ეძღვნება იმათ რომლებიც საკუთარ თავს პოეტს და ა.შ უწოდებენ და თან მოსწონთ თავიაანთი გაძახილი...


ღმერთი სამყაროს ფურცლიდა მშვიდად
მშვიდობა იგი შვენოდა ფურცელს
სტრიქონო, რადგან ასეთად მშვი და
არა სხვაგვარად არამედ: უცებ

ეთერი თიხის ვიხმიე ცეცხლად
და ლოთის ჯამით იმდენჯერ ვცეცხლე
პოეტო ღმერთო ერთხელ არ შემრცხვა
ერთხელ რა იყო სულ ცოტა ერთხელ...


მოვიკითხე არა პოეტნი არამედ სარანგნი:)
დგება ჟამი ბგერათა პირველყოფილი
მუსიკისა...