მომენატრები, როგორც სიჩუმე სულგანაბული,
მოგორც ზღვის სუნთქვა...
მომენატრები...
როს ერთი კვირა უსასრულობას გადაცდენილი
ჩადგა ჩვენს შორის, დღეთა ფარდებით,
მომენატრები..
კვლავ განთიადზე, ღამე ეული,
რომ აუცრემლებს ნორჩ კოკრებს ვარდებს,
მზის ბრწყინვალებას ვერ გაუზლებენ
და იფრქვევიან სურნელთ ფერებით.
მომენატრები..
არ გაიკვირვო, თუკი უეცრად გისაყვედურე,
მერე ათასჯერ მოგეფერები.
მომენატრები...
როცა ჩაივლის ეს ყოველივე
დაისადგურებს კვლავ ნეტარება
შენი შეგრძნების
და ეს სიშორეც იმ სიახლოვის შემიყვარდება....