|
როგორი სუფთაა და ნამდვილი.
ესბიჭი გიჟია,ულევად მოედინება.მიკვირს ამ ქვეყნის სიმშვიდე.
არც სცალიათ.
სიმღერა
"ხანდახან რისხვა ვინატრე ზეცის,
ხანდახან მსურდა ღმერთთან გოდება".
როს ყვავილებით ნაფენი ზეცის,
სასურველია თურმე მონობაც,
არ მელოდება მე განსაცდელი,
არც სიხარული არ მელოდება.
იქ სადაც წვიმის ისმის ძახილი,
იქ სადაც მუხა ელვით ღონდება.
ვერც სიყვარული შევძელი მტრისი
ვერც სიძულვილი ვიწყე ლოდებად
მაგრამ ამ ერთხელ, არ ვიცი სხვისი,
მე პოეზიის ვიგრძენ მონება
ჩავასწორე, პატივცემულო ნიკი, მადლობა. კაი დროსია პასუხი, მაგრამ მაინც... :) მოგიკითხეთ, მადლობა ამ საიტისთვის, დიდი მადლობა!
მადლობა მუხა!
დიდი სიყვარულისა და ბედნიერების დევნაში ცხოვრებისეულ სიხარულებსა და ბედნიერებებს ვერ ვამჩნევთ… და არა მხოლოდ პოეტები.
არადა ცხოვრება - ესაა!
ამ ბოლო დროს სულ ყოფითი სიხარულები და ბედნიერებანი , მათზე ფიქრი მიზიდავს.
რა უხარიათ ადამიანებს, რა აბედნიერებს სხვებს.
ბედნიერება ხომ არსობრივად ,,თაიმ სენსითივი”, ანუ ,,მალფუჭებადი”,” მალჩავლადი”? “დროისადმი მგრძნობიარე”?… - რაღაც ეგეთი შინაგანი (!) მდგომარეობაა.
არის რაღაც, რაც დროებით (!) მრავალ ადამიანს გააბედნიერებდა, მდიდარსაც და ღარიბსაც, მაგრამ სხვადასხვა დროითი ხანგრძლიობით. (მაგ . ლატარიაში უცებ მილიონის მოგება).
სხვაფრივ ჩემი, შენი, იმისი ბედნიერება - სულ სხვადასხვაა და ვერ ,, მოირგებ” სხვის ბედნიერებას
ბედნიერება - რომელიც ხანგრძლივია, ბედნიერება ხომ აღარაა, ეჩვევა ადამიანი და კმაყოფილებად ექცევა.
ეს ლექსი ამაზეა. გავა ორიოდე დღე და წყვილს ჭაღისკენ ახედვაც დაავიწყდება. ჭაღია, რა!
საინტერესოა სხვები რას მეტყოდნენ ამ თარგმანზე. მადლობა ვინც წაიკითხა :)
გმადლობთ მუხა გაიხარეთ <3
დიდი მადლობა, მუხა, გაიხარეთ!
მადლობა.
ჩემი შეფასება: უმაღლესი.
უF, შენ გენაცვალე, როგორ მესიამოვნა ეს ლამაზი გოჭუნა ლექსუკა,
ვიზიარებ ყველ თქვენს ფიქრსა და დარდს.
"ხანდახან მსურდა ღმერთან გოდება"
ჭაღის დაკიდება წყვილის მიერ ბედნიერებას ნიშნავსო გამიგონია.
ლექსი სასიამოვოა.
მე უფრო სიყვარულიანი ლექსები მიყვარს!!
თAრგმანი მისაღებია.
უჰ, ეს როგორ გამომრჩა
5
თქვენ როგორ ფიქრობთ?
პასუხი
თქვენ დასკვნას გავიმეორებდი.
მართლადაც
ნეტავ სად ქრება ზღვარი,
ცხადსა და სიზმარს შორის?
აქ ანა და თადეოზი კარგად გაერთნენ ,მაგრამ მთავარია თადოზს რა აქვს ჩაფიქრებული, რაც აქვს მოსაყოლი ,აუცილებელი ანამ იცოდეს, ვნახოთ შემდგომში რა ხდება
რატომ აგვიანებ გაგრძელბის დადებას?
მშვენიერი თარგმანი.
ძალიან, ძალიან მომეწონ
პირიქით, აქეთ მიგიძღვის
ბრალი ჩემს ბედში ტრიალით,
დიდი მადლობა, მუხა!
დიდი მადლობა, მუხა, იხარეთ!
მადლობა, რომ შემოიხედეთ..:)
ანა <3 <3
გმადლობთ, ქალბატონო ნინო.
ძალიან კარგი თარგმანი, როგორი კარგი სევდიანი, ნაღვლიანი ლექსი
ხედავენ ტრამვაის მოძრავი ლანდები
შენ გვერდით დივანზე ვიღაცას - მე არა!
გამიხარდა თქვენი გამოხმაურება, ქ-ნინო, მხატვრულ თარგმანში უმაღლესი შეფასება მქონდა თავის დროზე კლასიკური ფილოლოგიის ფაკულტეტზე. აქამდე ვერ გავბედე, უფრო სწორად ეს პროცესი მაშინებდა, მუდმივი ძიება, ვიცი რა შრომატევადია, რა სირთულესთანაც მექნება საქმე. არ ვაპირებ გაჩერებას. მადლობა!
დიდი მადლობა, მუხა, იხარეთ, კარგო ადამიანო!
როგორ გამახარა ვანანოს ამ თარგმანმა.
ძველი, ბედნიერი წლები გამახსენა ამ საიტისა. პოეტთა და მთარგმნელთა მთელი პაექრობები რომ გვქონდა, ერთ სასვენ ნიშანზე რომ ვხოცავდით ერთმანეთს და მერე ვითომც არაფერი, ისევ ძმები ვიყავით.
ახლა თარგმანს რაც შეეხება:
ჩემი პირველი, უმწეო თარგმანები რომ მაგონდება, ყურებამდე ვწითლდები, ეს იმათთან შედარებით - შახია!
(გამოთქმა ნუ გაგაკვირვებთ, თბილისური იდიომი არსებობდა ადრე ასეთი)
მუხას აქვს უტყუარი ლიტერატურული ალღო და გემოვნება. მის აზრს ძირითადად ვიზიარებ, მაგრამ აქ ნიჭი დავინახე, უფრო ზუსტად ,, ყური” მთარგმნელისა. შერჩეული რიტმი ნაკლებად დამუშავებულია ქართულ პოეზიაში, კარგად ჟღერს. ყველამ თავისი საქმისა უკეთ იცის, მაგრამ მე არ მოვეშვებოდი , ვიწვალებდი, ვიწვალებდი და რამეს გამოვიყვანდი.
თარგმნა - საერთოდ წვალებაა.საკუთარი ლექსის წერაზე საშინელი. რატომ?!
საკუთარის მექოთნე თვითონ ხარ და საიდანაც გინდა, იქიდან მოაბამ ყურს და სხვისას რომ თარგმნი , სულ დანაღმულ ველზე დადიხარ.
|
