რუს აი ეს :))

ძალიან კარგი ლექსია ილტოსპირელო გაიხარე.........

ძალიან სათუთი და ნიჭიერი ადამიანის დაწერილი ლექსია. სხვათა შორის, ლამაზი სიმღერაც დაიწერებოდა ამ საყვარელ ლექსზე. :-)

მომწონს მე ამ ადამანის შემოქმედება.  +5++

რა ხდება ჩემს თავს?
აღარც-რა!
წლები დამყეფენ მარტოდენ...
ლამაზი ლექსია, განწყობისეული.

რა ხდება ჩემს თავს?
აღარც-რა!
წლები დამყეფენ მარტოდენ...
მარტოდ მივყვები გზა-შარას...
ფიქრებიც დამიმარტოვდენენ...

  ლამაზია ;;)
მოგიკითხე მიშა

დღითი-დღე ვრწმუნდები: "უარაკპარაკი" მწერალთა კავშირის საიტია!
ერთი ვერ გამიგია: რატომ ფუთავენ მას ასე საგულდაგულოდ, რატომ მალავენ ამ მომენტს?!.
აქედან გამომდინარეობს საიტის წევრების მიმართაც აქაური "ავტორიტეტების" დამოკიდებულებაც!
ჩემი მიმართება მწერალთა კავშირისადმი საყოველთაოდაა ცნობილი!
შესაბამისად: საიტის "ქორები", ლეგალურად თუ ანონიმურად, ჩემს ნაწერებს ექცევიან ისე, როგორც ექცევიან!..
მე კიდევ, ჩემის მხრივ, ამ ყველაფერზე კი საკმაოდ გულიანად მეცინება! :)))

რა ხდება ჩემს თავს?
აღარც-რა!
წლები დამყეფენ მარტოდენ...
მარტოდ მივყვები გზა-შარას...
ფიქრებიც დამიმარტოვდენენ...
                              ლამაზია...მომწონს...

რა ხდება ჩემს თავს?
აღარც-რა!
წლები დამყეფენ მარტოდენ...


თან მიმაქვს ბედის სასჯელი -
დილის მზესავით გნატრობდე...

სირცხვილი, წუთისოფელო,
ამას არ უნდა კადრობდე...

სულ ყველაფერი მიშას კი არა და ვაჟას, ტერენტის და გალაკტიონს არ აქვს მაგარი და მოსაწონი. მაგრამ ყველაფერს რო თავი დავანებოთ, რაც ზემოთ მოვნიშნე, პოეტური თუ არაა, აპა რამფერულია, ზაბოჟნიკური?  ან შინაარსი ლექსის, ან სხვა რამ?
რატოა, რომ იქ სადაც დასანახია ერთი, ხედავენ მეორეს და იქ სადაც დასანახია მეორე - ვაი დედა მოგიკითხე, მპა-მპუ, რა საყვარელობა ლექსია, როგორ მეჩემეულა და ამისთანა დებილიზმები იფრქვევა? ურაკი ლიტსაიტად კი არა და, აქაური ტყლარწია-მანჭიების ხელში (ქალებსაც ვგულისხმობ და კაცებსაც), გასაშრობადფენქვეშთავშეყოფილთა თავშეყრის ადგილად უფრო მოგეჩვენება ადამიანს. ჰოდა მერე გასატირიკოსიუმორისტდები კაცი ამათი შემხედვარე და უკვირთ, ნეტავი რა უნდაო. თვითონ ხო გამოუსწორებელი რამე სჭირთ, ახალგაზრდობასაც რო ასწავლიან ფენში თავის შეყოფას და მიჰყავთ თავიანთი გზით, მაშინ როდესაც იმ ახალგაზრდებიდან რომელიმე მაინც გაიბრწყინებდა ქართული პოეზიის დაბინდულ ცაზე...
აუ რა ვიქაქანე? მარა ამევიდენ უკვე ყელში ე ტყლარწმანჭია პოეტები და პოეტესები.

"რა ხდება ჩემს თავს?
აღარც-რა!
წლები დამყეფენ მარტოდენ...
მარტოდ მივყვები გზა-შარას...
ფიქრებიც დამიმარტოვდენენ..."

ასეთი განწყობა მსგავსი კითხვებით, ალბათ, ყველას უჩნდება ცხოვრების ამა თუ იმ ეტაპზე...მერე ტექსტებშიც ჟონავს ავტორის ხმისა და ხელწერის შესაბამისად!..   

ეს თქვენი სტილია უკვე, რომელიც ძალიან მომწონს.

რითი გავს?

...! :)

დიდი სურვილის მიუხედავად, ლექსს არაფერს არ ერჩიან ნამდვილად, უფრო პირიქით,  ძალიან გავს მეთქი და ავტორი მაინც  რატომ ევნო? :) რომელი მოვლენის დეტალების  გაურკვევლობაში ''მადანაშაულებთ", ვაჟას "გიორგი სააკაძეში" თუ თქვენს "სატრფიალოში"? :) :) :)  რომ გაგვეცინება, ეგ არის კარგი, აბა, ჭკუა გაცილებით რთული საქმიანობით იღლება და განმუხტვისთვის მსუბუქი ლექსების კითხვა, პირადად ჩემთვის მისწრებაა. სტილისტურ-ვერსიფიკაციული ნიშნით, ნამდვილად არ ვაფასებ არც ამ ლექსს და არც უამრავ ამდაგვარს. ცილს ნუ დამწამებს ავტორი, მშვენიერი განწყობა შემიქმნა ამ ლექსმა :) :) :) 

რა ხდება ჩემს თავს?
აღარც-რა!
წლები დამყეფენ მარტოდენ...
მარტოდ მივყვები გზა-შარას...
ფიქრებიც დამიმარტოვდენენ...


პირველი სტროფი ყველაზე მეტად.

+5

კაი ყმის ნაწერია ეს!

მშვენიერი ლექსია. :) რას ერჩიან? :)
მარი ჩიკვილაძე.

რას ერჩიანო?!...
რას და...
რაღაც ხომ უნდა თქვან, რითიც ადამიანს რაიმეს ავნებენ?
რატომ?
იმიტომ, რომ ასეთია მათი ბუნება!
სულხან-საბა ორბელიანის"კუ და მორიელის" არაკი გაიხსენეთ! :)
აბა, რა ქნანა?????

მშვენიერი ლექსია. :) რას ერჩიან? :)

სტრეს-აგრესისიისა რა მოგახსენოთ, მაგრამ  დ ა ი ს ი ს  უკბილო "კომენტარზე კი მართლა გულიანად გამეცინა! :))))
ვაჟა-ფშაველა რომ ბევრს წაუკითხავს, ეგ როდი ნიშნავს, რომ ყველას ესმოდეს პოეტის ან ხელწერა, ან ენა, ან სტილი, ან მხატვრულ-ესთეტიკური აზროვნების თუნდაც სულ უმნიშვნელო ნიუანსები! :)
რა შუაშია ჩემს ამ სატრფიალო ლექსთან ვაჟას მიძღვნა გიორგი სააკაძისადმი, რომელიც სხვათაშორის, სტილისტურ-ვერსიფიკაციულად ის იშვიათი გამონაკლისია, რომელიც თავისი შესრულების ფორმით ასე განსხვავდება პოეტის დანარჩენი ლექსებისაგან?!
დაისის კომენტარი არეული, მოვლენებში ვერ გარკვეული ადამიანის კომენტარია და ამიტომ თავს ისევ ჩემთვის დამახასიათებელ მხიარულება-ღიმილს მივცემ! :))))
ჭკვიანმა "კომენტატორმა" კი, რაც უნდა, ის აკეთოს! :)))))
ისე, უნდა ვთქვა: ხანდახან მსიამოვნებს კიდეც ხოლმე რატომღაც ასე გაალმასებულ-გამწარებული ერთეულების კომენტარებს რომ ვკითხულობ ხოლმე ჩემი ლექსების ქვეშ - ეგენი, რომ არ იყვნენ, ალბათ მეც აქაური ბევრი "გენიოსივით" მიმეძინებოდა ერთფეროვნებისა და შაბლონის მსუბუქ ბალიშზე!.. :))))

მაპატიეთ,3 შეცდომა მაქვს.უნდა დამეწერა:რა ხდება?საკუთარ და შეფასება.

  რა ხდები?რატომ გიკვირთ პოეზიაში პოეტური ლიცენცია?თავისთავად ლექსი მშვენიერია,მერე რა,რომ ხალხურ მოტივებზეა შექმნილი?!თქვენ,ახალი ფორმის მაძიებლებო,თქვენ მიერ ,, აღმოჩენილი" ყველა ,,სიახლე''ცისფერყანწელებმა გადაღეჭეს ათასგზის...აქ ავტორი ნათლად და ხალხურ მოტივზე შექმნილი თავისი ხელწერით ამბობს საკოთარ სიტყვას და ეს მშვენიერია.უმაღლესი სეფასება ჩემგან

ვფიქრობ და თითქოს საწუთრო
მქონდა და  არცა  მქონია,
ვისთვის ლხინი და განცხრომა,
ვისთის ჯვარცმა და ომია!

გაიხარე, მიშა, ძმაო!

რა ხდება ჩემს თავს?
აღარც-რა!
წლები დამყეფენ მარტოდენ...
მარტოდ მივყვები გზა-შარას...
ფიქრებიც დამიმარტოვდენენ... 

მომეწონა  :) ++

ასე, ყოფნით და არ ყოფნით,
ნეტავ მივაღწევ რა დრომდე?..
სირცხვილი, წუთისოფელო,
ამას არ უნდა კადრობდე!;;);;0;;)

ოთარ, პოეზიის  ფეისბუკზე მკითხველთა რიგს ნამდვილად არ მივეკუთვნები. :) :) :) 

აღარავის გავლენის ქვეშ აღარ ვარ დაის, არც ვაჟა-ფშაველას და არც ლადო ასათიანის, დიდი ხანია გამოვედი გავლენებიდან. :)


ეს ლექსი ფეისბუქზე წავიკითხე.

მე-16 კომენტარმა ისე გამამხიარულა, დავამატებდი, რომ ოთარ რურუა თავის მხრივ, ვაჟა-ფშაველას გავლენის ქვეშ არის. :) :) :)

ავტორის მოსალოდენელი სტრეს-აგრესია არ გამიკვირდება, მაგრამ მიყვარს ვაჟას ლექსი: ''გიორგი სააკაძის სურათზე" და მისი გადამღერებული ვარიანტი მეცნო. დავტოვებ აქ, მოკითხვის ნიშნად:

ცალკერძ შენა ხარ და შენს პირდაპირ
მეორე სახე მე მეხატება
შენის ქვეყნისა--საქართველოსი.
რამდენი ფიქრი მწვავს, მებადება:
თუ ვერ ვიგუებთ, ვერ შევიფერებთ,
კარგი შვილები რად გვებადება?
ცრემლები მახრჩობს, ვეღარს ვამბობ,
კარგის დაღუპვა რად გვენატრება
ჩვენის შვილისა, ჩვენივე ძმისა?
ვეღარას ვიტყვი, ვთრთი მეხათრება.
ჩემო ქვეყანავ, ჩემო სიცოცხლევ,
არ გეკადრება, არ გეკადრება!..

ავტორს მოკითხვა!
++

ლექსი მომეწონა!
ილტოსპირელო!  შენთვის ჯერ ადრეა წუთისოფლის სამდურავი!

ოთარ რურუას გავლენაა!

ბრწყინვალე ნამუშევარია...

სხვათაშორის, თამარ, ფეისბუქზე სწორედ ეგ ადგილი და სიტყვა (ცხადია, ლექსიც, მთლიანობაში) მოეწონათ მიხო მოსულიშვილს, ომარ თურმანაულსა და ვაჟა ხორნაულს. მე კი მათ ობიექტურსა და პოეტურ ხედვას საკმაო პატივს ვცემ!  ასე, რომ ვერ გადავაკეთებ მაგ ჩემს "გამოგონებას"! :)

სირცხვილი, წუთისოფელო,
ამას არ უნდა კადრობდე!

არ უნდა    ვკადრულობდე    ახლა მე აქ რამის თქმას მაგრამ..
ვიკადრე!:)
ავტორს უყვარს პოლემიკა!

სირცხვილი, წუთისოფელო....

"რა ხდება ჩემს თავს?
აღარც-რა!
წლები დამყეფენ მარტოდენ...
მარტოდ მივყვები გზა-შარას...
ფიქრებიც დამიმარტოვდენენ..."

ძალიან!!! +++

არ არის ეგ ახალი სიტყვის გამოგონება, თამარ!
ეგ არის დიალექტიზმის (ფშაური ) ზომიერი გამოყენება მხატვრულ ნაწარმოებში!

”ამას არ უნდა კადრობდე!” ...>>>> ???????????

კადრულობდე?
თუ არ უნდა შეჰკადროო?

არ მოგბეზრდა ამდენი ახალი სიტყვის ”გამოგონება”?
:)))))

მიშას სიცოცხლე!!!
კარგია მიხეილ!!!
მოგიკითხე და გისალმე!!!
გაიხარე შენა!!!

მეც მოგიკითხე ძმიავ...:)

მადლობა, ირაკლი, მოგიკითხე, ჯიმა! :)

ია-ია, რომ შემოხვედი, ეგეც საკმარისი იქნებოდა ჩემთვის... :)

ღიმილები ლალისგან...ეს უკვე კარგის ნიშანია... :)

არადა ფეხაკრეფით ვაპირებდი გასვლას... :)

ღიმილებს დავტოვებ აქ:)

გაიხარე მიშა...კარგია...საღოლ...

შემოხვედი?...
წიკითხე?...
ნუ გახვალ ჩუმად და ფეხაკრეფით!..
მაშ, დააფიქსირე შენი აზრიც.....  :))))))))))