|
რეის ფონდი რა არის?
მშვენიერი მონოსპექტაკლი გამოვიდოდა. მე დრამატურგიაში დიდად ვერ ვერკვევი, მაგრამ მომეჩვენა, რომ თავიდან ისეთი მაღალი რეგისტრი აიღო ავტორმა, ექსპოზიციური ნაწილი იმდენად კარგი გამოუვიდა, “დრამატული წნევაც ისე გაზარდა, რომ ბოლოს აღარ იცოდა, რა ექნა და უცებ მოამრგვალა… ზომა ხომ არ იყო ნეტა დასაცავი და მაგიტომ?
ერთი შეკითხვაც : დამცავ წითელ ნიშანს აღარ ვიყენებთ?
სკოლის ბავშვებიც ხომ შემოდიან თუ უკვე აღარ?
შეფასება - კარგი.
დიოტიმას კომენტარი მომეწონა. მხოლოდ კარგ მეგობარს, ლიტ. მცოდნეს და კარგ პიროვნებას თუ შეუძლია ასეთი კომენტარი შემოგთავაზოს, სხვას არავის. მეც მადლობას ვუხდი დიოტიმას ,რჩევიდან რაცოინალური მარცვალი აითვისე , რომელიც წარმატებების მისაღწევად გამოგადგება.
ამასწინად დამირეკეს რეის ფონდიდან და ამ პიესამ კონკურსში გაიმარჯვაო , ძალიან გამიხარდა ^_^
მადლობა მუხა, ანანე.
დაახლოებით ორი საუკუნით დაგვიანებული ტექსტია.
ედგარ პოეს მერე ფრანგებმა, მერე რუსებმა, იმათ კვალად, ქართველებმა ღეჭეს, ღეჭეს და გადაღეჭეს.
პირადად სათქმელი სულ არაფერი აქვს ავტორს?
იდება აქ ტექსტები. კითხულობ და გრძნობ, სათქმელი აქვს ახალგაზრდა ადამიანს, უბრალოდ, წერითი გამოცდილება არ ჰყოფნის ჯერჯერობით, თუ მოგისმინა, როგორც შესძლებ დაეხმარები, გაიზრდება შემოქმედებითად, თუ მოინდომა და ასეთი შემთხვევის წამალი უთუოდ იარსებებს, მაგრამ მე ნამდვილად არ ვიცი.
ძალიან მომეწონა მეტად ბებრის ყვავილობა.
მუხა, გმადლობთ! თქვენ არ ხართ პირველი, ვინც იგივე მითხრა. წერისას, თავადაც იგივე ემოციებს განვიცდი და ეს ემჩნევა ალბათ ნაწერსაც
თურმე რამდენი ხანია დეტექტივი არ წამიკითხავს და მით უმეტეს, ქართული დეტექტივი :)
საკმაოდ კარგად იკითხება- არც მეტისმეტი ფანტაზიებია და ინტერესიც ბოლომდე ნარჩუნდება.
კარგი იყო :)
სულით გამთბარი პეიზაჟია, ისე ლამაზი...
მეგონა ჩემს გულს და ფიქრებს წერდით...
მე ახლა უყურებ სწორედ ასეთს და ვხედავ, როგორ მელევა წვეთ-წვეთობით ყოველი ახალი წამის მერე, პეშვში ავსებული წყალივით...
არ მინდა ბოლო წვეთიც გამიქრეს, მაგრამ...
ეს ყველას ლექსია. ყველას თავის წილი სატკენი...
7.
ზუსტად ისეთია ეს ლექსი ,როგორიც მე ვარ . და ეგ ავარდნ-ჩავარდნები მიყვარს , ძალიან ბევრი ადამიანია კიდევ ამ ,,ზიგზაგების,, მოყვარული.
თუ ოდესმე ჩემ დანარჩენ ლექსებს წაიკითხავთ , მიხვდებით, რაზეც ვსაუბრობ . მადლობა გამოხმაურებისთვის . თქვენი აქტიურობა მნიშვნელოვანია საიტისთვის
მადლობა მუხა, მადლობა ნინო.
არ ვიცი ლექსის წერის ტექნიკა, უდროობის გამო ვერც ლექსებს ვუბრუნდები ხოლმე. უღრმესი მადლობა რჩევისთვის. დიდი სიამოვნებით მოვისმენდი რეკომენდაციებს, იქნებ ერთხელაც ჩავუჯდე და გამოვასწორო.❤
სამწუხაროდ, ვერ ვახერხებ ფოტოსა და გრაფიკული გამოსახულების აქ დადებას, რადგან კვლევაში ისინი ვორდის ფაილით მაქვს.
ყველა კვლევა არის სოც ქსელებში და აქვს კარგი გამოხმაურება. აგრეთვე გაგზავნილია სხვადასხვა დაწესებულებებში.
შემდეგსაც მალე გამოვაქვეყნებ, რომელიც შეეხება საბეჭდავებს.
ეგ ამირიძე თვითონ ხანენდე ად იყო თუ მარტო თხზავდა?
ხანენდე - ადრე სიმებიან საკრავზე დამკვრელსა და თან მომღერალს არ ერქვა?
თუ მე ავურიე რაღაცეები?
გრიშაშვილს არაფერი უწერია თავის “ბოჰემაში?
რაც არის - კარგია.
დავტოვე კარგი შეფასება და წაველ ღიღინ- ღიღინით.
ძალიან, ძალიან მომეწონა შინაარსით და გრაფიკაც
უცრემლოდ ვერ ვკითხულობ,
დიდი მადლობა ქალბატონო ნინო, თქვენი შეფასება ჩემთვის მნიშვნელოვანია.
მადლობა ელადა!
მაპატიეთ პასუხის დაგვიანება.
ამ ხუთი წლის წინ გამომრჩენია და ახლა შემთხვევით ვნახე.
რატომ მახსოვს , რომ აქ იმთავითვე კარგი კომენტარი დავტოვე?
ალბათ არ დაიპოსტა. ახლა ვეღარ აღვადგენ. ამიტომ ფრიადს დავტოვებ და გავქრები
რატომ არის ეს ლექსი დარჩენილი სრულიად უყურადღებოდ?
მინიმუმ, ნეგატიურ შეფასებას მაინც არ იმსახურებს ჩვენი თანამედროვე ყოფის ეს ჰამლეტი?
არდა, პოეტური თვალი ხომ აშკარად აქვს, სათქმელიც, მაგრამ ჯერ იმ კონდიციამდე არ არის, სათქმელ- სახედველი ერთმანეთს რომ კარგად მოარგოს.
მე ჩემს შეფასებას ვტოვებ:
+კარგი
რა მომწონს ოთარ რურუასი?!
როგორ მოვიტყუო, რომ ორიგინალური ავტორია.
მისი ლექსები გაჭრილი ფანჯარასავითაა იმ სივრცისკენ, სადაც სინათლეა, ჰაერია, კარგი, საღი ადამიანი დგას.
ეს კი დღეს და ალბათ მუდამაც, ძალზე მნიშვნელოვანია.
არაჩვეულებრივი სატირაა, ირონიის ზუსტი დოზირების ელემენტებით, გამორჩეული მხატვრულობით და მხოლოდ თქვენეული გადმოცემის მანერით.
კიდევ ერთი მკითხველი და შემოქმედების თაყვანისმცემელი შეიძინეთ. ბევრი ვერაფერი ფასეული შენაძენია ჩემი სახით, მაგრამ მაინც... :)
წარმატებები
მადლობა პასუხისათვის. თუმცა უნდა აღვნიშნო, რომ პირადად მე გამიჭირდა მთელი ამ მერვედ -ნახევარფინალების დაფიქსირება ამ ტექსტში. აღწერილიდან გრადაცია გამოდის, არა?
ანუ კომპოზიცია შინაგანად მაინც გრადაციულ პრინციპზე უნდა იყოს აგებული.
კარგი იქნებოდა, დამხმარებლდით და თქვენი ლექსის მაგალითზე კონკრეტულად გეჩვენებინათ ეს. ჯგუფურიდან - ფინალამდე სვლა.
ვფიქრობ, ეს არა მხოლოდ მე გამომადგებოდა, სხვისთვისაც საინტერესო იქნებოდა.
ჩემი შიდაკომპოზიციური ხედვა ასეთია :
რაღაც, კარდიოგრამის მაგვარი ზიგზაგი - მთელი ტექსტი თავის ავარდნ- ჩავარდნებით და ბოლოს ძლიერი ფინალი.
5 კომს
-ფინალამდე ჯგუფური ეტაპია , მერე მერვედფინალები , ნახევარფინალი და ბოლოს ფინალი :) ანუ პირდაპირ ფინალში ვერ გადიხარ , ტრივიალურია ბევრი შედევრი - გელოვანის , ასათიანის , მაგრამ ნამდვილია . მე ფილოსოფია არ მიყვარს პოეზიაში ,არ რჩება არსად,არავის გულში .ვრჩები ემოციური ფონის და მუსიკის ნაზავის ერთგულად და ვთვლი რომ ვარ ,,ექსპრესიონიტი ,, : ვხედავ , განვიცდი , ვწერ... მე არ ვიძერწები , 20 წელია ლამის არ შემიცვლია სტილი , აქ კომფორტია და ბევრი ფიქრი უბრალოდ არ მიყვარს . თუმცა პატივს ვცემ მოფიქრალ პოეტებს ,ბოლოს რატიანი ამოვიჩემე
ეს ფინალური ფრაგმენტი არის დამოუკიდებელი ლექსი.
დანარჩენი - ტრივიალურია.
შეიძლება ავტორს რაღაცის გამო ეძვირფასებოდეს, მაგრამ პოეზიას - მეეჭვება სჭირდებოდეს.
ფინალში ვწერს ფრიადს.
ღრუბლიან დილას უშენოდ მოვკვდი ,
მიმასვენებენ ცაში ჩიტები .
უბრალოდ, ვფიქრობ ,ასეთი ლოთი ,
თან მკვდარი , უფალს რაში ვჭირდები ?
ანტითეზისის პრინციპზე აგებული ტექსტი ან ძლიერი ანტითეზისის მოთხოვნილებას აჩენს ბოლოში, ან ძლიერი ბრუნისა. იქნებ გეცადათ
პირველი არის სათავფურცლე.
ხუთ ქულას ვუტოვებ მას.
მადლობა ვიკა. გაიხარეთ თქვენ
შესანიშნავია!
თქვა მეგობარმა სიყვარულმა როცა დამცინა
და ყველა ჩემი ნაგროვები ნაზი პეპელა,
ფრთამოტეხილი ყულაბაში გამოამწყვდია...
.....
შეჩვევა არის ყველაფერი",
მითხრა ვიღაცამ,
როცა სიცოცხლემ მამაჩემი უხმოდ გარიყა...
ეს უკანასკნელი კიდევ უფრო მეტად ტკივილიანი იყო!..
|
