|
ენაცვლებოდა ჩემ ხმას , გამყინავს ,
ცივი კედლიდან მუნკის ,,კივილი ,
ავტორზე ძლიერი ფსიქოლოგიური ზემოქმედება მოუხდენია მუნკის შედევრს. ჩემზეც ასე იმოქმედა, ამიტომ კედელზე არ დავკიდე .
აბსოლუტური სიჩუმე მჭირდება,
აბსოლუტური,
აბსულუტური სიჩუმის იმედი ნუ გაქვს,
სადღაც, ყვავი მაინც ჩხავის.
სრულიად გულწრფელად გთხოვთ, ჩემთან არ მოგერიდოთ. ხდება ხოლმე, რაიმე დეტალს გადავყვები და ცვლილებას რომ შევიტან ტექსტში, სხვა რაღაცა, წინა ვერსიაში კარგად რომ იჯდა, ამომივარდება. დაღლილი თვალი ვეღარ ამჩნევს.
ბევრჯერ გამომდგომია სხვისი რჩევა. ახლიდან, კარვად გადამისინჯავს ყველაფერი და როცა დავრწმუნებულვარ მართებულებაში, მიმიღია ათასგზისი მადლიერებით.
ერთი წრფელი მადლიერება მარტო იმაში ეკუთვნის მკითხველს, თუნდაც რომ წაიკითხა და აზრის გაზიარების სურვილიც თუ გაუჩნდა ხომ - ბედნიერებაა.
ყველაზე დიდი სასჯელი - იგნორია!
გაიხარეთ! ალბათ ეს ჩემი ნაკლია!.. მართალია, არც შენიშვნის დროს გამიჭირდება აზრის კორექტულად გამოთქმა და არგუმენტის დასაბუთება, მაგრამ, რატომღაც, მგონია, რომ ასეთ დროს ვიღაცას რაღაცას, უფრო სწორად, ჭკუას ვასწავლი, ისე ვექცევი, როგორც უფროსი, პედაგოგი ან მენტორი. ამპარტავანება კი, განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც საქმე შემოქმედებას ეხება, ჩემთვის რადიკალურად მიუღებელია, რადგან, უპირველეს ყოვლისა, თვითკრიტიკული საკუთარი შემოქმედების მიმართ ვარ... თან, ძალიან... რაც დრო გადის, მით უფრო მეტად!!! აი, ეს არის მიზეზი...
Ვხვრეპავთ
გიორგი გილოცავ შენი წიგნის "სიყვარული ნათელ ფერებში" გამოცემას გუშინ ვნახე ეს ინფორმაცია"არტინფო"- ში და ძალიან გამიხარდა.
ძალიან მომეწონა ინტერვიუში შენი ფრაზა:
""მსურს სამყარო ბოროტების გარეშე
და
სიყვარული ნათელ ფერებში"!
ძალიან კარგი პიროვნება, კეთილი, პატიოსანი კაცური კაცი ბრძანდები, გიორგი ბატონო!
წარმატებები!
საოცრად ემოციური ნაწერია, კი, არ წავიკითხე ფილმი ვნახე.
მადლობა პასუხისათვის.
ყველაფერი გასაგებია ამ მხრივ.
სხვაფრივ კი ამგვარი, უმორჩილესი თხოვნა მექნება თქვენდამი და არა მხოლოდ თქვენდამი:
თუ სიტყვებში ,,კრიტიკას ვერიდები” - იოტისოდენად მაინც, თქვენი მონა-მორჩილიც იგულისხმეთ, მას, სწორედაც რომ, სჭირდება და ენატრება იგი.
ნაკლებდასაბუთებულადაც რომ მოგეჩვენოთ თქვენი შენიშვნა, აზრი, იგი მუდამ დიდი მადლიერებით მიიღებს.
მას მუდამ უყვარს კრიტიკული განსჯა საკუთარი ტექსტების ნებისმიერი ასპექტისა და რაკი იშვიათად შეაწევს ხოლმე ვინმე ამ მხრივ სიტყვას, იძულებული ხდება, თავად წეროს თვითკრიტიკული ტექსტები.
Ასე გადავწყვიტე, საყვარელო! რასაც ველით, ყოველთვის ის არ გვხვდება ამ ცხოვრებაში. Მეც უფრო მაღალ შემოქმედებას ველი ყველგან, როგორც წესი, მაგრამ თუ არ მომწონს, კრიტიკას ვერიდები... ამიტომ, არ ვწერ... Არ დაგიმალავთ, ოთარ ჭილაძისთვის მიძღვნილი მაქვს ლექსი. Ჩემი რჩეული ავტორია, როგორც პოეტი, როგორც მწერალი, საზოგადო მოღვაწე. ხოლო ეს ბოლო წინადადება უკანასკნელ წამს გადავწყვიტე... Ჩათვალეთ ურაკპარაკს მივულოცე... წინააღმდეგ შემთხვევაში, რთული მისახვედრი არ არის, წესით გემახსოვრებათ... როგორც ხდება, თავში დავწერდი, თორემ მაქვს ლექსი, რომელშიც პირდაპირ ვესაუბრები! მოვა დრო, დავდებ... Წარმატებები, ჩემო კარგო!
გასაგებია, მუხა საყვარელო. მე ჩავთვალე, რომ ჩემი ვალი იყო, აუცილებელი იყო ამისი თქმა, რაც შეიძლება ნათლად. არც ჩემთვის იყო ადვილი გააზრება და ჩამოყალიბება ამ სახით.
მე მაინც ვფიქრობ, რომ რაღაც მომენტში ადრევე უნდა თქმულიყო ეს ყველაფერი, არ უნდა შებურულიყო რაღაც მითოსურად. მთავარი კონცეფცია აქ ჩემთვის მაინც ისაა, რომ მორწმუნე ადამიანები ნათელს ელტვიან, ნათელი კი ეკლესიის გარეთ, სხვაგან არსადაა დატოვებული.
მზად ვარ ვიფიქრო, რომ ეროვნულ ნათელ ღირებულებათა დამხობა, დამცრობა ….ერეკლე, ილია და ასე შემდეგ ჩემ მიერ ჩამოყალიბებული რუსული სპეცსამსახურების სცენარის ნაწილია. სხვაგან არავის აღარაფერი კარგი აღარ უნდა ეგულებოდეს.
ისევ დარდიანია ჩვენი დანტე დაიანი?!
გთხოვთ მაპატიოთ,
ამ თემაზე კომენტარს ვერ ვწერ.
უღრმესი მადლობა! ^-^ <3 არ ვიცოდი, გურული ყოფილხართ! ^-^ <3 გავსკდი ვალიდას ამბავზე სიცილით! :))))) ვალიდა, როდის ჩამოდი! :)) <3 ესეც გურული იუმორის მასტერკლასი!!! მაგარი იყო!!! :D
Მადლობა ამ არაჩვეულებრივი, მრავლისმომცველი კომენტარისთვის, რომელშიც იუმორი და ინტელექტი ასე ჰარმონიულად ავსებენ ერთმანეთს! <3
მადლიერი ვარ!
გაიხარე უთარ ბატონო.
ძალიან მომეწონა როგორც ლექსი ასევე საინტარესო კომენტარები, რომლითაც გვაწვდიან უამრავ ჩვენთვის უცხო ინფორმაციას ჩვენივე ცოდნის შესავსებდ, მადლობა ამისათვის.
მე დედაბუდიანად, გურული ვარ და დიახ სწორედაც გურიაში მამას - ბაბას და დედას - ნენას. ასე მიმართავდნენ. გასაკვირი არაფერია ზოგჯერ სიტყვები კი არა ადამიანების მგზავსებასაც იპოვნი , აგერ მოგიყვებით ჩემს ამბავს, ახლახან ვიყავი დრეზდენში, ახლობლის კონცერტზე. მერე მივდივარ ქუჩაში ვათვალიერე ამ ულამაზეს ქალაქს თავისი შესაშური არქიტექტურით და ჰოი, საოცრებავ ჩემს წინ მოდის ქალი ჩემი კარის მეზობელი ვალიდა წითელი თმით, პომადით, უცბად მივახტი და გადავეხვიე ვალიდა როდის ჩამოდით-ქო და პირზე ჩემრჩა სიტყვა, ქალი გახტა გვერდზე და ხელების ქნევა დაიწყო, იმწუთასვე ჩემმა თანამგზავრა აუხსნა გერმანულად, მიგამგზავსაო, და მერე მოკვდა ქალი სიცილით, ახლა აქეთ თვითონ მეხვეოდა,ნიგერია კი არა აგერ პოლონეთშიც შეხვდებით მგზავს სიტყვებს. მაგ. შუკა, მეხი, ასე, რომ გასაკვირი არაფერია და რაც მეტი გვცოცოდინება მით უკეთესი.
იმხელა საქმისთვის მოგიკიდიათ ხელი, არ უნდა მოეშვათ. მუშაობის გაგრძელების პროცესში თუ რამე დაგჭირდეთ, აქა ვარ თქვენთვის, რაც შემიძლია.
მე ვიცნობ ქართველ მთარგმნელებს, რომელნიც მთელი ცხოვრება ჩაჰკირკიტებდნენ საკუთარ თარგმანს. ნამდვილად ღირს ამად ეს შედევრი
ქ-ნო ნინი,
არ მქონდა წაკითხული და უკეთ რომ აღმექვა, ბწკარედულად ვთარგმნე, შემდეგ კი გავრითმე
გაიხარეთ კარგო და ძვირფასო ხალხო.
წარსული - ბებია; აწმყო - დედა; მომავალი - შვილი.
მადლობა! იავნანაა, ჩემო კარგო, Სრულიად უცხო კულტურის, ესაა მათი იავნანას სახელწოდება: "ია ნი ვურა", რომელშიც მათი ზღაპრების გმირები და მონათესავე ტომებთან მათი კეთილი, ს ა მ ა გ ა ლ ი თ ო ურთიერთობების შესახებაა ნახსენები. "Ხელში დარჩენას" თუ დავუწყებთ ძებნას, :) ამ რამდენიმე უცხო სიტყვის მიღმა ხელში სამაგალითო ურთიერთობის ეს მაგალითი უნდა დაგვრჩეს, ასევე, რაც პირადად ჩემთვის უმნიშვნელოვანესია: დედა ძილისპირულიდანვე აზიარებს და უნერგავს შვილს ძმის, დის, სიყვარულს, სთხოვს, მიჰბაძოს ჟირაფს და იყოს მისი ერთგული, განსაკუთრებით, გასაჭირის ჟამს. იავნანაა, ხომ უნდა დააკვალიანოს დედამ შვილი... Ხელში "შეიძლება დაგვრჩეს" წინაპართა და შთამომავალთა შორის ზეციური კავშირის მნიშვნელობა, ეს, ასევე, არანაკლებ და შეიძლება უფრო მეტადაც კი, მნიშვნელოვანი, არა: უმნიშვნელოვანესია! ჩემთვის.. Კავშირი წარსულს, აწმყოსა და მომავალს შორის!. დიდი ბებია გარდაცვლილია, მაგრამ ისიც, დედასთან ერთად, გალობს ზეციდან და Შთამომავლობას მფარველობს. "Წინკარი არ გაიხურა": მამა საშოვარზე წავიდა, მაგრამ დაბრუნდება; საკუთარი ოჯახისა და კერიისადმი ერთგულება და მზრუნველობა... ოჯახის სიწმინდის სიმბოლო, შინ წმინდა გულით დაბრუნება. სიტყვას მე უმიზნოდ, აწონ-დაწონის გარეშე არსად და არასდროს ვწერ, ჩემო კარგო. Ძალიან საინტერესოა ის, რომ მამა შორეულ იორუბას ენაზეც "ბაბაა". ეს დეტალი კიდევ უფრო მეტად ადასტურებს იმას, თუ რამხელა კავშირია თუნდაც ერთმანეთისგან იმდენად დაშორიშორებულ ენობრივ ჯგუფებს შორის, როგორც ნიგერიული, ამ შემთხვევაში, იორუბა და სხვა არაერთი და ქართულია. გურიასა და, თუ არ ვცდები, სამეგრელოშიც დამკვიდრებული... ანუ რა შორსაც არ უნდა ვიმყოფებოდეთ ერები ერთმანეთისგან, მთავარი გვაერთიანებს! ფუძე ერთია! ადამის მოდგმისანი ვართ... რა უცნაურია... :) აზრად არ მომსვლია ექსპერიმენტის ჩატარება :) რატომ იფიქრეთ... თქვენ ატარებთ? მეცნიერი ხომ არ ვარ... :) Არა მგონია, ნანი უცხოდ ჟღერდეს; ქულა არწივის მართვე, ვიცით, ქართული სიტყვაა, თუმცა მაინც დავაკონკრეტე. იავნანას ჟღერადობა აუცილებლად უნდა ჰქონოდა, რაც აქვს კიდეც და რთულად ნამდვილად არ იკითხება. Მთის, ტყის და ბოროტი ალის დასახელება და ჟღერადობაა უცხო, ვისაც, სხვათა შორის, მხოლოდ დედის ძალისა შეეშინდა ისე, რომ უკუიქცა. "ესეც შეიძლება" ხელში დაგვრჩეს: დედა - სიკეთეა, მისი სიყვარულის ძალა იმდენად უსაზღვროა, რომ ის თვით ბოროტებასაც კი ამარცხებს. Სურვილის შემთხვევაში შეიძლება კიდევ აზრის გამოტანა. გარდა ამისა, მაქვს კონკრეტული მიზეზი იმისა, თუ რატომ მაინცდამაინც ნიგერიული... Ქართული ჯერ კიდევ შორეულ 2004-ში დავწერე, რომელიც პირველ კრებულში შევიდა.
ფინალური ორი ტაეპი დამაფიქრებელია.
ვრეპავთ?
ამას სჭირდება დამცავი წითელი ნიშანი რომ ფვაქვს. სკოლის ბავშვებიც შემოდიან.
ჩემი შთაბეჭდილება?
თავიდან მაღალ რეგისტრს რომ აიღებს მომღერალი და სიმღერას შეწყვეტს , უფრო სწორად, რაღაცნაირად მოამრგვალებს ფრაზას ,იტყვის რაღაც, ხასიათზე ვერა ვარო და შინ წავა.
“შემომიწექი” - კარგია.
დავტოვე წყნარად ფრიადი.
ამხელა ლექსი რამ გათარგმნინათ?
სხვათა შორის, ამ ლექსის თარგმანები ერთ ცალკე წიგნად გამოიცა საქართველოში.
ცხადია, თქვენი თარგმანი კიდევ საჭიროებს მუშაობას და ის წიგნი დაგეხმარებოდათ ამ ეტაპზე
მიძღვნა კარგია და მე კი ლექსს ველოდი.
შენს ლექსთან ხომ ადამიანი ვერასოდეს მოიწყენს.
რიტმია საინტერესო.
აქ დავტოვე ფრიადი, არა მხოლოდ იმიტომ, რომ არაფერია უფრო გულშიჩამწვდომკ ჩემთვის, ვიდრე მამის ლექსი შვილზე. არამედ სათავფურცლე ხარისხის ლექსია
სიყვარულს უმკლავდება - არ ვიცი, შემთხვევჯთია თუ ამ ავტორის რეალურმა ხელწერამ გამოჟონა, დასამახსოვრებელია.
|
