ნექტარ...  :*

სარამომშვიდობის  ჩემო  არაჩვეულებრივო  ელენა0101  საუკეტესო  სურვილებით  მადლობას  გიხდი,  ქათინაურისათვის
  მიყვარს  მუქარაუშიშარი  ადამიანები,  ლაჩრები  მეცოდებიან,  მუქარით კ ი,  მხოლოდ  სუსტები  იმუქრებიან, რითიც  ცვენ  ვძლიერდებით  და  ფეთაყვანებითნევნს  საყვარელ  საქმეს.
    პატივისცემით  ნექტარი.  6/06/15წელი.

ჩვენი თბილი და ტკბილი ნექტარი ხარ შენ :* +

მოგესალმები  "ჩრდილ-ო ასევე  მადლობის  თქმით  და  მოგახსენებთ,  რომ  სატაურის  შერჩევა  აქ  შესაბამისია.
მიკვირც  როცა,  თავად,  შენიშვნა  ნაწერში  უსაფუძვლო  და  შეუსაბამოა, მაოცებს,  ისიც,  თუ  რა  საჭიროა  ასე  მოქცევა,  ნაწერს  ავტორი  არქმევს  სახელს,  შიდა  მოვლენათა  ფონზე,  მკითხველი  სხვა  გემოვნებით,  ეხება  მის  შინაარს,  რამდენადაც  მის  შაშუალებას    წარმოსახვა  და  განწყობა,  აძლევს,  სულ  ესაა  ბატონო  ჩემო.
  ვინც  წერს,  მან კარგად  იცის  რასაც  ამბობს,  მისთვის  ესაა  მთავარი.  ნაწერს,  წაიკითხავს  გემოვნებიანიც,  უგემოვნოც,  კეთილიც,  ბოროტიც,  შ ურიანიც,  უსურველიც,  ღვთისნიერიც,  უღვთოც,  ქრისტიანიც,  ურჯულოც,  მაგრამ  ეს  არაფერს  ცვლის  ავტორისთვის.
      მადლობა  ყველა  მათგანს.

რაც  შეეხება  რეალობის  აღწერაა  აქ  სრულად,  ასეთი  რამეებიც  ხდება  ქუჩაზეც,  საავადმყოფოშიც  და  სხვა  ადგლებშიც,  ტრაგედიები  ახლავს  ყოველდღიურობას  ჩვენდა  სამწუხაროდ,  რატომ  არ  შეიძლება  მასზე  თქმა,  რაიმის,  ეს ხომ  სხვისი  ტკივილის  გაზიარებაა,  და  ვინც  ამ  შედეგს  აყენებს,  ეს  ხომ  აქრდანაც  უნდა  იგრძნოს,  ასეთის  ჩამდენმა  და  განიცადოს.  ვაი,  რომ,  ნათქვამს  უნდა  კარგი  გამგონი,  აზრს  ჩაწვდომა, 
    მე  ნაწერის  წაკითხვისას  ვცდილობ  ავტორის  სათქმელი  გავიგო  დადებითი  ემოციიდან, თემას  ჩავწვდე, 
ჩემი  ინტერესი  არ  არის,  რასღაც  ვთქვა ნაწერიდან  შორს.  ნეტავ  ყველა  ასე  იყოს.  მე  მგონი  ეს  სჭირდება  ნაწერს,  ამგვარი  შეხება  ეს  უნდა  შეგეძლოს,  მაშინ  ხარ  კარგი  მკითხველი,  ყველასი  უ ნ დ ა  გ ე ს მ ო დ ე ს.
      პატივისცემით  ნექტარი. 5/06/15წელი.

მოგესამებით  გულიანა  და  მადლობას  გიხდით  ასეთი  აზრის  გამომეტებისათვის.

    აქვე  გეტყვით,  რომ  ჩემს  სახლს  მეგობარ-ნაცნობები  "განტვირთვის  სახლს  ეძახიან  და  საკმაოდაც  იმეტებენ  ჩემთვის  ყველაფერს.  ახლად  გაცნობილი  ადამიანებიც  ამბობენ,  რომ,  ჩემთან  ძალიან  კარგად  გრძნობენ  თავს,  რაც  მახარებს  და  მაცოცხლებს.  მე  ასეთი  მისიით  მომავლინა  ალბათ  უფალმა,  მადლობა  მას.
            ერთხელ  მამა  აკაკიმ  მითხრა:  შენ  ღმერთს  ისე  უყვარხარ,  რა  უნდა  სთხოვო,  რომ  არ  შეგისრულოსო, მე  ამზეც  ცრემლები  მომადგა  თვალებზე,  თან  გამეხარდა  და  თანაც  შემრცხვა.
      არ  ვიცი  როგორი  ვარ-კარგი  თუნ  უარესი,  მაგრამ,  ვგრძნობ  რომ  ვარსებობ  და  ვინც  მიცნობს  არ  ვძულვარ  მგონი  მათ.
        პატივისცემით  ნექტარი.  5/06/15წელი.

თავიდან რომ დაიწყო: "ჩამოვიარე მე შენს ქუჩაზე" გამახსენდა. მერე თითქოს გამოსწორდა მაგრამ მხოლოდ თითქოს და ბოლოს... რა იყო ბოლოს, საშინელება.

რამდენჯერ გავიმეორო, ლექსს თუ სათაურს ვერ უგონებთ, სამი წერტილიც კმარა. პირველი ფრაზის სათაურად დადება დიდი მინუსია.

"იდგა  მაისი,
ვარდის  სუნთქვას  უსმენდა  თითქო,
ვერცხლისფერ  ბრწყინვას, 
უმადლოდა  ღამეულ  მთვარეს, 
ყოველდღე  თბილად, 
მზე    უფენდა  ოქროსფერ  სხივებს,
თავად  გზავნიდა, 
ზღვა  სიხარულს    სხვადასხვა  მხარეს."

თბილო და ტკბილო ნექტარ, რეალურ ცხოვრებაშიც სულ ასე მშვიდი და კეთილთვისებიანი ხართ?  :*  +