ახლა იხ. რჩევის შესაბამისად, შეძლებისდაგვარად შესწორებული ვერსია, თავისი საჭირო სასვენი ნიშნებითაც, აზრის მკაფიო გამოხატვის მიზნით.
პატივისცემით ნ ე ქ ტ ა რ ი.

მადლობა ნავარელი, მადლობა.

ეს ექსპრომტად ჩემგან

დდდდდდდდ
დდდდდდდდ
დდდდდდდდ
დდდდდდდდ
                    ბავარელი

მადლობა ნეფერტარი უდიდესი.
ახლა ვეცდები კუთხური კილოკავით ექსპრომტად რამ ვიმდარეო სათქმელთა მიმართებაში არასაწყენად თქვენისად:

შეგაქო არვი რარიგად, გავლლექსო რიგიანადა,
რა ვქნა დუმილივ მირჩევნავ  ვიტყვი ასე და  ამრიგად.
მივხედ–მოვხედე  ჩემ ნაწერთ და არა მრჩება რამ რიგად,
ალბათ მოველ და მეც წავალ წავალ იმქვეყნად ღარიბად,
არა მაქვს რაი სამღერი და არც რა სამაგალითო
ვერ ვიამაყებ ვერაფრით  მოსულვარ წვეთი  ნამიდან,
არცა ვარ სიტყვა წყლიანი, არც რაიმ სიბრძნე მაბადავ.
ერთ ეგა მაქვის უფლისგან სულით ჯანსაღ რო დამბადა,
ამაზეც კმაყოფილი ვარ სანთელს დავუნთებ ამაღამ.
სუყველა ღმერთის ნებაა თუ კარგად რაიმ დალაგდა.
მე ადიდებულ მდინარეს მგონი მივქონვარ დაღმართად
სუყველაფერი მამბეზრდა სულ მითომ ცაში ამაღლდა.
ბევრი ვიშრომე აქამდე ვერ გამაიღო ღალა რამ,
ვერც რამემ გადამიბირა ველი გადაწვა უფსკრულად.
თუ რამე დავიჩურჩულე ექომ მიწაზე დამცალა.
ვისაც სული შაუსისხლხორცე ყველა მამექცა გულკრულად.
ბევრმა გულ იმით მატკინა ყოფილა ტყუილფუნდრუკა.
ვიცი წუთით ვარ მოსული საიტზე არცა მუწუკად,
ბევრ შამხვედრია ნაბიჯზე გულღრძო და დიდი მურწუკა.
მე გული სუფთა მუდამა და  კეთილი მაქ მურაზა,
ვიცი თქვენ ამბავ კარგადა ბევრჯერ სიკეთით დამცადა,
არაი მაქვის  ვერც რითა ჯერ მადლობა ვერ დამცალდა.
სუყველა თქმა და რჩევები თქვენ საკეთილო  განზრახვა
მამწონ და მაბედნიერებს რაღაცა ხერხად, ნაცადად.
მე სიტყვას ვერ მათქმეინებს ვერავის რამეს ანაზდად,
სული იყივლებს ხანდაახან ხანდახან გული განარად.
რა ვქნა აქ რა გავაკეთო ამ ნაწერსა და ნათქვამში
მეუბნებიან სიტყვები, ცრემლობენ შვილი მარცვლები
არა თქვა ჩვენზე უარი კირითხუროდ და ბათქაშად
ერთმანეთს შავედუღაბეთ და ვერ ვივარგებთ ნაცვალად.
ყველამ ვიყვარეთ ის ადგილ სად მივიჩნიეთ ალაგად,
ნეფერტარ კი მოგვიკითხეთ ჩვენგან სიყვარულ სალამად.
აქ მთელი საათვისტომო ვართ ჩვენ ჯარადა და ამალად,
სასიკეთოდ ვართ მოსული გვერდთ სიყვარულის ქარაგმად,
პატივისცემა , ამაგი, სიტყვა ბრძნული აქვ  სამმაგად,
მოგვწონ და პატივს დიდად ვცემთ მოდარეს მეფის  თამარად.
დაგვტოვეთ სადაც ვინა ვართ გვაქ ადგილ ცრემლით ნაბანად.
ახლა მეც დიდი პატივით გიძღვნით ამ ნათქვამს იმედად
არ მიწყენთ რა ვქნა ვერაფერს ღირსვყოფ გვირგვინად დასადგმად,
ეგ  მეგობრულ რჩევები ძვირფასად მაქვის ნერგებად.
გულში გაიდგა ფესვები  დარდ მივიჩნიე არარად,
ახლა დროებით, მადლობა, ძვირფასო, გემშვიდობებით,
გაფასებთ ვფიცავ, რომა  ვარ თქვენფერ  მეგობრის ამარად.

პატივისცმით ნ ე ქ ტ ა რ ი.  (პასუხად)

მადლობა ნეფერტარი უდიდესი.
ახლა ვეცდები კუთხური კილოკავით ექსპრომტად რამ ვიმდარეო სათქმელთა მიმართებაში არასაწყენად თქვენისად:

შეგაქო არვი რარიგად, გავლლექსო რიგიანადა,
რა ვქნა დუმილივ მირჩევნავ  ვიტყვი ასე და  ამრიგად.
მივხედ–მოვხედე  ჩემ ნაწერთ და არა მრჩება რამ რიგად,
ალბათ მოველ და მეც წავალ წავალ იმქვეყნად ღარიბად,
არა მაქვს რაი სამღერი და არც რა სამაგალითო
ვერ ვიამაყებ ვერაფრით  მოსულვარ წვეთი  ნამიდან,
არცა ვარ სიტყვა წყლიანი, არც რაიმ სიბრძნე მაბადავ.
ერთ ეგა მაქვის უფლისგან სულით ჯანსაღ რო დამბადა,
ამაზეც კმაყოფილი ვარ სანთელს დავუნთებ ამაღამ.
სუყველა ღმერთის ნებაა თუ კარგად რაიმ დალაგდა.
მე ადიდებულ მდინარეს მგონი მივქონვარ დაღმართად
სუყველაფერი მამბეზრდა სულ მითომ ცაში ამაღლდა.
ბევრი ვიშრომე აქამდე ვერ გამაიღო ღალა რამ,
ვერც რამემ გადამიბირა ველი გადაწვა უფსკრულად.
თუ რამე დავიჩურჩულე ექომ მიწაზე დამცალა.
ვისაც სული შაუსისხლხორცე ყველა მამექცა გულკრულად.
ბევრმა გულ იმით მატკინა ყოფილა ტყუილფუნდრუკა.
ვიცი წუთით ვარ მოსული საიტზე არცა მუწუკად,
ბევრ შამხვედრია ნაბიჯზე გულღრძო და დიდი მურწუკა.
მე გული სუფთა მუდამა და  კეთილი მაქ მურაზა,
ვიცი თქვენ ამბავ კარგადა ბევრჯერ სიკეთით დამცადა,
არაი მაქვის  ვერც რითა ჯერ მადლობა ვერ დამცალდა.
სუყველა თქმა და რჩევები თქვენ საკეთილო  განზრახვა
მამწონ და მაბედნიერებს რაღაცა ხერხად, ნაცადად.
მე სიტყვას ვერ მათქმეინებს ვერავის რამეს ანაზდად,
სული იყივლებს ხანდაახან ხანდახან გული განარად.
რა ვქნა აქ რა გავაკეთო ამ ნაწერსა და ნათქვამში
მეუბნებიან სიტყვები, ცრემლობენ შვილი მარცვლები
არა თქვა ჩვენზე უარი კირითხუროდ და ბათქაშად
ერთმანეთს შავედუღაბეთ და ვერ ვივარგებთ ნაცვალად.
ყველამ ვიყვარეთ ის ადგილ სად მივიჩნიეთ ალაგად,
ნეფერტარ კი მოგვიკითხეთ ჩვენგან სიყვარულ სალამად.
აქ მთელი საათვისტომო ვართ ჩვენ ჯარადა და ამალად,
სასიკეთოდ ვართ მოსული გვერდთ სიყვარულის ქარაგმად,
პატივისცემა , ამაგი, სიტყვა ბრძნული აქვ  სამმაგად,
მოგვწონ და პატივს დიდად ვცემთ მოდარეს მეფის  თამარად.
დაგვტოვეთ სადაც ვინა ვართ გვაქ ადგილ ცრემლით ნაბანად.
ახლა მეც დიდი პატივით გიძღვნით ამ ნათქვამს იმედად
არ მიწყენთ რა ვქნა ვერაფერს ღირსვყოფ გვირგვინად დასადგმად,
ეგ  მეგობრულ რჩევები ძვირფასად მაქვის ნერგებად.
გულში გაიდგა ფესვები  დარდ მივიჩნიე არარად,
ახლა დროებით, მადლობა, ძვირფასო, გემშვიდობებით,
გაფასებთ ვფიცავ, რომა  ვარ თქვენფერ  მეგობრის ამარად.

პატივისცმით ნ ე ქ ტ ა რ ი.  (პასუხად)

ნექტარო, გამარჯობა, წავიკითხე შენი ლექსი, ცუდი ფაბულა არ აქვს, მაგრამ ბევრი გაუმართავი ფრაზაა, რომელიც უნდა გაასწორო:

ძნელია  მიხვალ, სადაც შენ, უკვე რომ  აღარ გელიან, >> ძნელია  მისვლა, იქ სადაც, შენ უკვე აღარ გელიან.
მიხვალ და მაინც გულწრფელად მისვლა იქ  მისაღებია. >> მიხვალ, გულწრფელი სტუმრობა, იქ მაინც მისაღებია.
ხე შერჩენილი  ხრიოკში ნედლივით მაგრამ ხმელია. >> ხე შერჩენილი  ხრიოკში ხმელივით, მაინც ნედლია.

მიდით იქ სადაც გელიან
იფრთხილეთ სად არ გელიან
არსად დაგნანდეთ არც სხვისთვის
სიცოცხლე თაფლისფერია,  >> ეს საერთოდ ამოსაღებია, არაფერს ამბობს და საერთო არსს ეწინააღმდეგება.

ბერი საბეროს ბერია საეროს თუ ბრძენ ერია.>>  ბერი ბრძენია ერისთვის, თუმცა საბეროს ბერია;
გნოლი გნოლია ყოველგან, მწყენი  არც ვისი მტერია. >> თუ გნოლია, მაშინ მწეყნი კი არა მწყერი...
ნუ დაგმობთ ნაწერს იყინჩეთ> ნუ დაგმობთ ნაწერს დაინდეთ
აბა ნახე რა გამოვიდა საერთო ჯამში.

მოვედი... :)


"კარგია  როცა იქ მიხვალ
სადაც გულწრფელად გელიან,
ძნელია  მიხვალ, სადაც შენ,
უკვე რომ  აღარ გელიან,
მზე არი უნდა ნათობდეს,
მაგრამ იქ მაინც ბნელია.
მიხვალ და მაინც გულწრფელად
მისვლა იქ  მისაღებია.
გადავიწყებულს გხედავენ
გულსნადებ მისახვედრია,
უდაბნოს შეშლილ სიცხეში
ბედს მაინც არა ჰყვედრიან,
გული მირაჟებს კი ირჩევს
ტკივილი ვის მართებია,
ხე შერჩენილი  ხრიოკში
ნედლივით მაგრამ ხმელია.
უმგლო ტყეს შეფარებული
მგლობას იჩემებს მელია
გული თუ გულობს გამოვა
სნეულს მკურნალით შველიან."


ლექსი თავისი რითმულობით აქამდე მომეწონა.

გმადლობთ  ავტორო,ძალიან მანებივრებ.  მე უბრალო რიგითი მკითხველი ვარ. მომწონს თქვენი პოეზია,  იმად რომ თქვენ  ლექსებში  ,პიროვნების  ინტროვერსიული  განწყობაა  გადმოცემული, რომელიც    შემოგაბრუნებს ,  საკუთარ სულში ჩაგახედებს  და ბევრ რამეზე  დაგაფიქრებს.

მუხა უდიდწსი მადლობა და გულწრფელი სალამი და მოკითხვა კეთილი სურვილებით აღვსებული.
თქვენმა კომენტერის ხილვამ ეს  ქვემორე მდებარე ტექსტი მათქმევინა აქ, 
მიიღეთ ის განწყობისდა შესაბამისად:

ზოგ წაიკითხავს ამ ნაწერს, ზოგ კი, არც შამომხედია.
ეს არც რა საწყენი არი ეს ამ ნაწერის ხვედრია,
შენ არ მიწყინო არაი მეგობრულადა გვედრია,
ხოხობი ხოხბობს, კაკაბი არც მწყერია და გნოლია,
რაც უნდა ასე რამ იყოს ბევრი რამ ნულის ტოლია.
ბედი სიცოცხლეს გთავაზობს მანამ ესეთ დრო მდგარია,
ბევრი რამ ისეც ელვარებს, ბევრ ძირიდანავ მყრალია.
ასეთა რის მაქნისია გინდ კი, გინდ არა გყოლია,
ერთს მიუმატებ კიდევ ერთს ჯამში ვფიცავ რო ორია,
მგელ არ მაიშის მგლობასა, ქორიც იცით რო ქორია,
ინდაურს ბუმბულ შავი აქვ და ხანაც თეთი მგონია,
მამლებიცა ჰყავ მაგრამა მარტო გარედან ფხორია,
ვინ თვალებიდან , ვინ მრავლად მოყურალ–მოუბარია,
ისიც მადლია რაც გულწრფელს შაგიძლავ ან გიხარია.
სუყველამ ვიცით წიწაკა უჭმელადაც რო ცხარეა,
ზოგჯერ ცხოვრებაც მის მსგავსად ან მასზე უფრო მწარეა.
მაინც მზე არის მნათობი, მთვარე ცივი და მდარეა,
სუნთქავს ყოველი ამ ქვეყნად ზოგი კი არი ბარეა.
თუმც საწუთროში სიცოცხლე ერთი წუთი და წამია.
ამინდივით ვართ ჩვენაცა ყოფნა ამოთქმულ არია.
ითქმება ბევრიც ხან არცა გააჩნავ რარიგ დარია,
ხან წვიმა არი ხან თოვა ხარ მზე დგახ ხან კი ქარია,
სუ მუდამ კარგ ხასიათზე  მყოფ არავინა მგონია,
ზღვაც ღელავს, ნაპირს გადმოდის ხან ისიც კიდე მდორეა
მე თქვენ ფერ მეგობრის მპოვნელს ბედის ბედობა მქონია,
თქვენსავით ადამიანი ქვეყნად ბარეღა ორია.
ახლა კი ჩამოვიუქმებ სხვაც საქმე ბევრი მქონია,
არც მე ის დამვიწყებია, ერბო ერბო, ქონ ქონია,
არა მგონავის ამ ფიქრით ვარ მავანთათვის მნესტრია,
არა ღმერთია მოწამე, ეს ადგილ დამინექტრია.

კარგია.