ძალიან ძალიან მომეწონააა

++ კარგია!

არ მომეწონა

ცისკიდის იქეთ,
ქუხილისფერი ცისკიდის იქეთ,
ჩემი ვნებების დასალიერთან,
სიმშვიდე სუფევს.
შენი მზერის სიმშვიდე სუფევს,
და ვიცი მე იქ
ყველაფერი მეპატიება.
მეპატიება:
სახლი, რომელიც ვერ ავაგე,
ბავშვი, რომელიც ვერ დავბადე,
ხე, რომელიც ვერ გავზარდე,
ცალი, რომელიც ვერ ვიპოვე,
დარდი, რომელიც ვერ ვიდარდე
და სიხარულიც – სხვისი რომ იყო და
მივითვისე!

არაჩვეულებრივი ლექსია, ქალბატონო ლუბა! აღდგომის ბრწყინვალე დღესასწაულს გილოცავთ! დღეს კვირაცხოვლობაა. კვირაცხოვლობას გილოცავთ! უფალი გფარავდეთ! :)

ძალიან მომეწონა :) ++

დარდი, რომელიც ვერ ვიდარდე
და სიხარულიც – სხვისი რომ იყო და
მივითვისე!
მეპატიება:
რაც ლექსი ვწერე და
რაც ვერ ვწერე
რაც ვერ ვიცინე,
რაც ვერ ვიტირე,
რომ ვერ გადიდე,
ხატსაც ვერასდროს ვეამბორე,

ავტორი: ლუბა ელიაშვილი
ჟანრი: პოეზია
ჩემი შეფასება: 5

ბრავო და ათასჯერ ბრავო!!!

ნამდვილად იმსახურებს ადგილს თავგვერდზე:)  ყოველივე რაც ამ ლექსშია -  ზოგადად  ადამიანის სათქმელია. წუხილიცა და სინანულიც აქ  ერთად იყრის თავს და ამით  უფრო საინტერესოა.

ლაცაბიძეს ორაზროვნება.

ლაცაბიძეს ორაზროვნება.

როგორი ლექსია ეს და ვერანდაზე რომ უნდა იჯდე და სახურავწაფარებულ ცის ნაჭერს რომ უნდა უყურებდე და ნაფეხურები რომ უნდა ადიოდეს ცაში და რომ უნდა მოუსმინო, ისეთი ლექსია, მე თუ მკითხავთ! :) მოგიკითხე თბილად და გამეხარდა, სადღაც რომ მაინც გადაგაწყდი... :)

მეპატიება:
სახლი, რომელიც ვერ ავაგე,
ბავშვი, რომელიც ვერ დავბადე,
ხე, რომელიც ვერ გავზარდე,
ცალი, რომელიც ვერ ვიპოვე,
დარდი, რომელიც ვერ ვიდარდე
და სიხარულიც – სხვისი რომ იყო და
მივითვისე!   

ერთერთი საუკეტესო ავტორი.

ლუბა თქვენი პოეზია არის უცნაური როგორც თქვენ თვითონ.......

მიყვარხართ და უდიდეს პატივსგცემთ......................


და ვერ ვისწავლე ვერც გარინდება, ვერც მორჩილება............

ცისკიდის იქეთ,
ქუხილისფერი ცისკიდის იქეთ,
ჩემი ვნებების დასალიერთან,
სიმშვიდე სუფევს.
შენი მზერის სიმშვიდე სუფევს,
და ვიცი მე იქ
ყველაფერი მეპატიება. 
ძალიან...

რაღაცნაირი ლექსია, რიტმიან-ყველფრიანად... რაღაცნაირად მოვიწონებ მეც და მოგიკითხავთ.

’’დარდი, რომელიც ვერ ვიდარდე
და სიხარულიც – სხვისი რომ იყო და
მივითვისე!
მეპატიება:
რაც ლექსი ვწერე და
რაც ვერ ვწერე’’

ჰო.

არც  მიიღოთ :დ

კარგია ძალიან და წავიღე ცემს გვერდზე :)

არ მომეწონა განწყობა  :(

ლექსი კი ლუბასეულია  :)
და რასაკვირველია კარგია

ყელში მობჯენილი ლექსია ეს, როგორც ლუბას მთელი პოეზია. ასეთი ლექსები მაშინ იწერება, სხვაგვარად რომ აღარ შეგიძლია... წერა კი არაა თვითმიზანი, ლექსი რომ თვითონ გწერს.

მიყვარხარ, მთელი შენი პოეზიით :-*

მეპატიება,
ალბათ ისიც რომ...
უდიერად გამოვიყენე
შენი ნაჩუქარი სიცოცხლე,
როგორც,
უბრალოდ,
უბადლო მეტაფორა...
სიკვდილის სიდიადის აღსაწერად.

ოი, როგორ ხვდება გულს.....++

რა კარგი ფინალია!

5

განწყობების სხვადასხვაობის გამო მოვიყვანე და არა სათაურების ერთნაირობის გამო :)

დიდი მადლობა თამარ, ცოტა კონვენციური ესეცაა, თუ დააკვირდები:)
ბატონო ანდრია, ამ ორ ლექსს მხოლოდ სათაური აქვთ საერთო და თქვენ რომ არ გეწყინოთ, მაგასაც შევცვლი.
"დავდნი"  ფრაზების  გამო შენიშვნას "ძალიან დავდნი" ლექსების მარად სენტიმენტალური ავტორისგან ვერ მივიღებ.
ყველას დიდი მადლობა ყურადღებისთვის და კომენტარებისთვის – როგორიც არ უნდა იყოს, ნებისმიერი კომენტარი ნიშნავს რომ ლექსი წაიკითხეთ!

"უდიერად გამოვიყენე
შენი ნაჩუქარი სიცოცხლე,
როგორც,
უბრალოდ,
უბადლო მეტაფორა...
სიკვდილის სიდიადის აღსაწერად"

სიცოცხლე – უბადლო მეტაფორა  –  განსხვავებული სახეა მართლაც!...

რავი, ამ გვერდზე ცოტა სხვანაირი განცდაა....

თვითმკვლელის აღსარება

თქვენ გიჟი გგონივართ, რადგანაც
ვერ შეძლებთ სიკვდილი გაბედოთ,
ჩემს გვერდით ავსულნი არ დგანან,
არც ხალხი, ვინმეს რომ დავენდო,
არავისი ცრემლი არა მსურს,
სამყაროს გავურბი ცოდვილი,
საკუთარი სისხლით გაბასრულს
მომბეზრდა სიკვდილის ლოდინი...
ცხოვრების ვამთავრებ შუაგზას,
აღარ ველოდები მომავალს,
ეხლაც ისევ ისე მიყვარხარ,
შენი სიყვარულის მონა ვარ...
სანაცვლოდ წავიღებ საფლავში,
შენი სიყვარულის ნამუსრევს,
ო, იცი რამდენად ძნელია,
ცხოვრებას წერტილი დაუსვა?
და სანამ მოკლული ხარივით,
სისხლით დავასველებ არენას,
სამყაროს მე თავად დავტოვებ,
სიყვარულს წავიღებ ჯვარივით...
ვიცი, დამივიწყა განგებამ,
მიწისძვრით გატეხილ სვეტივით,
ძნელია უცხოსგან გაგება,
თავად რად დავისვი წერტილი....
მოცლილებს ეყოფა სალაყბოდ,
ცრემლით დამიტირებს მოყვასი,
ოღონდაც მაშინ მანახა
სისველე შენს ლამაზ ლოყაზე...
ვერავინ გაიგებს ამ გულში,
თუ რამდენი ბოღმა მოგროვდა,
ჩემს ჯვარს ისევ თავად ავიღებ,
და თავად ავივლი გოლგოთას.....


1998წ.

შენი ნაჩუქარი სიცოცხლე,
როგორც,
უბრალოდ,
უბადლო მეტაფორა...
სიკვდილის სიდიადის აღსაწერად.

ლამაზია...  +

ლაცაბ, არ შეიძლება, სხვისი დაწერილის მოწონებაც რომ ისწავლოთ, ხანდახან მაინც, შენ და შენმა ძმაკაცებმა?
რა სჭირდა ამ ლექსს შენი დასაწუნი? :)))

ლუბა, ძალიან მომეწონა...
თუმცა კი, შენთან უფრო კონვენციურ ლექსებს ვარ მიჩვეული...
მოკლედ, ყოველთვის მომწონდი და მომწონხარ!
5555555

შთამბეჭდავია ძალიან ++

რა ლამაზია სული ადამიანის...ჩანს ამ ლექსში...5555

სიხარულიც – სხვისი რომ იყო და
მივითვისე!

აი ესეთი "დავდნი" ფრაზები აფუჭებს ასეთ ლექსებს...

0000.

არა და აქ იმხელა კომენტარი დავტოვე.
სამწუხაროა.
"
რომ ვერ გადიდე,
რომ ვერ ვისწავლე თავმდაბლობა და
თავდაჭერა...
მეპატიება,
ალბათ ისიც რომ...
გამოვიყენე
შენი ნაჩუქარი სიცოცხლე,
უბრალოდ,
უბადლო მეტაფორად...
სიკვდილის სიდიადის აღსაწერად."

ძალიან კარგი კი არა, არაჩვეულებრივი ლექსიამეთქი, იმ კომენტარში...
5
პატივისცემით: ტენდი

მიყვარხართ

აქედან დავიწყე თქვენი ლექსების კითხვა და აქვე მინდა დ ღ ე ს დავამთავრო (ვინ იცის, ეს ლექსი რომ არ მენახა, რამდენი ხნის დაგვიანებით გიპოვიდით).
ისე ავივსე, რომ სიტყვები შემომელია და აზრებს ვეღარ ვუყრი თავს.
მეორე-მესამე ლექსიდან ამეკვიატა და მომყვება: ქართველი ცვეტაევა! საქართველოს ნომერ პირველი პოეტესა!
უკვე ძალიან მიყვარხართ, ქალბატონო ლუბა!
როგორც თქვენი ერთი რიგითი მკითხველი უმორჩილესად გთხოვთ, ხშირად შემობრძანდით საიტზე და პოეზია შემოიტანეთ!
ბედნიერი ვარ!..

ლოცვასავით არის. იყოს ეს თქვენი ლოცვა. დაგეხმარებათ და გაპატიებთ.

ძალიან მშვიდი ლექსია, ისეთი, ყველაფერი რომ უკვე განცდილი გაქვს, გამოგლოვილი, დაცლილი რომ ხარ...
არც კი ვიცი რა დავწერო.  არავის ვუსურვებ ამ ყველაფერს...
გულზე მომხვდა ძალიან.

ფინალი, ძალიან!

5

დავამთავრე კითხვა და მივხვდი,არ ვსუნთქავდი...
რა ბედენაა ამ ლექსისთვის-5

როგორი ნაცნობი განცადაა .... და ახლობელი ლექსი.
გამიხარდა ქალბატონო ლუბა თქვენი გამოჩენა  :)

აი და, ლუბა! აი და, ლექსიიიი!

რომ ვერ ვისწავლე თავმდაბლობა და
თავდაჭერა –
და გამოვიყენე შენი ნაჩუქარი სიცოცხლე,
უბრალოდ, უბადლო მეტაფორად...
სიკვდილის სიდიადის აღსაწერად.

აღსარებას ჰგავს, ისეთს, არც ერთ მოძღვარს რომ არ ეუბნებიან...
"ცის კიდის იქეთ" - კიდევ მეგულება ქუხილისფერი ვნებები შენში!!!

ჩემი ვნებების დასალიერთან,
სიმშვიდე სუფევს.

ძალიან მომწონს ++++++++++++++
და დღიურში რომ წავიღო რას იტყვით ? :)

ტკივილს, რომელსაც სიმშვიდით ნიღბავ, დიდი ფასი აქვს...

ღმერთმა დაგლოცოთ...