... (სულერთი...)
მშვიდად... კეთილო, ეს წმინდა ქვიშა
რა ჯობს ნაპირთან უხმოდ თუ წვება
მე შენ დაგიფენ უბრალო ქვეშაგს
გოლგოთას ქრისტეც ქვეშაგზე წერდა...

მშვიდად... მოუხმე ჩუმ განცდებს ბავშვურს
გადაიკარგე იზიდას იქით...
გჯეროდეს წვეთის სული აქვს ქაშურს
გჯეროდეს ჩუმი ლოცვები მითქმის...

ზოგჯერ სიჩუმე უფრო მკვეთრია
თბილ გაბრაზებად ღიმილის წვეთი...
რა უცნაურად ჩაუკვეთია
სულს ერთმანეთში კაცი და ღმერთი...

...
ეს ღელე ღრუბლის სიზმარია
მთვარე მეღელეა ღამითევა...
ტყეში ხილვიანი ქინძნარია
და შიგ ვიღაც ტირის ტანითელა...
მთვარედ ჩავიმთებე ციანიდან
გრძელი ღამეები ჩაგიხატე...
ღრუბლის აკვარელში ჩამეძინა
იქნებ სიზმრად მაინც გაგიხარდე...

            ...
ჩამოლანდულა ღელე...
ჩვენს ტკივილიან ამბად:
შედედედებული ბინდი
მთებში ნაქსოვი ბამბა...
მე ამ საღამოს ვსვამ ვით
ამბით ჩამოსხმულ ამბორს...
საით მიდიხარ საით
შეხე ჩამოშლილ ცალბომს...
როგორც თექიან ჩაღმას
ისე მიხდება ლელი...

          ...  (მოგვური)
სველი მარეკები კრავებს მორეკავენ
ჯამში ჩარეკლავენ ლოცვებს ... ორაკულებს...
ბროლებს დარეკავენ თრობის ზარებივით
ყელზე ამოივლებს უფლის ორე კულებს...
ცაში არე-მარე ენთო უთენია...
თხელი მარმარების ქროდა გამალება...
ქვემოთ ჩაილურზე უღვთო თუთებია
თეთრი ათი თუთა ქალი თვალალება...

          ... ( ასე, შეშლილის ოსტატობით ჩურჩულებდა ის დაუვიწყარი კოცნის შესახებ...)
გულის პატრონო, ჩემო,
სულ სხვაა გულის ტყვია...
გამოექანა ურცხვად
და შიგ ტუჩებში მხია...


    ...
მარადისფერით სავსე ხარ სივრცით
აპრილის მზერა გეტყობა თვალში...
მიჩერებიან წვეთები კვირტებს
და ზეცა ტირის ქათქათა ბავშვი...

          ...
დაიჭვავება ლურჯებში ღამე
დაალურჯებენ ეჭვები თვალებს...
ლილისფერ ლელში ძოვს ფარა თოვლის
როგორ საოცრად შორია ხვალე...
ალმე ან ალშენ და არა ალმათ...
გაჰყვები ქარს, შენ... ქვას, მეო, ქალმა...
ქასრა და ქარს რა... დამწყდარი ჟრჟოლა...
ჭალის ჭილოფზე ესვენა მთვარე...