ბედობის  დღეს  დაიბადა  კიდევ  ერთი  ვითომ  ლექსი,,
ვიცი  ვინაც  მსაყვედურობს, რადაც  მისი  მართლა  მესმის,
უმიზეზოდ  როცა  ბრაზობს  აფთარივით  თავზე  მესხმის,
არაფერი  ირონია,  პირის  ქარი  მშიერ  ვეფხვის,
ისეთია შედეგები  როგორც  ციდან  ვარდნა  მეხის.....
ესეც  კიდე  არაფერი  სიტყვა-შურდულ-ტყვია-ფეთქი
მართალი  ხარ?  ვის  სჭირდება,  ინტერესი ტოლი  ნეხვის,
მთავარია  განიტვირთოს,  თავისუფლად  მფეთქავ  ნეშტით,
გადაივლის  ქარბორბალა,  ჩაწყნარდება, რაღა  ეთქმის,,
მეკი  სანთლით  უფლის  ფერხთით ვარ  ლოცვით, და  მუდმივ  თხოვნით
გადმოიღე  ღმერთო    მადლი ,  მცირე  თუნდა  ერთი  პეშვით.
გაიმარტებს, გაივაკებს, გაშლის  ვარდი  სათუთ  ყლორტებს,
თვალს  გავახელ  რაწამს, ახლოს  დარდი  მყიფედ  დააბოტებს,
მაშ  რა  იყო  არაფერი?  ლოცვა, თხოვნა  დანატორებს,
რას  სჩადინ  ხელმარჯვენი,  რად  უარი  ანაბორტებს,
ზამთარი  კი  თავის  ფიიფქთა  აქ  არიგებს ანაფორებს,
თოვლის  პაპა  ლურჯ  ქუდს  იხდის და უთავსებს  ნაძვის  ტოტებს
გაქცევა  სურს მაღალ  მთისკენ  ითხოვს  ლურჯ  და  მაღალ  ბოტებს.
ვინ  იზრუნებს? 
                      ვინ  მიხვდება?
                                    ვინ  გაართმევს  თავს  ამ  "ჩორტებს"?