ნაწარმოები შეიცავს უცენზურო ფრაზებს

თუ თქვენ გინდათ ნახოთ მხოლოდ ეს ნაწარმოები, დააჭირეთ აქ

ნორა დაღლილი დაბრუნდა სამსახურიდან, ამიტომ ვიფიქრე რომ პირდაპირ ფაქტის მიხლა ცუდი იქნებოდა. გადავწყიტე ჯერ გამეხსენებინა ის პლიუსები, რაც ჩემთან ურთიერთობას მოჰქონდა, ამიტომ რომ მოვიდა ვუთხარი:
გახსოვს პირველად რომ შეგხვდი და მოგიყევი, როგორ ვუკითხავდი სექსის დროს ლექსს გვერდზე ოთახში მყოფ რენდომ პიროვნებას?
ათასჯერ რომ არ გაგეხსენებინა უკვე, ალბათ, დამავიწყდებოდა.
რაიყო, გაწყენინეს სამსახურში, ეგრევე რომ კბენით იწყებ?? ვცდილობ განწყობა შევქმნა ბლიად…
განწყობა რსითვის?
მმმმმ, არ ვიცი, მაგალითად, რას იტყოდი რომ მეთქვა რომ, ფიჯიზე მინდოდა შენი წაყვანა და ფულის შოვნა რომ ვცადე, ბათუმისთვის შეგროვილი ფულიც წავაგე?
ბათუმის და...?
შვილების უნივერსიტეტის…
და?
და რა? წავაგე რა, რა ვქნა, ხომ იცი რომ ყლე ვარ.
ბათუმის და უნივერსიტეტის?
ჰო…
ორივეს უნივერსიტეტის?
ანუ, მთლიანი ფული რაც გვქონდა, დაჟე გვანცას ყულაბაც გავტეხე და ეგეც წავაგე.
ყულაბა ფიჯიზე წასვლის იდეის მერე გატეხე თუ მანამდე?
მაგ იდეით დავიწყე თამაში და მერე ყველაფერი რომ წავაგე, ყულაბაც მივაყოლე, ვიფიქრე, მძღნერი ნაჭამია უკვე და ბარემ დესერტსაც მივაყოლებ თქო.
მაგ დესერტით მეგობრის საჩუქარი უნდა ეყიდა მარიამს
ვალი აქვთ ჩემი, ზურას და კონტრასა, რომ დამიბრუნებენ მივცემ.
ფიჯი რატო?
იმიტომ რომ კარგია, დედამ მითხრა რომ დაიტოვებდა ბავშვებს და მეგონა დავისვენებდით, თან ისეთი გარემოა რომ ყველაფერია მანდ, მთები, ზღვა, სიწყნარე, განმარტოვებაც შეგვიძლია, ხალხი თუ მოგვინდა მაგასაც ვიპოვით, თან ზღვა ძალიან ღრმა არაა მანდ და არ შემეშინდებოდა, თან მახსოვს, ადრე გითქვამს, თავიდან რომ გაგიცანი, რომ მანდ წასვლა გიდნოდა.
და რომ არც ზღვა მიყვარს და არც მოგზაურობა?
თუ ზღვა არ გიყვარს შეჩემისა, ბათუმის ფული რომ ვახსენე წაგეშალა თავიდანვე…
ბავშვები მიგვყავს ზღვაზე, რო ნახონ ზღვა. ფიჯის ზღვა ძვირი სანახავია
თიკას ზღვა სულ ყლეზე კიდია, ვერ უყურებ?! ჩემნაირი კარჩაკეტილია, მარტო კითხულობს…
ბავშვზე წესიერად ილაპარაკე და ცხოვრებაში თიკას ერთი გვერდიც არ წაუკითხავს
ეგ გვანცაა, ნუ გერევა შენი შვილები ერთმანეთში. დედა…. მიდი ახლა, ძუძუები მანახე თორე გავბრაზდი.
ბავშვები პირდაპირ დედაჩემთან მივლენ სკოლიდან, მე საჭმელს გაგიკეთებ და წავალ
სად წახვალ? ფიჯიზე?
ხო, ფიჯიზე
რას მეუბნები ვერ ვხვდები, დაშორება გინდა?
რა მნიშვნელობა აქვს მე რა მინდა, შენ რომ მძღნერის ჭამა გინდა ეგაა მთავარი
ანუ, რატომ ატრაკებ? ვიცი, გასაგებია, შემეშალა, აზრი არ აქვს მიზეზი ფიჯი იყო თუ უბრალოდ თამაში მომინდა და მიზეზს ვეძებდი. ამაზე ხომ ნალაპარაკები გვაქვს რომ ხუთ წელიწადში ერთხელ, შეიძლება ასეთი რამე მომსვლოდა, გინდა რო ბავშვებმა იცოდნენ რომ ყლე მამა ყავთ?? თუ უბრალოდ აღარ გინდა ცოტახანი დამინახო, მე წავალ და ბავშვები და შენ იყავით აქ, ცოდოები არიან… ვიცი, ჩემი ბრალია რომ ცოდოებია არიან, მაგრამ რა ვქნა, რაც ვქენი ვეღარ გამოვასწორებ.
ჯობია იცოდნენ, ვიდრე გატეხილ ყულაბებს უყურონ
მაგას მე მოვაგვარებ, შენ მაგაზე არ იდარდო, და ყულაბა არ გამიტეხია, ძირიდან გადმოვყარე, სანამ შეამჩნევს გავუვსებ.
რას შეჭამ?
ახლა არაფერი არ მინდა, მითხარი რას აპირებ?
უკვე გითხარი. დავამთავრე, აღარ მინდა და მივდივიარ. მივდივართ.
მარტო შენი გადასაწყვეტი არაა ბავშვები სად წავლენ და სად არა
შენ ხო უკვე გადაწყვიტე რო ფიჯიზე უნდა წავსულიყავით, ხოდა მე გადავწყვეტ, რომ მივდივართ დედაჩემთან
აზრი არ აქვს მაგას და ეგ გადაწყვეტილება არც იყო, თამაში მომინდა, მივქარე, რა ვქნა მითხარი, ზოგადად ვიცი რომ არასდროს გამომყვებოდი შვილები რომ არ გვყოლოდა, თან ორი, გასაგებია, მარა აუცილებელია ყველა შენს საქციელში გამოჩნდეს ეგ? ისეთი განცდა მაქვს რომ თითქოს ელოდებოდი როდის ვიზამდი რამე ასეთს, რომ მერე ნათელი სინდისით გეთქვა, მე ვცადე, ბავშვებისთვის, მარა აზრი არ აქვს…
ძალიან იმედგამაცრუებელია თუ ამდენი წლის მერეც ვერ ხვდები, რომ უბრალოდ სინდისის დასამშვიდებლად ასეთ ნაბიჯს არ გადავდგავდი, და რომ შეიძლება უბრალოდ ვიღაცას სჯეროდეს, რომ მოახერხებ და შეიცვლები. და კიდევ უფრო იმედგამაცრუებელია, რო ექსპოზიცია ასე უგემოვნოდ ჩააკვეხე დიალოგში
გემოვნებას საერთოდ… ანუ საერთოდ… კარგი, მესმის რაც თქვი, იმიტომ რომ მე თვითონ არ მაქვს იმედი რომ შევიცვლები, ეგაა მიზეზი, რომ დავნებდი კარგა ხანია, მარა დღესვე ნუ წახვალ, არ მინდა რომ ბავშვებმა იცოდნენ რომ ამ მიზეზის გამო დავშორდით, მრცხვენია…
ბავშვებს არ ვეტყვი, მაგრამ კარგად იცი, რო ყველაფერს ისედაც მიხვდებიან. ახლავე თუ არ წავალ, მართლა შემძულდები
მე ის გაპატიე რომ, ავარიის მერე პირველი ლუკა გადაარჩინე როცა მე უკვე ცეცხლი მეკიდა და შენ ამას ვერ მპატიობ??
ვერა.
და იმასაც ივიწყებ ხო, რომ ლიჟბი ბავშვები ყოფილიყვნენ კარგად, ოქეი ვიყავი იმ ფაქტთან რომ 5 წელია წესიერი სექსი არ გვქონია… თუ გათიშული მთვრალი არ იყავი, არ მეკარებოდი…
ვაფასებ შენს ქველმოქმედებას
და ეგ ფული, 90% ჩემი დანაზოგია, საერთოდ რატომ გაქვს ეგეთი დამოკიდებულება? თავად არ თქვი, ჩვენი ფული არ არსებობს, შენი და ჩემია ცალცაკეო…
გოგას, შენ თუ რამე ფული შემოგიტანია, ყველაფერი დანაზოგია. იმიტომ რომ მე გასმევ, მე გაჭმევ, მე გაცმევ და შენ თუ საიდანმე რამეს მოთითხნი, დანაზოგში მიდის. უბრალოდ, მეცინება, რო დაბადებისდღის საჩუქარი “უბანში ნიძლავზე ფული მოვიგე და მოდი ბავშვები ბათუმში წავიყვანოთ” შენ ფულად წამომაძახე. ხო გითხარი, მძულს შენი გაუთავებელი თავისმართლება.
ხვალ მომცემენ ვალებს და პლიუს ხელფასიც მერიცხება, გუშინ ბინა გავაქირავე, რაც წავაგე, მაგაზე მეტს ვიშოვი ხვალვე, რატომ მიტრაკებ? იმაზე მეტი წავაგე ვიდრე შენ კაბებში გაქვს დახარჯული? მღვდლიც ცოლივით რომ იცმევ??
არ მაინტერესებს, შენი ატანა აღარ მაქვს და აღარ ვაპირებ შენთან ცხოვრებას. და რა კაბებში ფულს მე ვხარჯავ, ყველას ჩემით ვიკერავ.
სტრაპონში რამდენი გადაიხადე? ნუ რაც არის არის, კარგი წადი და თუ ეგრე ფიქრობ რომ ბავშვები მამის გარეშე უკეთესად გაიზრებიან, მაშინ აღარ ვყოფილვარ მე საჭირო (იღებს დანას და ირტყამს გულში)
ელდანაცემი ხელსახოცებს გულ-მკერდზე ვაჭერ, ხელებზე ცხელი სისხლი ამაზრზენად მედება, ხელ-ფეხს მახინჯად აფართხალებს და ხრიგინებს, თითქოს რაღაცას მეხვეწება. დანის კედლები მტევნებს მისერავს, ვხედავ ჩემს ნაკაწრებში მისი სისხლი როგორ იღვრება. დანას ვაცლი და ტელეფონისკენ ვიწევ, 112-ში ვრეკავ.