ნაწარმოები შეიცავს უცენზურო ფრაზებს

თუ თქვენ გინდათ ნახოთ მხოლოდ ეს ნაწარმოები, დააჭირეთ აქ

მთიელო მონადირევ,
შენ მეუბნები,
რომ ოქროსფერია ჩემი თმა,
მაგრამ ოქრო არაფერია ჩემთვის,
ეს თქვენ, ადამიანები ქმნით კერპებს
და მერე სხვა ადამიანებს იმ კერპებს ადარებთ.
მზისფერია ჩემი თმა - სიცოცხლისფერი.
შენ ამბობ, რომ ვერ გაგიგია
ლურჯია თუ მწვანე ჩემი თვალები,
მე კი გეტყვი, რომ არაფერს მეუბნება
ადამიანების მოგონილი ხელოვნური სიტყვები;
უბრალოდ, მშვიდი ზღვისფერია ჩემი თვალები...
ჩემი სიყვარულიც ზღვისფერია,
ოღონდ მშვიდი კი არა,
აღელვებული ზღვისფერი,
საზღვარი რომ არ იცის,
ფეხებთან რომ არ გაგიჩერდება და
სხეულზე რომ აგაცოცდება დაუფიქრებლად,
ტალღებს რომ ისე მაგრად შემოგახვევს,
შეიძლება ვერ მოზომოს და დაგახრჩოს.
ეს თქვენ, ადამიანებმა იცით
მოზომილი სიყვარული -
ვაი და შემთხვევით ზედმეტი არ მოგვივიდესო,
იმაზე მეტი არ გავცეთ,
ვიდრე მივიღეთო.
ღიმილი - ღიმილის წილ,
მზერა - მზერის წილ,
სითბო - სითბოს წილ,
კოცნა - კოცნის წილ,
სიყვარული - სიყვარულის წილ...
მისხალ-მისხალ ზომავთ და წონით...
ჩემი სიყვარული - უპირობოა,  არაადამიანური -
მე შემიძლია მთელი ღამე არ მეძინოს
და მძინარეს თვალი არ მოგაშორო;
მე შემიძლია მინდოდეს და არ გაკოცო
ხორბლისფერ ზურგზე, ძლიერ მხრებზე და
მხოლოდ მზერით გეფერო, რომ ძილი არ დაგიფრთხო,
მხოლოდ თვალები არ მოგაშორო,
და როცა  გაიღვიძებ, ჩემი ნაკოცნი კი არა,
ნათვალევი გეწვოდეს კანზე,
და გაიფიქრო - ცეცხლთან ვწოლილვარო,
ცეცხლთან მითამაშიაო მთელი ღამე.
მე შემიძლია, თავი შენს მკრედზე მედოს საათობით
და შენს გულსა და ძარღვებში
სისხლის ხმას ვუსმინო,
როცა მძინარე მკლავს კისერზე გადამაჭდობ,
პირთან ყური მოგადო და
შენი სუნთქვა დავიზეპირო.
მე შემიძლია...
არ გირჩევ, მონადირევ
ჩემთან საქმის დაჭერას,
წადი და ის აკეთე, რაც კარგად იცი
- ჯიხვებზე ინადირე.
შენს ქოხში ვერ დამისვამ
პურის მცხობელ დედაკაცად,
რომ მერე, როცა საბოლოოდ
შენად მიგულებ,
მიმატოვო და
კვლავ სანადიროდ წახვიდე;
ვეღარსად წახვალ -
თმით დაგაბამ,
ან თუ წახვალ, ყველგან მე დაგხვდები,
ყველგან ჩემი ცეცხლოვანი თვალები შეგეფეთება.
ჩემს წინააღმდეგ ვერ გაჭრის შელოცვა,
თმაც რამდენჯერაც არ უნდა დამაჭრა,
მაშინვე გამეზრდება კოჭებამდე.
დაგღუპავს ჩემი სიყვარული მონადირევ,
მისი ტალღები დაგახრჩობს და გადაგიყოლებს,
ნაპირზე გარიყულსაც კი ვერსად გიპოვნიან;
ჩემი ცეცხლის ალი დაგწვავს,
რადგან შენ თუ მონადირე ხარ,
მე ხელში მშვილდი მიჭირავს და
ჩემი ნიშანი - ცეცხლი მინათებს გზას,
ჰოდა თუ ერთხელ მიზანში ამოგიღე,
ვერსად გამექცევი!
წადი, ძველებურად
მთაში თავისუფლად ინავარდე,
ჩემს ზღვას ახლოს ნუ გაეკარები,
თავ-ბედს საწყევლად ნუ გაიხდი,
რადგან შეყვარებული ქალი კი არა,
ალი ვარ,
ავსული ალი.