გადაიარა გაზაფხულმა
და მხოლოდ სველი
ლაბადა შერჩა ბამბუკის საკიდს.

კიდევ ერთ ზაფხულს,
ჰოლანდიურ გვირგვინებამდე - სახლის კედლებზე,
მზე იყო ჩვენი.

მერე გადადგა შემოდგომა
და მიეთოვა
ბაღებს –
"ირიბი და ალმაცერი"
და მაზიარა, როგორც ბეღურა,
სიცივეს-
პურის ერთი  ნაჭერით.

ბოლო აკორდი
და დამშორდი, 
დედა!
და მიწა,
გაღუნული ღერძის ღრჭიალით
ისევ ტრიალებს...