ძალიან კარგი პოეზიაა აქ!

მარტივია ძალიან, ანუ პოეზია ნაკლებადაა

საბოლოო ჯამში ყველაფერი მიდის შეკითხვამდე ყოფნა არ ყოფნა ან უფრო მარტივად იმეწ ილი ნე იმეწ სადაც სიყვარულია იქვეა ამ სიყვარულის ობიექტის დაკარგვის შიში,ანუ ტკივილიც

მაგარია ძაან!...
დედაშვილობა კი, მართლაც რომ, სიყვარულის უმაღლესი იერარქიაა!... ამ ლექსმა რატომღაც ოთარაანთ ქვრივი გამახსენა; ალბათ თავად იმ გრძნობამ, რაც ლექსშია...

 
  იდეალური სიყვარული იმდენად ამაღლებული და ნამდვილი გრძნობაა,რომ მიწიერ სამყაროში არ არსებობს! 
  ალბათ ადამიანები ვეძახით ამას უბრალოდ "სიყვარულს"...საარსებო წყაროდ ხომ ჭირდება ადამიანს რაიმე ძალისმომცემი გრძნობა,რომ ამ ჯოჯოხეთში თავი გაიტანოს...ამდენი განსაცდელის გაძლება ძალიან რთულია,აუტანელიც კი...(ღმერთის არსებობაზე ფიქრი რომ არა... )

მარადიული,სუფთა,წმინდა სიყვარული მსოფლიო ისტორიაში თითზე ჩამოსათვლელია.შექსპირმაც შემთხვევით არ მოკლა რომეო და ჯულიეტა...ეს ის ყვავილია,რომელიც აქ,დედამიწაზე ვერ ხარობს.სიყვარული არ არსეობს თავგანწირვის გარეშე,სხვა შემთხევვაში ის არის მომხმარებლური დამოკიდებულება.(მჭირდები)და ა.შ

უმა თურმან უტკივილო სიყვარული ალბათ არსებობს, ცხოვრება არ არსებობს უტკივილოდ და ეს არც მშვენიერია,არც უშნო, მხოლოდ ფაქტია. ცხოვრების ფასი ისაა ისაა ტკივილით რა გვეძლევა,თორემ სიამოვნების განცდაზე ადამიანების (ცხოველებისაც) უმეტესობის რეაქცია სიხარულია

ზოგიერთ ავტორს, ზოგიერთ პოეტს და მწერალს ისე ადვილად შეუძლია თქვას რა იყო მისი ცხოვრების არსი,
რომ ბევრისთვის გაუგებარი რჩება მანამ, სანამ იმ ბევრს საკუთარი ცხოვრება არ მიიყვანს შეკითხვამდე  რამედ თუ ღირდა მისი სიცოცხლე.  ასეთია ეს ლექსი,  უფრო შეგონება, ვიდრე ლექსი. 

უტკივილო სიყვარული ადამიანთა შორის ისევე არ არსებობს როგორც სრულყოფილი ადამიანი.
ღვთაებრივი სიყვარული უნდა იყოს უტკივილო, მაგრამ ღმერთის სიყვარულისთვის დასჯილი ბევრი ადამიანი არსებობს.  გამოდის, მხოლოდ უსიყვარულო ტკივილია სრულყოფილი ტკივილი. თორემ როცა გიყვარს- ტკივილიც ხომ გიმსუბუქდება.

უგონო სიყვარული კარგია, მაგრამ რა ვუყოთ ამდენ ტკივილს? :) იქნებ, უტკივილო სიყვარულიც არსებობს, რაც მხოლოდ მშვენიერია, რას იტყვით?