|
როგორც წესი, ჩემთვის არაკონვენციური ან, ასე ვთქვათ, არატრადიციული ფორმის ლექსები უცხოა, მაგრამ ეს ის შემთხვევაა, როდესაც არა მხოლოდ თემატიკის, ზოგადად ამ ერთ დიდ ტკივილში ჩატეული მთელი სამყაროს წინაშე ქედს ვიხრი, შეფასებაც მეუხერხულება. ეს ის შემთხვევაა, როდესაც უნდა აღფრთოვანდე, როგორც ავტორით, ისე პიროვნებით! <3 ღმერთმა დაგლოცოთ! შვილი ნათელშია! ორი წილი შვილი გიხაროთ ღმერთმა
შაბათიდან შაბათამდე
მარხვიდან მარხვამდე
მიწიდან ცამდე და
მხოლოდ ღრმა მოხუცებულობისას მიჰბარებოდეთ უფალს, მისგან დალოცვილნი!
მადლობა, ანა, საყვარელო! :) მიზეზი ძალიან კონკრეტულია, თუმცა არა მხოლოდ ავტორებში, ზოგადად, ადამიანებში, ვიცით, არსებობს სუბსტანცია, რომელიც არც ისე ხილულია... სხვათათვის, მით უფრო... სხვა ერებიც არსებობს... :)
დედაენასავით ნამდვილად რომ არ მეცოდინება, ეს ალბათ აღნიშვნად არ ღირს. :) თუმცა სასაუბროს ვფლობ. ვიცი, ასევე, მათი ტრადიციების შესახებ. ისე თემას არასდროს ვეხები. არა მხოლოდ პოეზიაში ვიცავ ამ ხაზს. კონკრეტულ ერთეულებზე არ მიფიქრია. :)) თუკი რამეა ჩემთვის წარმოუდგენელია, ეს ე.წ. "ხელოვნური" სტილია, არა მხოლოდ პოეზიაში... თუმცა ადამიანები იმისთვის ვართ, რომ ეს სამყარო და მისი თითოეული გამოვლინება სხვადასხვაგვარად აღვიქვათ და კიდევ კარგი, რომ ასეა! მაგრამ გასაკვირი ნამდვილად არაფერია. სრულიად უცხო ცივილიზაცია, სიტყვები...
ელენემ ულამაზესად შეასრულა! ცრემლიც მომგვარა.. მოიხდინა.
ბოდიშს რატომ იხდით? :)) მით უფრო, იმ შემთხვევაში, თუკი ნამდვილად გავაღვივე ის ძველი ემოცია? ^-^ ესე იგი გარკვეული, თავისებური გავლენა მაინც მოუხდენია.
მეც წარმატებებს გისურვებთ, ჩემო კარგო!..
ძალიან კარგია!
გმადლობთ, ქალბატონო ნინო!
რატომ დამჩაგრე გენაცვალე, ჩემი კომენტარი არ მოგეწონა?! კაი, კაი. აწი...
მომეწონა საიამოვნოდ წამეკითხა.
მეც მაქვს ნაწვალები ამის თარგმანზე და არ გამომივიდა. ამოცანა წარმატებით არის დაძლეული, ცოტა არქაიზაცია მეჭარბა, მომეჩვენა, რომ ახმატოვას ენა მსუბუქია , სადა ორიგინალში და ეს უფრო აძლიერებს ტრაგიზმს, მაგრამ ალბათ უამისოდ არ გამოდის.
შელოცვასავით ტექსტია, ძალიან ძლიერი და ძალიან შენეული.
წარმატებები
ნადლობა უმა.გაიხარე
ძნელია, როცა ფრთები გაქვს და ფრთებისგარეშეს თამაშობ ყოფას
ანი <3 მადლობა , მნიშვნელოვანია შენი კომენტარი ,
გენაცვალე .
ფლორე, ეს ჩემი აზრით, შენი საუკეთესო ლექსია, დიდი ტკივილი ქმნის პოეზიას. გეფერები, აქ დედის სულია დაღვრილი, ანაკვნესები, ძალიან მეტკინა, ყველას შეეხება, ისეთია. მიყვარხარ <3
ანანე კიკნაძე მადლობა. თანამედროვე პოეზიას მე ვერ ვეწყობი და არც მაქვს ასეთი მიზანი ))
ვახ, როგორი განსხვავებული თემატიკით მოსულხარ და რა კარგი შესრულებაა. ძალიან უხდება ამ ემოციებს ტაქტიდან ამოვარდნილი რიტმები და სტაკატოები ალაგ-ალაგ.
საინტერესო ნაწერია. ასეთ თემას როცა ეხები, ძალიან მცირეა ზღვარი ზომიერებასა და უგემოვნობას შორის და ეჭვიც არ შემპარვია, რომ ყველა მახვილი ზუსტი იქნებოდა.
მაღალი დონე!
ეს ის შემთხვევაა, როცა თემატიკა საერთოდ არაა გადამწყვეტი.
ბავშვიკო რომ გაიზრდებს, ის ცალკე იამაყებს კიდევ.
სიყვარულის თუ -თან გამკლავება ძლაიან კარგია, უფ... მგონი ყველაზე ზუსტი.
თავიდან რაღაც მოსაწყენად დაიწყო, მაგრამ ვიცი რა, უნდა გენდო, როგორც მკითხველი, არც შევმცდარვარ!
ძალიან საინტერესო მომეჩვენა, მაგრამ ყოველ ბწკარედში ლექსიკონში სირბილმა თვალი დარალა და გონება გაფანტა.
არ ვიცი ნიგერიული ტომის შესახებ როგორ დაინტერესდით, როდის და მათი ენა რეალურად ნაცნობია თქვენთვის თუ რაღაც მომენტების გამო, კონკრეტული ლექსიკური ერტეულები გახდა თქვენი ნაწერის ინსპირაცია, მაგრამ ხელოვნურად მომეჩვენა.
ენა საერთოდ არ ვიცი, მალაიზიურ იავნანას ისე ვმრერი, იმიტომ რომ ერთხელ, ბევრი წლის წინ, ელენე ფოჩხუას შესანიშნავი შესრულება მოვისმინე, მაგრამ ასეთი კოლაბორაცია, ნაზავი ვუწოდოტ თუ გნებავთ, პირველ ჯერზე ვერ აღვიქვი, გამიჭირდა.
ბოდიში. წარმატება თქვენ.
ერთი კია, ნიგერიაში მინდოდა მოგზაურობა და მაშინ დავინტერესი იორუბას მოსახლეობის ამბებით, მაგრამ მერე გადავიფიქრე და არარც შევყოლივარ ამ ამბავს. თქვენ ახლა კი გამიღვივეთ ემოცია, რომ მივუბრუნდე იმ ჩანაფიქრს :)
ვახ... თავიდან მომეჩვენა, რომ ძალიან გამაღალფარდოვნებული თუ გაბუქებული იყო ეს წარმოსახვითი სამყაროს ჩვენების მცდელობა, მაგრამ დასასრული იმდენად ზუსტია, რომ ყველაფერი თავის ადგილზე დაალაგა.
რამდენიმე ძალიან კარგი მომენტია, უბრალოდ რაღაც მომენტები ძალიან აძველებს, სხვა დროში მაგდებს და ამ გადმოსახედიდა ვერ ვუახდენ თანამედროვე პოეზიას. წარმატება.
აი ეს შენი სტილი და კლასია, ზუსტად ასეთ ზედვაკელს ვიცნობ პოეზიაში.
მუხა მადლობელი ვარ ყურადღებისთვის. უდიდეს პატივისგცემთ და თქვენ ნამდვილად ყველაზე უკეთ იცით და გახსოვთ თუ რამდენი ხანი იწერებოდა ნაწარმოები ამ საიტზე. უამრავი რჩევები მიმიღია თქვენგან.
პატივისცემით.
ჯერ თქვენი იუმორესკა წავიკითხე ფეისზე, მერე იმ მოაზროვნის არცთუ ურიგო აზრი.
მოკლედ ცოდოა ადამიანი ( ცნობილი, თუ უცნობი, მდიდარი თუ ღარიბი, გავლენიანი თუ უბრალო) და არამარტო ჩვენს ქვეყანაში.
ის ვერასდროს გაექცევა შიშს.
#იუმორესკა
ნინო დარბაისელი
ჩამჭრელი კითხვა კვარასათვის
სადღაც წავიკითხე, რა საჭირო იყო ამ ფოტოების დადება ინტერნეტში, ჩუმად მისულიყო, თუ სადმე მისვლა და ვინმეს ნახვა უნდოდა ამ კვარაცხელიასო და ძალიან გავერთე.
წარმოვიდგინოთ:
მიდის ეს ჩვენი კვარა ჩუმად, აუცილებლად ფეხაკრეფით …. სად და არც მეტი არც ნაკლები …ტაძარში თუ საპატრიარქოში, მთელ ოჯახთან ერთად,
(ხომ შეიძლებოდა, ვინმე სამოქალაქო პირის სანახავადაც წასულიყვნენ, არა? )
ყველას შებურული აქვს სახე, რომ არავინ იცნოს, მაგრამ პრესასა და მასმედიას როდი სძინავს!
აქეთ-იქით უკვე ჩასაფრებულნი არიან პაპარაცები, იღებენ სურათებს, რომელზეც თან ჩანს, თან არა, მისი სილუეტი, (ბნელა და განათებას ხომ ვერ დააჭერენ ხელს, იელვებს).
ერთი მოქნილი ჟურნალისტკა პირდაპირ ხიდან ხტება მიკროფონით ხელში, მიიჭრება კვარასთან და ჩვეული ოსტატობით, პირში მიკროფონს თხრის, თან ჩამჭრელ კითხვას უსვამს:
- თქვენ ფეხბურთს თამაშოოოობთ?
ვიდრე დაბნეული კვარა პასუხს ეძებს, იღბლიანი პაპარაცი უკვე უშვებს მოპოვებულ ფოტოებს მისამართზე, სადაც საჭიროა და ელიან. ჩერდება გადაცემა და დიქტორი ბედნიერი სახით ამცნობს ტელემატყურებელს, რომ უკვე მოიპოვეს კვარას ექსკლუზიური ფოტოები და საცაა, გაუშვებენ პირდაპირ ინტერვიუსაც.
სასწრაფოდ იდება სურათები (მერე რა, რომ ზედ არავინ იცნობა) სოციალურ ქსელებში, მოდის ლაიქებისა და ბიტკოინების თქეში….
ეჰ, კვარა!
ახლა, კი გვიწერია კონსტიტუციაში, როგორც ყველა დემოკრატიულ ქვეყანას, რომ ადამიანს, მოქალაქეს აქვს უფლება აღიაროს ნებისმიერი რელიგიური აღმსარებლობა, ან არ აღიაროს არცერთიო, მაგრამ ვინ კითხავს კონსტიტუციას, აგერ არა ვართ კლავიატურას დაწაფებული, ალაგ-ალაგ ნაკითხი მასა?
ნებართვა მაინც უნდა აგეღო რომელიმე ჩვენგანისაგან, გქონდა თუ არა იმ უფლების გამოყენების ნება, ვიღაც წინდაუხედავს ჩვენს კონსტიტუციაში რომ შეუპარებია…
ეჰ, კვარა, კვარა, რატომ ჩაშალე ეს ყველაფერი, ხალხი შიმშილით იხოცება, კაპიკებს დასდევს …
შენ კი, შენ რა ჰქენ!
რას დადიხარ თავაღერებული!
რატომ არ დაიმალე, როგორც საჭირო იყო!
ჟანრის შეგრძნება მაინც როგორ არა გაქვს?
მარტო ბურთის დევნა გეყოფა?
ესაა შენი ქართული გული?
მადლობა ნიკე
კვარაცხელიაზე იუმორისტული ტექსტი დავდე მაშინ ფეისზე. ახლა მოვძებნი და ბარემ აქ, კომენტარად დავდებ.
დიდი მადლობა, მეც ანალოგიური დამოკიდებულება მაქვს ურაკპარაკელებზე. ეს საიტი მაინც განსაკუთრებით მიყვარს, აქაურ რჩევესა და შენიშვნებსაც განსაკუთრებული სიფრთხილით ვეკიდები. მადლობა, რომ კითხულობთ.
სჯობს გვიან, ვიდრე არასდროსო,- ნათქვამია.
აქ მთავარი ის კი არაა დროში რომ დაიგვიანა, არამედ ის, რომ საჭიროა მსჯელობაც და საუბარიც ამ თემაზე. არა ვინმეს გასაშავებლად, არამედ ნათელისკენ სასიარულოდ. იმიტომ რომ ამ ინსტიტუციაზე ბევრი რამეა მიბმულ-მიკოწიწებული რბილად რომ ვთქვათ. ამასწინად ხვიჩა კვარაცხელია ესტუმრა პატრიაქს. დაიდო ფოტოები და ფეიბუქზე მორიგი გარჩევის საგნად გადაიქცა. რწმენაში თავისუფალია ადამიანი, მაგრამ...ერთი მოაზროვნის თქმით, ეს ალალი, გაუნათლებელი ბიჭი ახალი თაობის კუმირია და ამ ვიზიტის აფიშირებით ირიბად მიერეკება მათ სიბნელეშიო. საოცარია თავად გაუნათლებელს უწოდებს და თან იმხელა ჯვრის აკიდებას აკისრებს რომ... ამიტომ უნდა იყოს ეკლესიის თავი სუფთა, რომ სხვებისთვისაც იოლი იყოს მოქმედება.
ნინო, გმადლობთ კომენტარისთვის.
ვფიქრობდი რომ ჩემ პასუხს არ საჭიროებდა თქვენი კომენტარი, არ გიპასუხეთ იმიტომ, რომ გეთანხმებით ტექსტის აღქმაში.
დიახ, ფინალი "შეწყვეტილი სიმღერაა" (ასეც დავარქმევ) და შესაბამისობაშია ავტორის რეალურ შეგრძნებასთან.
მადლობა!
კარგი. შევთანხმდით. ^_^ თუ დავინახე, რომ, ჩემი აზრით, ესა თუ ის დეტალი, შეიძლება, იოლად რომ ვთქვათ, უკეთაც გამოიყურებოდეს, ვეცდები, ეს ჩემი ძალიან მოკრძალებული აზრი გაგიზიაროთ. მთავარი _ ავტორია!
განწყობის უკეთესობისკენ შეცვლას გისურვვებ.
"არ ვიცი რატომ განვიცდი ამდენს"?
გაზაფხულია, გაზაფხულია.სიყვარულმა გაზაფხულზე გახელება იცის!
|
