ძალიან დიდი  მადლობა  მუხა.

აი  აფერი,  ნენა  არ  ვარ  გურული,  მარა,  წელიწადში  ერთვეს  ვსტუმრობ  გურიის  ერთ-ერთ  ულამაზეს  სოფელს,  სადაც  იმფერი  ტრადიციული  გურულები  მიბერავენ  სასიცოცხლო  სულს,  რომე  ტვინში  აი  ღვთიური  კილო-კავი,  იმფერად  გამითავისებია,  იმფერად  რომე,  ვეფწერი  ვერ  გავიგე,  მადლობა  ამიზა  იმათ,  მერე  რაია  ცუდი  და  მძაღე  ამაში.  იმანო.

ერთხელ  ჩემი  და ქმარ-შვილით  მესტუმრა  ორი  კვირით  გურიაში  ზაფხულში  თან ურეკის  ზღვაზე  სანებივროდ  დავდიოდით,  როგორც  ეზოს  ჭიშკარის  ხმას  გავიგებდით  და  დავინახავდით  გურულ  სტუმარს, მაშინვე  ვეტყოდი  ამათ,  რომ  მოვიდოდა  ეს  გურული  რას  იტყოდა,  ჩემი  სიძე  გიჟდებოდა,  დიდი  ხანი  არ  არის  რაც  აქ  ჩამოდიხარ,  ეს  გურული  ფსიქოლოგია ასე  ზედმიწევნით  როგორ  აითვისეო.  მე  კი  მეღიმებიდა  ძალიან  ადვილიაო  ვეუბნებოდი.
-რომ  მკითხავდა,  როგორო?
ვპასუხობდი;
-  მთავარია  ინტერესით  და  კარგი  განწყობით  შეხვდე  და შეხედო  მოსულს,  თქო
-  ამაზე  კი თავად  ჩემს  სიძეს  ეღიმებოდა..
                                                                  პარივისცემით  ნ ე ქ ტ ა რ ი.

  გურული ხარ  ცა შენ?  პაწე კი მომეწონა, მარა რაცხა უკეთესად დაგეწერა  აქანე ჯობდა.

ლექსი  არა,  თქვენი  გემოვნება  და  განწყობაო  უნდა  გეთქვათ,  ბატონო.

ვინაიდან,  სხვას  ვერაფერს  ასაბუთებთ  თქვენი  სიტყვებიუთ.

არ ვარგა ეს ლექსი

მაინც  მარტია  ისევ.

აქვეა,  იგივე  შინაარსის  მქონე    გურულ  კილო-კავზე  ნატქვამიც.

                          პატივისცემით  ნ ე ქ ტ ა რ ი.