:-*

ჰო.  გენიაა ეს კაცი.

პოეზია?  ჰმ

დიდი ხანია, ღმერთი ადამიანების გარეშე არსებობს ხოლო ადამიანები ღმერთის გარეშე მაგრამ ისინი მაინც სჭირდებიან ერთმანეთს არარსებობისთვის,  ადამიანი თავისუფალი ნებით ამას ეგუება, ღმერთი არა.

მშვიდობით დედოფალო

მალე დავდებ "დიოგენიდი: ტავტოლოგია"- ს

ეხლა მეზარება, მერე ნახე ხალისი)

ადამიანის გარეშე, ღმერთის არსებობას ეკარგება აზრი. ის უბრალოდ აღარავის დასჭირდება. 

ეს საინტერესოა : http://urakparaki.com/?m=4&ID=91145

სიტყვის მეუფევ...სამყარო  დიდი აფეთქების შედეგად დაიბადა... 

ღრმა მოკრძალებით და დიდი პატივისცემით,

ერთხელ დაქუჩდნენ პარიზის სწავლულები ერთგან, ბლეზიც იქ იყო... მგონი ბიძამისთან, წავიდა ბაზარი რომ სამყაროს შემოქმედი არ არსებობს და ეს სამყარო თავისთავად შეიქმნა, არა უფლის მეშვეობით არამედ თვითნებურად და ა.შ. როდესაც მეორე ოთახში გადაინაცვლეს სწავლულებს თვალში მოხვდათ საინტერესო მინიატურა: ლითონის სარტყელებზე ასხმული იყო ცხრა ლითონის ბურთულა, რომელიც ისე იყო მოწყობილი რომ ხელის შეხებისას ცენტრალური დიდი ბურთის გარშემო ტრიალებდა(მოკლედ მინიატურულ მზის სისტემაზეა ლაპარაკი) სწავლულთაგან ერთი რომელიც ღმერთის არარსებობასა და სამყაროს თვითკმარობას ყველაზე თავგამოდებით ამტკიცებდა, დაინტერესდა თუ ვინ შექმნა ეს მოწყობილობა(?) ბლეზმა ღიმილით უპასუხა:
არავინ სერ!
როგორ თუ არავინ
დიახ, ეს დანამდვილებით ასეა
როგორ?
მარტივად აქ ბურთულები თავისით აესხა ლითონის ღეროებს შემდეგ მოირკალნენ და დაიწყეს ბრუნვა დიდი ბურთის გარშემო
დამცინით?
სრულებითაც არა, განა თქვენ არ ამტკიცებდით ცოტახნისწინ რომ ამ საოცარ სამყაროს შემოქმედი არ ჰყავს და ახლა რატომ გიკვირთ თუ ამ ლითონების უბრალო გროვას ავტორი არ ეყოლება?
სამყარო მგელო, კაც-ღმერთის გარეშე ლითონის გროვაა სხეულთა მოძრაობის მარადიულობით და უარსო მიზიდულობის მუდმივობით.
რას ეძახით სიკვდილს და რას სიცოცხლეს თქვენს ხროვაში ეს გვითხარი შენ)

ჩემო დედოფალო...
სიკვდილ-სიცოცხლე...
ერთი მეორეს არ გამორიცხავს არასდროს და მეორე პირველს გულისხმობს ყოველთვის)
სამყარო რომ აფეთქდეს რას ერქმევა სიკვდილ - სიცოცხლე?
ადამიანი რომ...
მარადიული მოძრაობა არარაში...
ადამიანურობის გარეშე კი ყველაფერს ეკარგება აზრი თვით ზეღრმა ღვთაებრივ კბეჩვა-ლუკმვასაც)
სიყვარულით:

სიცოცხლე უკვდავია მგელო, ერთადერთი უკვდავება სიცოცხლის მარადიულობაა. სიცოცხლე მარადიული მუდმივაა და ამიტომ არსებობს  გარდაცვალება,  ანუ სიკვდილი. მარადიული  დაბადება მიწიდან სიცოცხლისა, სხვა მუდმივობა არ არსებობს... სხვა ყველაფერი ადამიანთა გონებრივი  ჭიანობის ნაყოფია. დამიჯერე:  ხეს, რომელიც  სამოთხეში იდაგ, ოღონდ მოშორებით  სამოთხის სხვა ხეებისგან, ჭიანი სულაც არ იყო, ოღონდ ღმერთი მხოლოდ შემეცნების ხის ნაყოფს მიირთმევდა ადამიანზე ჭკვიანი და ბრძენი რომ ყოფილიყო.  მას შემდეგ გამოტენილი გვაქვს პირი ღვთისგან დაწუნებული ხეხილით და უგერგილოდ ვიღეჭებით, იმიტომ რომ სიბრძნე და ჭკუა არ გვემატება, იმ ხის ნაყოფი არ მოგვცა ღმერთმა რომელსაც თვითონ მიირთმევს. იძუნწა ვითომ? არა მგონია, უბრალოდ არ გაგვწირა დიდი ცოდნისთვის და პატარა ცოდვა-ცოდნები გვაკმარა.

დაშთნენ ფილოსოფოსნი - ღმერთის მცნებასთან მებრძოლნი, ღვთის მემეცნენი - სულ იმ შემეცნების ხის ნაყოფის ჭამას რომ ნანობენ და ადამის ცოდვას ჩვენ გვკიდებენ კისერზე.  და ამბობენ ჩვენ შემეცნების ხის ნაყოფი ვერა ვჭამეთ ბოლომდე, მაძღრისად, მხოლოდ ერთხელ მოვკბიჩეთ ვაშლი და ესაა სწორედ ჩვენი ცოდვა... ახლა არც ბრძენნი ვართ და არც შლეგნი, არც ჭკვიანნი და არც სულელნი... მადა ჭამაში არ მოგვივიდა... გამოგვყარეს სამოთხიდან... ახლა ღმერთი გვეუბნება ის ერთი დაკარგული ცხვარი უფრო მიყვარსო..

წავიდეთ ეხლა,  მე ის ერთი მოკბეჩილი ვაშლი მაქვს, მისგან ნერგებს ვახარებ  და  შენ  მოგცემ ტრამალზე დასარგავად...

ლექსი კარგია  :*  :)