ჯერ მაეჭვებდა ჩემი ვარამი,
                                                                                                        ვერ ავიტანდი, მეგონა, დიდხანს,
                                                                                                        მაგრამ გადავრჩი, გაქრა წკვარამი,
                                                                                                        ოღონდ თუ როგორ - ნურავინ მკითხავს!
                                                                                                                         
                                                                                                                                          ჰაინე



წვიმდა ღვარებად. მტვერს ერთვოდა წვიმის წვეთები
ვერ ვაკავებდი ტანჯვის ცრემლებს თვალებზე მომდგარს
მღელვარებდა და განიცდიდა გული მტირალი
სევდიან ამბავს, წვიმიან დღეს, ნოემბერს მომხდარს.

გზას მივყვებოდი. მოდიოდა წვიმა ღვარებად
და ცრემლს ერთვოდა წვიმის წვეთი თვალებზე მომდგარს
ვუფიქრდებოდი... არ ჩქარობდა გამოდარებას
სევდას მატებდა წვიმიან დღეს, ნოემბერს მომხდარს.

წვიმდა უწყალოდ... გაუსაძლის დღეს ჰგავდა ის დღე
ვიწმენდდი ცრემლებს, ტანჯვის ცრემლებს თვალებზე მომდგარს
გაქრა უკვალოდ... გაქრა, თითქოს არც არსებულა
ის რაც მაგონებს წვიმიან დღეს, ნოემბერს მომხდარს.