ჩემს ცოდვებს ასე რეცხავდა ისიც...


ქარმა ძერაზე გაშალა თრთოლა
(ეს პეიზაჟი ყველას არ უყვარს...)
თუ მოვალ ჩემო, კაცურად მოვალ
და არასოდეს არ წავალ უკან...
შენი სურათი დარჩება ტბის წიგნს
წეროს ნისკარტით ნახატი ტანი
ბავშვი იყავი ამ ოთხი დღის წინ
უცებ სამყარო გადაიტანე...
შენ შენი მოდგმის ტოტემი ღმერთი
უნდა იყო და სხვის სახლს რეცხავდე  (?)
შენს წინ  ვიჩოქებ ჩემი მილეთით
და სულ არ მინდა გოგო ღმერთს გავდე...
შენ ხარ ალაზნის დაღვრილი ზეცა
ჯამით რომ მასმევს შიშველ ფანტომებს
ვითარცა რწმენით დაღლილი ცერცვი
დამსკდარ წიაღში: ფესვებს დავტოვებ...
ქარმა ძერაზე გაშალა თრთოლა
(ეს პეიზაჟი ყველას არ უყვარს...)
თუ მოვალ ჩემო, კაცურად მოვალ
და არასოდეს არ წავალ უკან...