|
საინტერესოა...
რამდენჯერმე წავიკითხე და კომენტარი კი არ მქონია.
არის აქ რაღაც სარკალურად სასიამოვნო სევდასავით.
აღმოსავლელი ბრძენების ნაწერებს ჰგავს, თან პოეტებიც რომ იყვნენ.
#მარი_ბი ეგარაფერი,
ქეროლაინ მადლობა )
მოგიკითხეთ
უი, შეცვლა დვიწყებია და ავტომატურად დარჩენილა პოეზია. პროზაა.
იასონ, მგონი მართალი ბრძანდებით :)
რაღაც მომენტში დავეჭვდი მეც, მაგრამ სიზარმაცის გამო თავი დავაჯერე საწინააღმდეგოში და აღარ მოვუბრუნდი :დ
შევასწორებ, მადლობა თქვენ!
აუცილებლად უნდა იფიქროთ
ძალიან კარგად გამოვიდა
ოღონდ ჟანრში პოეზია პროზით შევცვალო თუ პუბლიცისტიკით?
გმადლობთ ^^
მადლობა, ჩემო კარგებო! როცა მოვიცლი, იქნებ გაგრძელებაზე მართლა ვიფიქრო
ძალიან ლამაზი და უთბილესი ნაწერია.
კაია... +2
მადლობა, იასონ. ჰო, მე პოეტი ვერ ვარ, ხანდახან წამომივლის ხოლმე
ეეჰ ხდება რომელია?! ხდება და მერე, როგორ ხშირად
+1
"მე ძველებურად გაგიმზადე ჩაი
და მკერდთან
შეხსნილი ღილის დასაბნევად
რაღაც ამბებით,
ავწიე ხელი – დასამტვრევი,
დამება ენა."
შენ ხომ არ გესმის რა გულიანად ვიცინი ახლა : )
ძალიან საყვარელი კადრია *)
|
