|
კარგა კი რასმე გარითმეთ
ჭუპრისპირო და ნექტარი,
ვკითხულობ გაღიმებული,
სახე მაქვს ისე ნეტარი,
თითქოს თქვენ გაგითოხნიათ
ჩემ ბოსტნებ, ერთი ჰექტარი!
ჰო..
"ანჟანბემანი" არ ვიცი :) და ანჟამბემანი (ფრანგ. enjambement - გადატანა) ანუ გადატანა, პოეტური გამოსახვის ხერხია. წინადადების ნაწილის გადატანა ტაეპიდან ტაეპში გამოწვეულია იმით, რომ ლექსის ინტონაციურ-ფრაზობრივი და მისი მეტრული დაყოფა არ ემთხვევა ერთმანეთს. ანჟამბემანი ხელს უწყობს ცალკეული სიტყვების გამოკვეთას, აძლიერებს მეტყველების ექსპრესიულობას, ლექსში შეაქვს სასაუბრო ინტონაცია.
ისე, მეც ასე , კითხვა-კითხვით გავიგე, თავის დროზე, რა იყო ანჟამბემანი ;)
კარგია.
კარგია.
ძალიან ლამაზი ნათქვამია.
დარწმუნებული ვარ ადრესატი ოცნებობდა შეღებილ ასფალტობაზე :)
კარგად ჩანს, სადაც რა გაქვის,
ვნახე შენ მიერ ნარწყევი,
მტკვართან რო ახლოს იქნები,
სჯობავ თავდაღმა გაჰყევი.
რად მიიჩნიე შენ თავზე,
სადაც შენ სახელ არ არი,
მე არა გამიკვირდება,
ხავსში, მგორავი ქვაც არი.
"ვინც ტყუილს იტყვის,
დღე -ნახევარი მუნჯდება თურმე."
რა კარგი იქნებოდა აქაც ასე რომ ყოფილიყო. :)
ახლა გარედან წავიკითხე ჩემი ოთხიწლისწინანდელი დაუმთავრებელი მოთხრობა და შემოვედი, რომ ჩემი თავი შევაქო (ხანდახან მაინც არ მაწყენს მაზოხისტური თვითგვემის უამრავი რაუნდის შემდეგ).
კარგად დამიწერია და ამ დროის შემდეგაც უკვე დაწერილში არაფერს შევცვლიდი. მხოლოდ გავაგრძელებდი.
ოღონდ ეგაა, უნებურად იმაზე იწყებ ადამიანი ფიქრს, რატომ არ მეყო ძალა, თავის დროზე, ვიდრე ძალიან ცოცხალი იყო ემოციები, დეტალები, შეგრძნებები ეს მოთხრობა დამემთავრებინა, ლამის დოკუმენტურად ზუსტი და ნამდვილი თხრობა ბოლომდე მიმეყვანა. მით უმეტეს, რომ მთავარი სათქმელი წინ იყო, ბევრად უფრო საინტერესო ხდებოდა სიუჟეტურადაც.
მიუხედავად იმისა, რომ ,,იმ ღამეს რა დამავიწყებს", იმ ემოციას ვეღარ გადმოვცემ და უბრალოდ საკრალურ, ძვირფას მოგონებად შემოვინახავ გულში.
მომიტევონ იმ მკითხველებმა, რომლებსაც ოდესღაც წაკითხული ჰქონდათ ეს ჩანაწერი და გაგრძელება არა და არ ეღირსათ.
პ.ს. ხომ არის, რომ თუნდაც დაუმთავრებელი ლექსი, მოთხრობა, რომანი, ნახატი, მუსიკა გიყვარდება ავტორს, ცოტათი პიგმალიონი ხდები. აი ასეთი ,,ამბავია"ესეც. თქვენ ვერ შეგაყვარებთ დაუმთავრებლობის გამო, მაგრამ მე კი გულგრილად ვერასოდეს ავუვლი გვერდს.
პ.ს.ს. ნუ მიაქცევთ ყურადღებას ამ სენტიმენტალურ კომენტარს. უბრალოდ ჩემი თავისთვის ხმამაღლა უნდა მეთქვა, რომ ოდესღაც საკმაოდ ნორმალურად ვწერდი, მეტი არაფერი.
ძლივს დამდგარ ზაფხულში რომ შემოდგომას განატრებინებს აი ისეთია.
ო, ეს თეა თაბაგარი
რა გოგოა, რა მაგარი!!!
სიტყვა-"მიგნებათა" რატომღაც "მოგონებათა"-დ გადამიკეთა კორექტურამ. რენუარი, მისთვის ღვთისგან ბოძებული "ტექნიკური" შესაძლებლობების ვირტუოზულად გამოყენებას რომ არც ცდილობს ბავშვისთვის განკუთვნილ ლექსში, ეგ მომწონს ძალიან:)))
დიდებსაც კარგ ხასიათზე დააყენებს))) ზუსტად ბავშვის სამყაროა ნიჭიერად გალექსილი-ექსპერიმენტების და"მოგონებათა" ძიების გარეშე) რაც სჭირდება ბავშვს, სადაც ცხოვრობს და როგორც ფიქრობს, ისაა ზუსტად და სხარტად აღწერილი ლექსად! რენუარი-პოეტი!! :)+++++5
ნექტარო სხვაში გეშლები,
გირჩევ დაჰყარო ფარხმალი
შენ რომ დღეს რითმებს იყენებ,
ბავშვობაში მაქვს ნახმარი.
ისე იცოდე ეგ შენი
ნაკოწიწები ფრაზები,
სულ ერთ კიდურზე მკიდია,
მოკლედ ტყუილად ბრაზდები.
სანამ მარტივად ვასრულებ,
(არ გიწერ რისიც ხარ ღირსი.)
გადი სასწრაფოდ „კუხნაში“
და ცივი წყალი დაისხი.
ე ქ ს პ რ ო მ ტ ი:
უხამსობაა, ბევრი რამე ამ ქვეყანაზე,
ამგვარი მუდამ, შეფარულად ბოღმით იხრჩობა,
ადამიანი, ნაძერწივით ჩამოიქნება,
გველი გარედან, კი სიჭრელით ამოიცნობა.
წყალი მიდგება-მოდგება მაინც კალაპოტს ჩადგება,
კოკასა შიგან რაცა დგას, იგივე გადმოდინდება.
სული ხორცამდე მჭიდრო და მოცილებადი ეგება,
განუყოფელი ვის ჰგონავ, რაიც ვით ება დაება.
რწმენა ზოგისთვის უცხოა, ურწმუნოს რაცა სამება.
ნ ე ქ ტ ა რ ი.
ძალიან, ძალიან ლამაზი ლექსია თარგმანით.
პირველი უკეთესია.
აქ არის საინტერესო აზრი გადმოცემული, კარგად .
რეალური სამყაროს ნაწილის რეალური აღქმა.
სადაც ნახა რომ კონკურენცია არაა და თავფურცელზეც მარტივად აღმოჩნდება იქ გამოაქვეყნა...
რად მინდა ეს გამოხტომები, განა თვითონ არ იცის რომ არასწორად შეარჩია ჟანრი? )))))
მშვენიერი ლექსი.
წარმოვიდგინე :)
არაჩვეულებრივია. საინტერესო. აზრიანი ნაწარმოებია.
გიტოვებს რაღაც მნიშვნელოვანს, დაგაფიქრებს.
|
