თემურას, ერეკლეს!

გათოვლილი ვარ, თრია, თოვლი თივისფერ თირებს: ეთამაშება. თხრიან, წლები სამარეს. ვთიე:
ვთიე ღამეთა საფრთე: შავი, ყომუში ფითრი: თითქოს სათუო საფრთხე: თურმე სიკვდილი თითქმის...
თრია! ჟრუანტლის ავლის: გზებს ბეგთარივით ვცვეთავ, გაუთავებლად კვამლი: ლანდი ორთქლისფერ თვეთა.
წამოითოვებს სათუთ: გაურჩებულ ფიქრს ვსირჩავ: ქეიფს ვაპირებ თართულს: თავი მიჭირავს ყინჩად!

მოგიკითხეთ:)