აი, ზაფხულიც გავიდა ისე,
თითქოს არ იყო საერთოდაც აღარაფერი.
თუმცა მზის გულზე სითბოა ისევ.
მაინც ცოტაა ეს ყველაფერი.
რასაც ეწერა ახდენა ნატვრას,
ხუთთითა ფოთლად,
ვით საჩუქარი ჩემი საფერი,
გადამეფინა ხელებზე, მაგრამ
მაინც ცოტაა ეს ყველაფერი.
ცხოვრებამ ფრთებქვეშ შემიფარა,
მიპატრონა, გადამარჩინა,
მივლიდა მართლაც.
მანებივრებდა მე ბედისწერა.
მაინც ცოტაა ეს ყველაფერი.
ფუჭად არც ერთი არ დაკარგულა -
სიკეთე იყო თუ ბოროტება,
ენთო ყოველი
ცეცხლის ნათელით შემონაფერი,
მაინც ცოტაა ეს ყველაფერი.
ერთი ფოთოლიც არ მოტრუსულა,
არ მომტვრეულა ტოტი ან ღერი.
დღე სუფთა მინად გადარეცხილა,
მაინც ცოტაა ეს ყველაფერი.

Арсений Тарковский
***
Вот и лето прошло,
Словно и не бывало.
На пригреве тепло.
Только этого мало.
Все, что сбыться могло,
Мне, как лист пятипалый,
Прямо в руки легло,
Только этого мало.
Понапрасну ни зло,
Ни добро не пропало,
Все горело светло,
Только этого мало.
Жизнь брала под крыло,
Берегла и спасала,
Мне и вправду везло.
Только этого мало.
Листьев не обожгло,
Веток не обломало...
День промыт, как стекло,
Только этого мало.