ტკივილს რომ დაითრევს აღმოსავლეთიდან დასავლეთით.
და ეს მონაცვლეობა გრძელდება და გრძელდება და გრძელდება.
სანამ ყველა კედლის კუთხე
არ იბრუნებს სიუხეშეს
თავისივე დაღამებაში.

ეს ძალიან მომწონს, განწყობით ერთი-ერთში ვარ ამასთან..


"სიზმრები არსად ჩანან, და ეს უძილობაც
დაუმსახურებელი სასჯელივით
დაუძლეველია.
საძინებელი ოთახი
ყულფს დაემსგავდა. "

ბოლო ნაწილი რომ წავიკითხე ,
ხოლო როცა გაიღვიძებ - მეგონა ინსეპშენი ახლახანს ნახე, ან რაღაც მსგავსზე დაწერე..

და "შემეშინდებამ" ოტოს საგამოფენო ნაწერი გამახსენა..

ანუ ნუ გამოხვალ კარადიდან შეგეშინდება და
შენ დაბრუნდი მე შემეშინდება..
მეტყვიან ახლა მავანნი შენ ხო არ აფრენ რა შუაშიაო..
არც არაფერში ბატონებო და ვაფრენ კიდეც :D :D :D


წიწილა მევასები ხო იცი :D :-*

ვთქვუა? :D

თანაგრძნობა ინდუსტრიულ უბნებში
ვისწავლეთ, და ადრეული
ასაკიდანვე მიგვაჩვიეს
შორიდანვე სიყვარულს,


მაგარია სემუელ :) :*