ნათია, გამარჯობა,
მართალია,ცოტა კი მიჭირს აზროვნება და აზრის გამოტანა, მითუმეტეს მუხასთან შედარებით, მაგრამ ორი სიტყვით კიდევ ვცდი:)
"მიუღწეველის მიღწევამდე სურვილით ვკვდებით,"მერე "მიღწულით აღარც კი ვტკბებით,""როცა დავკარგავთ" ვიტანჯებით, ასევე მერე ღირსეულის ხელში ჩავარდნას ველით, მაგრამ ნურას უკაცრავად, სიამაყე და ქარაფშუტობა ძმრად ამოგვდის მთელი ცხოვრება.:)))
ვრცელი კომენტარი, სულ სულ გულწრფელად რომ გითხრათ იმიტომ დაგიწერეთ, რომ წერის ხასიათზე ვიყავი და თქვენი ლექსი შემრჩა ხელში:))
აღარ მახსოვს რა დაგიწერეთ, მაგრამ ყურადღებას ნუ მიაქცევთ.
თქვენ წერეთ და მეც დაგეწევით მათი გაგებით ნელ-ნელა:)

ანა,საერთოდ ვერ გაიგეთ ლექსის აზრი.შეიძლება მე მიწერია ისე,რომ თქვენამდე ვერ მოვიდა:) სამაგიეროდ მუხამ გაიგო..ეს უბრალოდ ადამიანის ბუნებაა..ბევრი ადამიანის..მადლობა მაინც ვრცელი კომენტარისთვის:)

ლოგიკურად რომ მივყვეთ, ვიღაცის, რომელიც ჩვენს გვერდით არ არის (სხვისია, არ მომწონს) სურვილით ვკვდებით, მანამ ჩვენად დავიგულებთ, დაგულების შემდეგ, სხვისკენ იწყებს ჩვენი ფიქრი ფრენას, კაი ბატონო. ამ "ჩვენს" უკვე ვუყვარვართ, მაგრამ ჩვენ არ ვართ ბედნიერები, რადგან როგორც მივხვდი, მანიაკალური ჟინი გვაქვს სიახლეების და ამგვარად ვცდილობთ ბედნიერების მდგომარეობაში ყოფნას. ესეც გავიგე.:) მერე აღმოჩნდება, რომ ვინც"ჩვენი" გავხადეთ იმას ვკარგავთ, რადგან ჩვენ თვითონ მოვინდომეთ ასე და ვისკენაც გავიქეცით ის  უღირსი აღმოჩნდება. და მერე ვნანობთ იმ "ჩვენსაზე". ასეა? :)
თუ ლექსი სათაურის მიხედვით, მიუღწევლობის მიღწევამდე ტკბობაზეა, მაშინ რა საჭიროა ასეთი პესიმისტური დასასრული? "იგი წავა და სხვა მოვა"თუ მოვიყვანთ-ის ხაზი რომ განვითარდეს უფრო ლოგიკური არ არის?:). თუ მიუღწევლობის მიღწევამდე სიყვარულისადმი არასწორ მიდგომაზეა, გმირის ხასიათი  არ არის თანმიმდევრული, ვიღაცას ვიღაცა წაართვა, დაისაკუთრა, მაგრამ მაშინვე მობეზრდა და სხვა მოუნდა, მერე მარტო კი არ მოუნდა, გაიქცა კიდეც მასთან, ის სხვა უღირსი აღმოჩნდა და ლექსი მთავრდება ისე, რომ ამ უღირსს ეწირება მთელი ცხოვრება?  იცით, ვერ გავიგე სულ თავიდან არ იყო მსხვერპლი და "სხვისი" ადამიანი დაისაკუთრა და ა.შ. და ა.შ. ახლა მსხვერპლია, უბედურია, უღირსის გვერდით უწევს ცხოვრება და შეცდომების მკით არის დაკავებული? თუ ცოდვებს ინანიებს, ნუღარ წუწუნებს და თუ არა, მაშინ საერთოდ არაფერ შუაშია ეგ განწყობა მის ხასიათთან.:)))
ნათია, ბევრი სერიაა აქ ერთად, ალბათ 40-მდე მაინც:)) მგონი ასეთებში გამჭრიახობამ მიმტყუნა:)))
მოკითხვა, დიდი პატივისცემით.

ძალიან, ძალიან  მომეწონა,
სულ  მართალი აზრებია , განა ასეც  არ არის? როცა რამეს  ვივაღწევთ? ან  სხვის ცოდვები რომ გვიკვირის?  ან
" ვისაც ვუყვარვართ, ზურგს ვაქცევთ და არცკი ვფიქრდებით,"  - მაგალითად,  აქ ურაკზე  ერთი პიროვნება  და მე დავმეგობრდით,  მე ახლაც  ვაფასებ  და მიყვარს,  მან კი ზურგი 
მაქცია,  აღარ  ვახსოვარ,  ლიტერატორი არა, ერთი  რიგითი  მკითხველი  ვარ.    მინდა მივწერო  თავი  შევახსენო,  მაგრამ მერიდება, . აქ  კომენტარებში, რომ  ვხედავ  მიხარია, 
წარმატებები ავტორს  და კომენტატორებს.

ავტორი: უცნობი ქალის ლექსები-  ამ ნიკმა
"უცნობი  ქალის  წერილები"  ფილმი გამახსენა.

არ მწყენია :) მადლობა კომენტარისთვის

ნუ მიწყენ (ჩვევად მექცა ეს დასაწყისი, იმდენი გაბუტული დამიგროვდა აქ)

ისეა თითქოს დაწერილი, დაწყებითი კლასის ბავშვები ზეიმზე ხელების დახმარებით რომ ცდილობენ გამოთქვან ლექსის შინაარსი და ჭერამდე იშვერენ ხელებს. არ უხდება ეს ზედმეტი პათეთიკა პოეზიას, მე თუ მკითხავ, თუ არადა ისედაც შენი ნებაა და ასედაც.

2018 წელს, ინტერნეტით, ლიტერატურულ პორტალზე ვკითხულობ ნაწერს, რომელიც აგებულებით გავს ჭრაქის ნათების ფონზე, დარდიანი განწყობსი ავტორის ნაწერს, სადღაც 9 მტას იქით, ომიდან ორმ ელოდება პასუხს. დავითრგუნე.
მართლა არ მინდა გაწყენინო, მაგრამ ეს ის შემტხვევაა, როცა "თქმა სჯობს არათქმასა"

ჰო, პროცესი და ამბები))
სუსტი ლექსია..

5
კარგი სათაურია

ეს მეოცე საუკუნეც აღარაა. მეცხრამეტეა.
"ფიქრნი მტკვრის პირას" :)

უკეთესი ახლა რას ნიშნავს, ვერ გავიგე  :)

უფრო დიდი ზომისაა :) ნუ მარტო ერთიც ხომ არაა.. ვისაც ეხება, ისინი შედიან მაგ თ-ებში :) უკეთესი ახლა.. :)

ნაწყვეტი საიდან? პოემაა თუ უფრო დიდი ზომის ლექსია?

შენიშვნები მაქვს ასეთი:
1) სუსტია ( რითმებიც და ზოგადადაც )
2) განზოგადებულად არ უნდა თქვა ეს
ყველა ხომ არაა მასე
ანუ თ-ები უნდა მოაკლო  :)

უკეთესები გვინდა უცნობო ქალო, უკეთესები  :)