ისე  უბრალოდ,
აქ  მე  ჟანრზე,
არც  მიფიქრია,
არც  დროა  ფიქრის
ქარით.
გზებზე  დაბნეული  ნაცარი..
დარდით  ტბაში,
მთვარე  ისევ  ჩამხრჩვალი.
სინამდვილე.
  მტვრის  ხელებით  გაწვდილი.
უმისამართოდ 
გაბნეული  წიგნის  ფურცლები.
არ  მიკვირს, რადგან,
სასჯელია დამდგარი  მისწილ.
სიცარიელე.
ირგვლივ  ისევ  არაფერია  .
უდაბნოც  ტირის.
მას  ცრემლები 
არც  შემჩნევია..