***
ვლოცულობ სარკმელის სხივზე_
ის ნაზია, მქრალი, სწორი.
დილიდანვე ვდუმვარ ისევ,
გამპობია გული ორად.
ხელსაბანის ზედაპირმა
მომწვანო მიიღო ფერი,
სხივმა შეუცვალა ნირი,
მე კი ღიმილით ვუცქერი,
უბრალო და უცოდველი
ათინათობს მის უბეში
და ამ სიცარიელეში
ზეიმია ოქროსფერი,
ჩემთვის კი ნუგეში.
***
Молюсь оконному лучу -
Он бледен, тонок, прям.
Сегодня я с утра молчу,
А сердце - пополам.
На рукомойнике моем
Позеленела медь.
Но так играет луч на нем,
Что весело глядеть.
Такой невинный и простой
В вечерней тишине,
Но в этой храмине пустой
Он словно праздник золотой
И утешенье мне.
1909