1 ნაწილი
წამოდი ჩემთან... გამოსცილდი ხმაურისაგან ავარდნილ მტვერს:
ქუჩების ყოველდღიურ პომპეზურობას
ურბანიზაციულ ბუმბერაზობას
წამოდი... ვიცი რომ დაიღალე
შემოდი ჩემს სიტყვებში...
ჩემი ყოველი თანხმოვანი ღიაკარია შენთვის...
შენ, რომელსაც მოგეწყინა:
დამცინავი ბგერების გადაბმულობა...
დაუჯერებელი ტყუილის მრავალჯერადობა
გრაციის ცრუ ცრიაგი
ელიტარული ტრიუმფის ტიტულები
დოლარების მოლარეობა...
წამოდი...მე  შენ შორიდანვე გიცნობ შენივე სიჩუმით:
რადგან გაკვირვებული იქნები კალისფერ კედართა კოფთების კაფეტერიაში
სიზმრებად დაჭრილ ღამეებს რომ შეექცევი ყოვლადობისას...
ყვითელი იფნების მწვანე ჩრდილები შეჩერდებიან შენს შეცბუნებასთან
და ტალღისფერ ტევრებში, ტევრისფერი ტალღების ტალავერში შემოგყვებიან...
აქ არ დაგჭირდება:
არცერთი გაზომილი განზომილება
არცერთი სწორხაზოვანი იზმების თერაპია
არ იქნება თაკარა
არც თრაკიელი
არც ხვალ... არც გუშინ...
მხოლოდ თალაკვერის ძახილი შეგაკრთობს კრავივით მომიმკეო შეგევედრება...
მე შენ მიგიყვან შეუხილავ კეთილოვან ტაძრებთა ათასთაღედებთან
სადაც შიშისგან სული დაგაძრება...
ამ დროს მეც მოვალ, ძალიან ახლოს, სულზე ახლოს:
გთხოვ რომ გაიხადო უკანასკნელი გადმონაშთი უზეშთაესი სირცხვილისა:
რათა ტაძრების იქით, მარადიული მორიდებით შეგიძღვე იდუმალ დუმილთა დიუნებში...
წამოდი ჩემთან... ახლა მე მომიწყინე...