აქ  წაშლილ  კომენტარებთან  დაკავშირებით  მოგეფერებით  შემდეგნაირად :

            არცრა  მწყენია,  თქვენგანა,
            დღენი,  მახარებს  მზიანი,
            სასმენად  არის ,  საამო,
            სიტყვა  თბილ-ლაღი,  ფრთიანი.

            სავალ,  მუდამცა  ყოფილა,
            ოღრო-ჩოღრო  და  მტვრიანი,
            დაღმართს  აღმართი  მაჰყვება,
            ბოლოს  გვაქვ, საფლავ  ქვიანი.

            ჰოდა  ვეშურვი,  საწუთროს,
            ბალახი  ვთელო,  ცვრიანი,
            დიდ  დარდად,  ისიცა  მყოფნავ,
            სამშობლო  მყავის,  მტრიანი.
         

      ჩემო  ძვირფასებო,  ეს  გამოწვევა  არ  იყო  ჩემგან,  ეს  არც  მე  ვიყავი  და  არც  ნექტარი,  უბრალოდ,  მინდოდა  გამეგო,  საკუთარ  ხოტბას  ამ  საიტზე  ვინ  როგორ  აღიქვამდა.  და  დავრწმუნდი,  რომ,  აქ  საკმაოდ,  კარგი  ადამიანებია  გაერთიანებული  და  თავმოყრილი,  შემიძლია  ვთქვა  უშურველიც  კი.
          ასე , იმიტომ  მოვსინჯე,  რომ  ძალიან  მიკვირს,  ასეთი  კარგი  ადამიანები,  ასეთი  უშურველი  ხალხი,  ერთმანეთს,  რატომ  არ    კითხულობენ,  რატომ  არ  მსჯელობენ  ამა  თუ  იმ  თემებზე,    ლოგიკური  აზროვნება,  ხომ  ძალიან  ლამაზია,  ეს  ურთიერთობაა,  სიყვარულია,  ამით  ჩვენს  არსებობას,  კეთილშობილებას  ვადასტურებთ  მხოლოდ  და  ეს  ძალიან  სასიამოვნოცაა.
        მე  თუ,  ჩემს  აზრს  მეგობრულად  გამოვხატავ,  ამით,  ხომ  ჩემს  წარმოსახვას  არაფერი  აკლდება,  პირიქით  მდიდრდება,  ხალასდება,  სუფთავდება,  გულწრფელი  ხდება.
          ნებისმიერ  შემთხვევაში,  ვინც  წერს,  ის  მაინც  დაწერს.    თავს  არავინ  გაანებებს  მას.  რაც  მისია.  საკუთარ  ქონებაზე  უარს  არავინ  იტყვის,  როგორი  ღირებულებაც  არ  უნდა    ჰქონდეს  მას.  ეს ხომ  შინაგანი,  ტვინისეულია,  მოთხოვნიებაა,  ის  უნდა  გამოიდევნოს    ტვინიდან,  მას  ხომ  იქ  ყოფნის  განსაზღვრული  ვადა  და  ადგილი  აქვს.  იქ  ვერ  დარჩება.
        გარეთ  ქუჩაში,    ძალიან  თბილა,  ჩვვენც  გავთბეთ  ერთმანეთის  მიმართ,  თორემ  სააქაო  ძალიან  ხანმოკლეა,  ლექსი  და  შაირ-კაფიები  ჩვენზე  დჯდხანს  ცოცხლობებენ,  ამიტომ,  ჩვენ,  ერთმანეთს  უნდა  გავუფრთხილდეთ  და  ვაცოცხლოთ.

  გისურვებთ  ყველაფერს  საუკეთესოს,  მამა  დავითი  იყოს  თქვენი  შემწე.
ყველა  ძალიან  კარგები  ხართ  და  შემაყვარეთ  უკვე  თავი.
    არაფერი  მითქვამს  საწყენად  და  არც  მწყენია  რაიმე..
    მე  ისევ,  ის  ნექტარი  ვარ , რაც  ვიყავი  თავიდან,  მერწმუნეთ.  ასე,  მე  მხოლოდ ,  თქვენს  კარგობაში  დავრწმუნდი.
      შაირ-კაფიაობაც,  არ  არის  ისე  ცუდი,  ხომ?
          ბედნიერად.  პატივისცემით  ნექტარი.
                29  მაისი.  2015წელი.

 

ამ  ლექსით  აქედან  ვუოცავ  ილტოსპირელს  დღეს  დაბადებისას  24  მაისს!  და  ბრწყინვალე  ცხოვრებას  ვუსურვებ,  რასაც  ის  ჭეშმარიტად  იმსახურებს.  საქართველოს  დამოუკიდებლობის  დღესაც,  აქვე  მივულოცავ. 
        ამ  დღეს  ვულოცავ  განურჩევლად  ყველას,  მისი  მოპოვება-შენარჩუნების  უნარი    ყველა  ქართველს  და  მასზე  მზრუნველებს.
                                                პატივისცემით  ნექტარი.
                       
                                                   

გაუკაცრიელებულია,  მარტოსულივითაა,  ეს  ბრწყინვალე  ისტორიის    და  წარსულის  საოცარი  მშვენება,  რომელიც,  ჯერ  კიდევ,  6-ე  საუკუნიდან  იტევდა  და  კვებავდა,  ასაზრდოვებდა,  ადამიანთა  სიცოცხლეს
    ახლა  მხოლოდ,  ადამიანთა  სტუმრობა  და  ხმაური
თუ  გამოაცოცხებს,  ხოლმე  დროდადრო,  სამწუხაროდ.
  ალბატ  ნატრობს  და  ელის  თავისებურად,  ისიც  ბერებს..