მიყვარხარ ასე უბრალოდ , მარტივად , როცა ფიქრებს არ აქვთ დასასრული . შენ დილას ფინჯანი ყავით და სიგარეტით იწყებ , მე მადლობით რომ გავიღვიძე. ფეხის გულებით ვგრძნობ სიცოცხლეს , როცა იატაკის სიცივე ერთბაშად მოედება მთელ სხეულს. შენ ალბათ ქუჩაში ადამიანებს ათვალიერებ , მე კი ძირს მიყვარს ყურება , ჩემი ნაბიჯების დათვლა . მზერებს კი თვალები თავისით იჭერს , რადგან სახე მხოლოდ სარკმელია ჩემი სამყაროსი , ზოგისთვის დაკეტილი , ზოგისთვის კი ღია არის .
ხეებს შემოაცვდათ სეზონები და ცა როგორც ლურჯი ოკეანე ისე ბობოქრობენ მასში ღრუბლები.

შენ ალბათ დღესს ისევ ფინჯანი ყავით და სიგარეტით ასრულებ , მე კი ძილის  წინ ჭერში ვარსკვლავებს ვითვლი და მადლობას ვამბობ , რომ დამიღამდა .

შენ ახლა , ალბათ ზიხარ ოთახში და ვითომ არაფერი შემდეგი დღე იწყება შემდეგი საათებით , მე კი რამდენიმე ქუჩის იქეთ სულ სხვა სამყაროში მეფიქრები .

ვითომ არაფერი , მაგრამ ჩამისახლდი ...