| ავტორი: ნექტარი ჟანრი: პოეზია 20 მარტი, 2017 |
ვდგავარ და ცრემლი მეცემა ხელზე, სულიდან გულზე, გულიდან თვალზე, თვალიდან ღაწვზე, ღაწვიდან ხელზე, ხელიდან მიწას ათბობს მგონია, შემთხვევა მსგავსი ბევრს ხომ ჰქონია და დამნაშავე სულ სხვა გვგონია და არაფერი აღარ მიკვირს დამეფიცება აზრი მიცვდება, აზრი მეცლება, ფიქრი მიწდება ხმც კი მიწყდება, ჟამი მიდგება, წამი მიქრება. ვითაც მჭირდება არა მიქელა ტვინი გრილდება მოკვდა მტკიცდება, დასკვნა იდება, მიწა მიწდება, ხმებიც მიწყდება დგას მივიწყება, დარდი ფიქრდება ფიქრი ქარვდება უკვე ნათდება, სახლი ივსება ქალი ფასდება დარდი ქარვდება და იკარგება. ზეცას შერჩება ვინც აქედან იქ გადაბარგდება. გაიკვირვებენ ვის ახსენდება, როცა სხეული მიწას ბარდება, მოგონბები ქრება ფითრდება და იკარგება, დაიკარგება, განიკარგება, გადიკარგება, ნარი ვარგდება. მერე მარხვდება. ისტორიას კი მცირე რამ რჩება.
კომენტარები |
ილუსტრაციები |
რეცენზიები |
|
5. თ. კომლაძე დიდად გმადლობთ. თ. კომლაძე დიდად გმადლობთ.
4. :) +1 ამჯერად. წარმატებები! :) +1 ამჯერად. წარმატებები!
3. :) +1 ამჯერად. წარმატებები! :) +1 ამჯერად. წარმატებები!
2. მადლობთ მუხა ! ძალიან ვცდილობ ყვეაფერს.
მადლობთ მუხა ! ძალიან ვცდილობ ყვეაფერს.
1. მომწონს ეს. მიყვარს ასეთები. თუ გინდა იყო მაგარი უნდა იყო ამტანი
მომწონს ეს. მიყვარს ასეთები. თუ გინდა იყო მაგარი უნდა იყო ამტანი
|
|
მონაცემები არ არის |
|
|