ცივა,
უკვე  შემოდგომა,  მწარედ  ისუსხება....
ბილიკს  მივუყვები  მარტო,
ვნანობ.
ბევრი  გავიარე,,  უკან  დაბრუნება....
ვერ  საწიერი  მაქვს  ნამყო.
ვფიქრობ.
მალე  დაზამთრდება, სითბო  განელდება....
გზა  შეუქცევადი,  რატომ.
ვამბობ.
იქნებ  გაზაფხული, თეთრი  ტყემლები  და....
ტკივილს უშენობის  ვამხობ,
მოხალ.
გიცდი  იმედებით,  ჩუმით,  სამაისოდ....
მთელი  გულწრფელობით  გნატრობ.
სცრის და
ჩვეულ  სიხალისით,  ძველი  სისადავით,
ახლაც,  გზას  მოვყვები  ნაცნობს.