ბევრი  ვიფიქრე  და  გადავწყვიტე  მეთქვა  თეა  თაბაგარისათვის,  შუშის  კაცისა  და  ნ-ი-კ-ი-სათვის,  რომ ,  იქნებ  გადაგეხედათ  გამარტებისათვის  პუბლიკაციის  შესახებ  და  ამ  ლექსის  თითოეული  კუპლეტისათვის  და  თქვენი  აქ  გაჟღერებული  ხმისათვის  კრიტიკულად  შეგეხედათ. 
ისე  ობიექტურად,  ადამიანურად.  იქნებ  თქვენთვის  რამე  შეცვლილიყო  სახვალიოდაც.  სამისდღემჩიოდ.

ეს  არ  არის  სირცხვილი,  პირიქით  ეს  მეტად დასაფასებელი  ნიჭია  ადამიანში.
                                          ნ ე ქ ტ ა რ ი.

ვიტყვი  იმასაც,  რომ  აქ  ვინც  იგინება  და  ბილწსიტყვაობს,  ის  შეგინებული  მხოლოდ,  თავად  რჩება,  მას  რაც  შეუძლია  და  რაც  კვებავს  მის  სულს  იმას  ამბობს,  რადგან  ნათქვამია,  რომ:

                                                                                კ ო კ ა ს ა  შ ი გ ა ნ,  რ ა ც ა  დ გ ა ს,
                                                                                ი გ ი ც ა  გ ა დ მ ო დ ი ნ დ  ე ბ ა ო.
            და  ეს  უდავო  ახსნაა  ასეთის  მოქმედებისა, ჩვევებისა,  მისი  თვისებებისა,  იდეისა  და  მრწამსისა  ასეთები  ხდიან  თავისი  აგრესიული  ბუნებით  ყველაფერს  სადაოს  და  ასეთები  იგებენ  უკუღმა  და  არასწორად  ყველაფერს,  იმიტომ  რომ  ასეთები  არიან, 
  ასეთი  სიმართლის  მოსმენისას  სწორედ  ასეთებს  უჩნდეათ  პრეტენზიაც  და  იწყებენ  თავდაცვას  ბილწსიტყვაობით,  უხამსობით,  რაც  სიძულვილს  აღვივებს  მათდამი  ღ ი ა დ  თ უ  ფ ა რ უ ლ ა დ.

ეს  ასეა ვინც  არ  უნდა  როგორ  მიიღოს,  ს ი მ ა რ თ ლ ი ს  მ ო ს მ ე ნ ა,  ხომ  არსად  არავის  არ  სიამოვნებს

                                                                                                                                ნ ე ქ ტ ა რ ი..

    დარწმუნებით  ვიტყვი,  რომ,  არაფერი  იწერება  გაუაზრებლად.
ჩემის  აზრით.  ავტორის გონებაში  იბადება  შემაწუხებლად  ყოველთვის  თემა  და  იდეა,  იქ  ისხამს  ხორცს  და  გადმოედინება,  რათა  გაანთავისუფლოს  გონება,  განტვირთოს  იგი.

    ასეთ  შემთხვევაში , თვით  ავტორისათვის  ყველაზე ადვილი  არის ნაწარმოების  ჟანრის  შერჩევა,  რადგან  მასზე  კარგად  არავინ  იცის  რა  აქვს  ნაფიქრალი  და  ნაწერში  ჩადებული.

ძალიან  გულდასაწყვეტია ხელაღებით  და  აგდებით  იმსჯელო  ამ  საკითხზე  და  დაუწყო  დავა  ავტორს,  შენ  რომ  ჩაიფიქრე  და  თქვი,  ეგრე  კი  არ  არის  მე  რომ  გაუაზრებლად  მოვიწადინე  და    ვთქვი  ისეაო,  ამ  ჭიქაში  წყალი  კი  არ  დგას  ცარიელიაო,  ანდა ეს,  არც  ჭიქააო.

ეს  ასე  რად  უნდა  მოხდეს.  არ  ვიცი.

  აქ  ნაწარმოების  ღირებულებაზე,  საკაცობრიო  მნიშვნელობაზე,  ძალიან  ცოტა  ფიქრობს  და  საუბრობს,  ვერ  ვხვდები,  ეს  რისი  ბრასლია.

თავფურცელს  კი  არა  აქვს  მნიშვნელობა  და  აგრესიის  საბაბად  არ  უნდა  იქცეს  იგი,  შურის  მომენტს  არ  უნდა  ქმნიდეს,  ამის  მქმნელი  უნდა  ფიქრობდეს,  რომ  ნაწარმოებები  რჩება  თაობებს  და  მის  ღირებულებებს  დრო  შეაფასებს  და  არა  რომელიმე  ჩვენთაგანი.

აგრესიული  ფრაზების  მიწერა  და  ბილწსიტყვაობა,  ანდა  დაუმსახურებელი  შექება,    ნებისმიერ  ნაწარმოების  ქვეშ,
                                                                                                            ვერც მის  ღირებულებას  დაამატებს  რაიმეს  და  ვერც  რას  მოაკლებს,  ამით  მხოლოდ  ჩვენს  გონიერებას,  ეთიკას,  ხასიათს  ვუკეთებთ  აფიშირებას.  რაც,  მ კ ი თ ხ ვ ე ლ ი ს  გონებაში  ი ლ ე ქ ე ბ ა  და  ქმნის  შესაბამის  წარმოდგენას  ასეთი  კ ო მ ე ნ ტ ა ტ ო რ ი ს  მიმართ.

იქნებ  იფიქროს  ამაზე,  ი მ ა ნ  ,  ვ ი ს ა ც  ა ს ე თ ი  პ რ ო ბ ლ ე მ ა  ა წ უ ხ ე ბ ს  სერიოზულად.

                    გმადლობთ  ყურადღებისათვის,    პატივისცემით  ნ ე ქ ტ ა რ ი.

შუშის კაცო, 

აქაური ჟანრის სტატუსებს დიდად არ ვაქცევ ყურადღებას. ძალიან ბევრი  ლექსია აქ, რომლის ადგილი არც პოეზიაშია, არც პროზაში და არც დრამატურგიაში, ისინი თქვენც გინახავთ მაგრამ არავითარი აზრი არ გაგჩენიათ.  "ფიხონის ჭამა" მშვენიერი პუბლიცისტიკის თემაა. ამ საიტზე საერთოდ არ მეგულება ადამიანი, რომელიც პუბლიცისტიკას ლექსად დაწერდა.

კომენტარებს კითხულობ?  აქ არავის უთქვამს რომ ეს არ არის კრიტიკა-პუბლიცისტიკა ნ-ი-კ-ი ს გარდა.
ჰოდა მაინტერესებს მარტო ჩემს კომენტარს რას აეკიდეთ?

არ არის ეს არც პუბლიცისტიკა და არც კრიტიკა
ჟანრი შეეცვალა "სხვა"-ზე
თუ ავტორის სურვილი იქნება, შეიძლება შეიცვალოს "პოეზიით'

  ნეფერტარ არ მითხრათ ახლა რომ აქ სადმე კრიტიკა-პუბლიცისტიკის მსგავსი რამე შეამჩნიეთ მაინც :))))

ნეფერტარი!
ვფიქრობ,  ორივე  ერთად.
რაც  ისეთივე  წარმოსადგენ-აღსაქმელი  იქნება  მავანთათვის,  როგორც  ვაჟა,  რუსთველი  და  26-ე  კომენტარში  მოყვანილი  შედევრი,  თავისი  ღირებულებებით,  მნიშვნელობით,  განსაკუთრებულობით.  სიმშვიდისა  და  ღელვისას.

ნექტარ ძვირფასო, - ეგვიპტის დედოფალი  კი ბატონო, "ჰო" მაგრამ ურაკ-ის ნამდვილად არა.

26-ე კომენტარში მოტანილ ლექსს სხვა მუსიკალურობა და ჟღერადობა აქვს. ამისი გაგება და აღქმა უნდა შეეძლოს იმას, ვისაც ლექსის წერაზე აქვს პრეტენზია. 

რო დამშვიდდებით, მერე!

ურაკ-ის  დედოფალს  უდიდესი  მადლობა.

ჰენკ!
რომელი  შოთა? 
გვარი  გაგვანდეთ.  გვარი,
რამე მოგვიყევით  მასზე,  ქვეყნად,  1000 შოთაა.

სევდიანობს
ხეტიალობს
მოთეთრაობს
მოცეკვაობ

ეს სარითმო წყვილები ვარგა რამედ?..

შოთასიც ყველას გვესმის, განა არ გვესმის?..

დართლოს მოეჯარა დილა დარდნაყარი,
ბეჩავბერქედანიც სევდიანობს,
თეთრას ჩამაშლია ვერცხლფაფარი,
ჯავრდარახტული ხეტიალობს...
ცრემლღილიკ იკრავ დილა ქალისფერი,
ზამთარ გაფოთლილ მოთეთრაობს...
მზეო, დაიფიც, რო ჩამამწვდები,
როცა საფლავებზე მოცეკვაობ...
დართლოს მოეჯარა დილა დარდნაყარი...

დევი დედაბრიშვილი

და თუ ვინმე ფიქრობს რომ ეს მხოლოდ 0,1% ესმის და ამ საუკუნისთვის ეს  დიდებული პოეზია არაფრისმთქმელია ვაი ამ საუკუნეს..

რას ვგულისხმობ და იმას, რომ ახლა სხვა ეპოქაა, 21-ე საუკუნეა და თუ გავითვალისწინებთ იმასაც, რომ ამ კილოკავზე ალბათ 0.1% საუბრობს დღეს, უპრიანი იქნება თუ თანამედროვე ენაზე ისაუბრებს X პოეტი და საუკეთესო შემთხვევაში ახალ ჟღერადობას შემოიტანს.
არ უნდა ჩავრჩეთ წარსულში, რაც არ უნდა დიდებული იყოს იგი!

ნექტარ,  რას გულისხმობს და იმას, რომ ეს კილოკავი მუსიკალურად სტრუქტურულად იმდენად ცნობილია, ახალიც რომ ითქვას რამე, მაინც შეუმჩნეველი დარჩება. ეს იგივეა რომ ათასგვარი იმპრვიზაცია შექმნა ჰაბანერაზე, მაგრამ მთავარი მუსიკალური თემა მაინც იმ ერთადერთ კომპოზიტორს ეკუთვნის. დანარჩენი "არანჟიროვკასავით" გამოიყურება. შეიძლება ძალიან მიმზიდველი და ჰარმონიული იყოს, მაგრამ მაინც ნასესხებია მთავარი მუსიკალური ხაზი და ამის გამო სიახლედ აღარ აღიქმება.   

არა, აკრძალული არაფერია, თუ გინდა წერე, არავინ გიშლის.

ჰენკ,  რა  ტომ ?
რა  იქნება  კარგი?,

ჰენკ  რას  გულისხმობთ,  მაგ  ნათქვამში?

კრძალავთ?

ჰენკ. თუ განმარტავ კიდევაც კარგს იზამ რახან თქვი მიზეზიც გაქვს ალბათ.

ჩემი აზრით ამ კილოკავზე აღარ უნდა იწერებოდეს ლექსები...

ბევრ ქისტს მააჭრა მარჯვენა
უდროდ საფლავში ჩალალა
ჰეი, ლა-ლა-ლა    ლა-ლა-ლა

ვინმემ აკრძალა კრიტიკის ან პუბლიცისტიკის ლექსად წერა? 

ჭურიპირო,
გახედე ერთი თავფურცელს, ახლაც იქაა "ნექტარი."  აქამდე ხმას არ იღებდი, ახლა დააძრე ნესტარი?  სულაც ტყუილად ირჯები "ურაკსა" საბაღნაროსა,
ვინც თავფურცელზე გავიდა დააცა, გაიხაროსა. რითმებსაც ნუ გადმოწვდები  რადგან არა ვარ პოეტი, ვიცი ვის აძლევ "პადძერჟკას", არ გინდა  მიეთ-მოეთი. 

გმადლობთ  დიდად  მუხა.

              პატივისცემით  ნ ე ქ ტ ა რ ი.

შაირობა პირველადვე სიბრძნისაა ერთი დარგი,
საღმრთო, საღმრთოდ გასაგონი, მსმენელთათვის დიდი მარგი,
                                                                შ. რუსთაველი.

გმადლობთ  ჭურისპირა.

თქვენი  9-ე  კომენტარის  პასუხია,  ეს :

ეჭვიც  ნუ  შეგეპარება,
შენ  შეგეწიოს  ხარება,
დღეს, არ  დამიწყავ, დედილამ,
ფურცლის  და  კალმის  ხმარება.

ლექსად  ნათქომი  ზემოთა, 
კრიტიკა-პუბლიცისტიკა,
ი  ჩემ  ვენახის,  სათოხნი,
შენ  ნუ  გგონავის  მისტიკა.


    2)  თაზო  ქიზიყელი
                                  მადლობა  და  14-ე  კომენტარი  კი,  თქვენია.


      პატივისცემით  ნ ე ქ ტ ა რ ი.

ღმერთმა ბარაქა,  ხვავ  მოიგცეს,
დრო  მოგკლებია  საცელქოც,
ხელ  მოგემართოს,  გქონავის
თავშესაქცევიც,  სალექსოც,
საქმე  საფიხნოდ  ყოფილა,
თავიც  ედემში  მგონავის,
სიცხესაც  არ  შაუშინდე,
ქარის  იმედად,  ონავრის.

კარგა კი რასმე გარითმეთ
ჭუპრისპირო და ნექტარი,
ვკითხულობ გაღიმებული,
სახე მაქვს ისე ნეტარი,
თითქოს თქვენ გაგითოხნიათ
ჩემ ბოსტნებ, ერთი ჰექტარი!

კარგად  ჩანს,  სადაც  რა  გაქვის,
ვნახე  შენ  მიერ  ნარწყევი,
მტკვართან  რო  ახლოს  იქნები,
სჯობავ  თავდაღმა  გაჰყევი.

რად  მიიჩნიე  შენ  თავზე,
სადაც  შენ  სახელ  არ  არი,
მე  არა  გამიკვირდება,
ხავსში,  მგორავი  ქვაც  არი.

ნექტარო სხვაში გეშლები,
გირჩევ დაჰყარო ფარხმალი
შენ რომ დღეს რითმებს იყენებ,
ბავშვობაში მაქვს ნახმარი.

ისე იცოდე ეგ შენი
ნაკოწიწები ფრაზები,
სულ ერთ კიდურზე მკიდია,
მოკლედ ტყუილად ბრაზდები.

სანამ მარტივად ვასრულებ,
(არ გიწერ რისიც ხარ ღირსი.)
გადი სასწრაფოდ „კუხნაში“
და ცივი წყალი დაისხი.

      ე ქ ს პ რ ო მ ტ ი:

უხამსობაა,  ბევრი  რამე  ამ  ქვეყანაზე,
ამგვარი  მუდამ,  შეფარულად  ბოღმით  იხრჩობა,
ადამიანი,  ნაძერწივით  ჩამოიქნება,
გველი გარედან,  კი  სიჭრელით  ამოიცნობა.
წყალი  მიდგება-მოდგება  მაინც  კალაპოტს  ჩადგება,
კოკასა  შიგან  რაცა  დგას,  იგივე  გადმოდინდება.
სული  ხორცამდე  მჭიდრო  და  მოცილებადი  ეგება,
განუყოფელი  ვის  ჰგონავ,  რაიც  ვით  ება  დაება.
რწმენა  ზოგისთვის  უცხოა,  ურწმუნოს  რაცა  სამება.

                ნ ე ქ ტ ა რ ი.

სადაც ნახა რომ კონკურენცია არაა და თავფურცელზეც მარტივად აღმოჩნდება იქ გამოაქვეყნა...
რად მინდა ეს გამოხტომები, განა თვითონ არ იცის რომ არასწორად შეარჩია ჟანრი? )))))

უდიდესი  მადლობა  რინა.

დაგეთანხმებით,  ასეთი  თავშეყრის  დროს,  ყველა  სფეროსთვის  ხდება  შეხება,  ჰარმონიულად.
არის  ქვეყნის  საჭირბოროტო  საკითხებზე  მსჯელობაც,  ითქმის  ავ-კარგიც,  თან  საქმეც  კეთდება  და  ხანდება.
იქ,  კრიტიკაც  არის,  მხიარულებაც  და  საამო  გარემოა  შექმნილი,  ყოველმხრივ.

                    პატივისცემით  ნექტარი.

++
ფშავლების „ფიხონის ჭამა“ - ჭორაობაა, საუბარი, ანუ ლაპარაკში დროს გატარება, ხელსაქმით,  ლექსით, თუ სიმღერით ამას გადამწყვეტი მნიშვნელობა არ აქვს, აგრეთვე, არავითარი მნიშვნელობა არ აქვს მოფიხვნეების სქეს. ლამაზია ფშაური კილო.

ეგ კი ნექტარი მე საფიხვნო სხვა მისი რეალური დატვირთვიდან მივიღე თორე ეგეთი მოფიხვვნე ბებო მეც მყავდა აქ მაგას უფრო ''მუშანს'' ეძახდნენ სადაც ქალები მატყლის სართავ-საწეწად იკრიბებოდნენ და მერე მიდიოდა ეგ ყველაფერი რაც ჩამოთვალე მიხიარულობით.

გმადლობთ  დიდად-თეა  თაბაგარი,  თაზო  ქიზიყელი.

თეა  თაბაგარი-
          რა  ვთქვა,  მე  კრიტიკა  მაქვს  დოზირებულად  გადმოცემული.  რამდენად  შესამჩნევია,  უცხო  თვალისათვის,  არ  ვიცი.

თაზო  ქიზიყელი-ბებო  მყვანდა  შეძლებული  და  ჯანმრთელი მოხუცი.
როცა მას  ვიხსენებ  გაოცებას  ვერ  ვმალავ.  არსად  არაფერი  ეშლებოდა. 
კარგ  დობილებიცა  ჰყვანდენ 3-4.
ხანდახან  გამოულიდა  რომელიმე და  დაიპირებდნენ,  საღამოდ,  საფიხნოდ  შამოგილით  და  აბა  შენ  იციო. 
ბებოც  უგემრიელეს  კერძებს  ამზადებდა  მათ  მოსვლამდე.
მოვიდოდნენ, დაჯდებოდნენ,  მაიდგამდნენ  ხილის  ან  სულადის  არაყს,  პატარა  თიხის  ხელადაით  და  იწყებოდა  მათი  მხიარულება.,
საინტერესო  ამბებს  ყვებოდნენ,  ლექსობდნენ,  კაფიაობდნენ,  მღეროდნებ  და  რაღაც  არაჩვეულებრივადაც  ერთობოდნენ.  ჩვენ  კი,  იქ  უფროსებთან  არ  უნდა  მივსულიყავით,  ამის  ნება  არ  იყო.
ყველაზე  მთავარი  კი  ის იყო,  რომ  100 გრ-ნი  ყანწი  ჰქონდა  ბებოს  და  4-5-ზე  მეტს არ  სვამდნენ,  თანაც  არასოდეს  ცლიდნენ  ბოლომდე,  ამბობდედ  შიგ  არ  უნდა  გამოლიო  წვეთიო,  ზღვა  წვეთობითაო,  ივსება  და ილევაო.

  ამით,  იმის თქმა  მინდა,  რომ,  ჩვენთან  სოფელში, ქალები,  საღამოს  ერთურთს  ეპატიჟებოდნენ  რომელიმესთან  და  ამ  თავშეყრას,  ფიხნობას ეძახდნენ, 
ბევრჯერ  იტყოდა  ბებო  საფიხნოდ  მივალ  ქალებთანაო. 

თაზო  ქიზიყელი-თქვენთან  მაგ  სიტყვას  სხვა  დატვირთვა  ჰქონია.  ეგ  სხვა  მდგომარეობაა. ჩვენთან  კი  სხვა,
ხო  თქვენთან  მკაცრი  და  ცოტა  განსხვავებული  წესებია  მაგ მხრივ.

                პატივისცემით  ნექტარი.

ნექტარ დაგიფასებ შრომას როგორც ფშავის ხატ სალოცავის ყმა და საკითხავად სასიამოვნოა ნამდვილად ცოტა საფიხვნოში ქალს რა უნდა ეს ცოტა მეუცხოვა თან მის თავში საფიხვნო ხევიზბერდა საბჭო ხევსურეთში, ფშავში და თუშეთში და ჩვენთან ქალს სანთლის ანთები ნებაც კი არ აქვს ახლოს მიახლოვებისაც კიი მე ცოტა მეუცხოვა.

ჟანრი არასწორადაა მითითებული.

ვისაც  თავისა  არა  აქვ,
სხვის  სიბრძნეს  ათავთავებსა,
თან  თავ-ბოლოსაც  ვერ  უგებს,
სიცრუვეს  იმეგობრებსა.
მიეთ-მოეთსაც  ედება,
სამყაროს  ხედავს,  გობებსა.
ვერ  მოიშორებს  ამფერა,
გონს  მოდებულსა ობებსა,
აისე  გაიწკეპლება,
როგორც  ლატანი  ღობესა.

„ჩვენ ვიტყვით, კაცნი ჩვენა ვართ,
მარტოთ ჩვენ გვზდიან დედანი;
ჩვენა ვსცხონდებით, ურჯულოთ
კუპრში მიელის ქშენანი.
ამის თქმით ვწარა-მარაობთ,
ღთიშვილთ უკეთეს იციან.
ყველანი მართალს ამბობენ
განა, ვინაცა ჰფიციან?!“
ვაჟა–ფშაველა.