შემოდგომაში შევიდა ყველა,
მე ერთადერთი შემოვრჩი მაისს,
ვყვირი,
თან თითქოს ხმამაღლა,
მაგრამ..
არ გესმის ჩემი...
არ გესმის მაინც.

სიცარიელე მოაწვა ქალაქს,
შემოდგომაში ჩაძირვას იწყებს.
მოწყენილობას ვეღარსად ვმალავ,
გესმის? -
შენთან ერთადაც  ვიწყენ.

ვინ ვის დაშორდა, -
ცოდნაც არ მინდა,
ეს ვერ იქნება ჩემთვის მთავარი.
მთავარია რომ ვინც კი წავიდა,
შემოდგომაში აქვს „გასავალი“.

ცეკვა მოსწყურდათ წასულებს, ვხედავ...
ნავი უნიჩბო ,- მე მაინც ვჯდები,
ისევ ტალღების აყოლას  ვბედავ,
მარტო ვარ, მარტო,
მე განა ვკვდები?!

- ჰე, თავისუფლად! - გესმოდეს ნეტავ,
მაგრამ არ გესმის, -
დამტოვე მარტო.
მაისს შემოვრჩი,
შემოვრჩი კენტად
და ამ მაისის არგასვლას  ვნატრობ.

შემოდგომაში შევიდა ყველა,
რატომ ვიკითხო: - ვინ ვინ დატოვა?
უნიჩბო ნავში ვზივარ და ვღელავ,
რადგან ვერ მიგებ,
ანუ, მარტო ვარ.